Stanisław Kawula

Stanisław Kawula
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1939
Koniczynka

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2014
Podlejki

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: pedagogika społeczna, teoria wychowania
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1971

Profesura

13 lutego 1986

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie
Uniwersytet Gdański

Rektor WSP w Olsztynie
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Stanisław Kawula (ur. 8 maja 1939 w Koniczynce, zm. 6 grudnia 2014[1] w Podlejkach[2]) – polski pedagog, profesor i rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, profesor Uniwersytetu Gdańskiego i Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Życiorys

Syn Władysława i Antoniny[2]. W 1963 ukończył studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował m.in. jako nauczyciel w Liceum Pedagogicznym w Toruniu. W 1971 obronił doktorat, w 1975 habilitował się, w 1986 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 1978–1982 był dyrektorem Instytutu Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Od 1986 profesor nadzwyczajny w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, pełnił na tej uczelni w latach 1986–1990 funkcję rektora. W latach 1992–1996 był profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego.

Po utworzeniu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (1999) został profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Pedagogiki Społecznej (na Wydziale Pedagogiki i Wychowania Artystycznego). Wchodził również w skład Senatu uczelni. W latach 1988–1992 był wiceprezesem Towarzystwa Naukowego im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. Należał ponadto m.in. do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. W latach 1982–1988 i 1999–2002 (ponownie od 2004) wchodził w skład Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk.

Był zaangażowany w działalność Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie[3].

Odznaczenia

Został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (2003)[4] i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał również trzy nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki I stopnia.

Publikacje

W pracy naukowej zajmuje się m.in. pedagogiką społeczną, pedagogiką rodziny, subkulturami młodzieżowymi. Opublikował ponad 200 prac naukowych, w tym kilkanaście książek, m.in.:

  • Studia z pedagogiki społecznej, Wydawnictwo WSP, Olsztyn 1988, ss. 235, ISBN 83-85010-44-0
  • Szkoła alternatywna – z teorii i praktyki szkół waldorfskich (red.), Wydawnictwo WSP, Olsztyn 19942, ss. 124, ISBN 83-85513-48-5
  • Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki (współaut.), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1997, ss. 364, ISBN 83-7174-111-1
  • Człowiek w relacjach socjopedagogicznych. Szkice o współczesnym wychowaniu, Wydawnictwo Edukacyjne Akapit, Toruń 1999, ss. 308, ISBN 83-905248-5-6
  • Pedagogika społeczna. Dokonania-aktualność-perspektywy (red.), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2001, ss. 666, ISBN 83-7174-943-0
  • Pomocniczość i wsparcie. Kategorie pedagogiki społecznej, 2002.

Życie prywatne

Był rozwiedziony. Osierocił córkę Martę i syna Jana[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Odszedł Humanista i Pedagog, uwm.edu.pl [dostęp 2017-01-02] (pol.).
  2. ↑ a b Stanisław Kawula. rejestry-notarialne.pl.
  3. ↑ Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. obn.olsztyn.pl. [dostęp 2018-12-24].
  4. ↑ M.P. z 2003 r. nr 55, poz. 863

Bibliografia

  • Słownik biograficzny profesorów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2004.

Media użyte na tej stronie