Stanisław Kazimierz Cikowski
![]() | |||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||
Wzrost | 170 cm | ||||||||
Pozycja | |||||||||
Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
|
Stanisław Kazimierz Cikowski (ur. 14 lutego 1899 w Czarnym Dunajcu, zm. 2 grudnia 1959 w Krakowie) – polski piłkarz, środkowy pomocnik. Olimpijczyk. Długoletni zawodnik Cracovii.
Życiorys
Młodość i edukacja
Urodził się 14 lutego 1899 w Czarnym Dunajcu w wielodzietniej rodzinie Ferdynanda urzędnika skarbowego i Florentyny z Suwadów. W latach 1905-1909 chodził do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości. Naukę kontynuował w krakowskim III Gimnazjum im Króla Jana III Sobieskiego. W 1917 roku dostał świadectwo dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 otrzymał tytuł doktora medycyny. W trakcie studiów zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego. Do lutego 1919 pełnił służbę wartowniczą w krakowskim baonie akademickim, a następnie podoficera sanitarnego[1]. W latach 1920-1921 pełnił funkcję adiutanta Dowództwa Okręgu Garnizonu w Krakowie. W czerwcu 1921 został podporucznikiem rezerwy[2].
Kariera piłkarska
Piłkę nożną uprawiał od lat gimnazjalnych. W 1912 został członkiem Cracovii. W czerwcu 1916 został zawodnikiem pierwszego zespołu. Do połowy 1925 rozegrał 226 spotkań. W 1921 został mistrzem kraju. Zagrał w historycznym, pierwszym meczu międzypaństwowym polskiej kadry – 18 grudnia 1921 Polska przegrała w Budapeszcie z Węgrami 0:1. W reprezentacji rozegrał 9 spotkań. Brał udział w igrzyskach olimpijskich w Paryżu [2]. Dwunastokrotnie wystąpił w reprezentacji Krakowa w meczach międzynarodowych i międzyokręgowych. W 1925 zakończył karierę piłkarską[2]. We wrześniu 1939 był lekarzem w szpitalu wojskowym nr 1003 w Przemyślu. Po powrocie do Krakowa udzielał pomocy medycznej piłkarzom działającym w ruchu konspiracyjnym w Krakowie[2].
Po wojnie
Po zakończeniu wojny włączył się do pracy społecznej w Cracovii. W 1946 został członkiem sądu honorowego Klubu Sportowego Cracovia. W 1956 wchodził w skład komitetu organizacyjnego jubileuszu 50-lecia Cracovii. pracował także w społecznej służbie zdrowia. Od 1948 był zatrudniony w Wydziale Prezydium Miejskiej Rady Narodowej[3]. Zmarł 2 grudnia 1959 w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera FD-płn.-5).
Ukończył studia na wydziale medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracował jako ginekolog-położnik.
Przypisy
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 176.
- ↑ a b c d Wryk 2015 ↓, s. 177.
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 177-178.
Bibliografia
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 177-178. ISBN 978-83-64864-22-3.
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Stanisław Cikowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stanisława Cikowskiego na Cmentarzu Rakowickim
KS Cracovia, pierwszy mistrz Polski w piłce nożnej
Piłkarska reprezentacja Polski przed meczem przeciwko Węgrom na Igrzyskach Olimpijskich (26 maja 1924, Paryż)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
Piłkarska reprezentacja Polski przed pierwszym oficjalnym meczem - z Węgrami (18 grudnia 1921 w Budapeszcie)