Stanisław Kazuro

Stanisław Kazuro
	; Stanisław Kazuro (przed 1952)
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1881 ; Teklinapol, k. Wilna
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1961 ; Warszawa
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent, pedagog
	Odznaczenia

Stanisław Kazuro (ur. 1 sierpnia 1881 w Teklinapolu k. Wilna, zm. 30 listopada 1961 w Warszawie)^[1]^[2] – polski kompozytor, dyrygent i pedagog, małżonek Margerity Trombini-Kazuro.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wincentego i Kazimiery z Wasilewskich^[3]. Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Zygmunta Noskowskiego i Mieczysława Surzyńskiego. Kontynuował studia w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie u Giovanniego Sgambatiego oraz w Paryżu u Vincenta d’Indy^[2]. Równocześnie studiował na Sorbonie filozofię i historię muzyki^[1]^[4]^[5].

Po ukończeniu studiów w 1914 roku wrócił do kraju i został organistą oraz dyrygentem w kościele św. Trójcy w Warszawie oraz zorganizował Operę Ludową przy Stowarzyszeniu Robotników Chrześcijańskich. Od roku 1915 prowadził kursy dla nauczycieli muzyki w szkołach ogólnokształcących.

W roku 1916 został kapelmistrzem Filharmonii Warszawskiej, gdzie założył chór oratoryjny, który działał prawdopodobnie do 1918 roku oraz od roku 1934, powtórnie zorganizowany przez Kazurę. W 1916 roku zorganizował również Chór 300 Dzieci Powiśla^[2], w 1917 roku przekształcony w istniejącą do 1919 roku przy katedrze św. Jana Kapelę Rorantystów o repertuarze opartym na dziełach kompozytorów polskich i włoskich XVI–XVII wieku^[6].

Stanisław Kazuro w latach 1917–1939 był profesorem Konserwatorium Warszawskiego, prowadził nowo utworzoną klasę solfeżu, uczył dyrygentury, kontrapunktu i śpiewu^[2]. W roku 1920 uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej w stopniu oficera. W roku 1922 zorganizował złożony ze studentów konserwatorium w Warszawie chór Polska Kapela Ludowa^[6], z którym wiele koncertował i dokonał licznych nagrań płytowych. W 1927 roku dzięki staraniom Kazury powstał w Konserwatorium w Warszawie wydział nauczycielski dla nauczycieli muzyki w szkolnictwie ogólnokształcącym^[1]^[4].

W roku 1925 był współzałożycielem sekcji współczesnych kompozytorów polskich przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W latach 1930–1931 był dyrektorem seminarium dla nauczycieli muzyki w Konserwatorium w Warszawie, a 1932–1939 członkiem rady naukowo-artystycznej Konserwatorium^[1]^[5].

Podczas II wojny światowej w latach 1939–1944 kierował tajnym Konserwatorium przy ul. Sienkiewicza 12 i zainicjował „popołudniowe chwile muzyki poważnej” dla mieszkańców Powiśla. Po upadku powstania warszawskiego przebywał w Krakowie. W 1945 zainicjował odbudowę Konserwatorium Warszawskiego, noszącego od roku 1946 nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM). Od 1945 roku do lipca 1951 roku był rektorem tej uczelni^[1]^[2]^[7].

Dwukrotnie, w latach 1937 i 1950, otrzymał Nagrodę Muzyczną miasta Warszawy^[8]^[9]. Otrzymał także odznakę honorową wszechpolskiego Związku Śpiewaczego.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 28-13-21)^[10]. W tym samym grobie spoczęła jego żona Margerita Trombini-Kazuro (1891–1979), pianistka, klawesynistka, ceniony pedagog muzyczny.

Grób Stanisława Kazuro i jego żony Margerity Trombini-Kazuro na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Twórczość

Stanisław Kazuro był autorem wielu podręczników do nauki muzyki oraz jednej powieści dla młodzieży. Stworzył wiele kompozycji, w znacznej części nawiązujących do polskiej muzyki ludowej^[1]^[4]^[7].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1958)^[11]
Złoty Krzyż Zasługi (30 stycznia 1930)^[12]

Upamiętnienie

22 lutego 1980 w Warszawie jednej z ulic na terenie obecnej dzielnicy Ursynów zostało nadanie imię Stanisława Kazury^[13].

W mieście Wałbrzych, w dzielnicy Nowe Miasto, jedna z ulic nosi imię Stanisława Kazury^[14].

Publikacje

Stanisław Kazuro: Nauka śpiewu – metodyka, Gebethner i Wolff, Warszawa 1920,
Stanisław Kazuro: Co to jest solfeggio, Gebethner i Wolff, Warszawa 1925,
Stanisław Kazuro: Polska pieśń ludowa i jej znaczenie dla kultury narodowej, Gebethner i Wolff, Warszawa 1925,
Stanisław Kazuro: Drogi rozwoju słuchu muzycznego, Gebethner i Wolff, Warszawa 1927,
Stanisław Kazuro: Profesor Zubrewicz i jego trzej wychowańcy: z pamiętników hultaja, Gebethner i Wolff, Warszawa 1926, wznowienie fotooffsetowe Wyd. Wacław Bagiński i Synowie Wrocław 1994 ISBN 83-86237-50-3.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Mrygoń 1997 ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Mieczysława Hanuszewska: Kazuro, Stanisław. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. via Oxford University Press. (ang.).
↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 331. [dostęp 2021-07-30].
↑ ^a ^b ^c Chodkowski 1995 ↓, s. 434.
↑ ^a ^b Stanisław Kazuro. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-04)]. (pol.).
↑ ^a ^b Adam Wieniawski: Stanisław Kazuro jego życie i twórczość. Warszawa: 1932.
↑ ^a ^b Małgorzata Kosińska: Stanisław Kazuro. Culture. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).
↑ PWM -Kompozytorzy I Autorzy, Stanisław Kazuro, Biogram, pwm.com.pl [dostęp 2020-03-30] .
↑ Laureat nagrody muzycznej m. st. Warszawy Stanisław Kazuro. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 256 z 10 listopada 1937.
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-03-30] .
↑ Teatr w Polsce - polski wortal teatralny, www.e-teatr.pl [dostęp 2020-03-30] .
↑ M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52 „za zasługi na polu uspołecznienia pieśni polskiej”.
↑ Uchwała nr 60 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 22 lutego 1980 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 29 czerwca 1980 r., nr 8, poz. 6, s. 3.
↑ Uchwała Nr LVIII/444/06 Rady Miejskiej Wałbrzycha z dnia 27 października 2006 r. w sprawie ustalenia przebiegu istniejących dróg gminnych na terenie miasta Wałbrzycha.

Bibliografia

Adam Wieniawski, Stanisław Kazuro. Jego życie i twórczość, Warszawa 1932.
Adam Mrygoń: Kazuro Stanisław. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 5: KLŁ część biograficzna. Kraków: PWM, 1997, s. 53–54. ISBN 83-224-3303-4. OCLC 164821167. (pol.).

Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

[CITEREFMrygoń1997-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Mrygoń 1997 ↓.

[Oxford_Music_Online-2] Mieczysława Hanuszewska: Kazuro, Stanisław. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. via Oxford University Press. (ang.).

[3] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 331. [dostęp 2021-07-30].

[CITEREFChodkowski1995434-4] Chodkowski 1995 ↓, s. 434.

[Polmic-5] Stanisław Kazuro. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-04)]. (pol.).

[wieniawski-6] Adam Wieniawski: Stanisław Kazuro jego życie i twórczość. Warszawa: 1932.

[Culture-7] Małgorzata Kosińska: Stanisław Kazuro. Culture. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).

[8] PWM -Kompozytorzy I Autorzy, Stanisław Kazuro, Biogram, pwm.com.pl [dostęp 2020-03-30] .

[Gazeta_Lwowska-9] Laureat nagrody muzycznej m. st. Warszawy Stanisław Kazuro. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 256 z 10 listopada 1937.

[10] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-03-30] .

[11] Teatr w Polsce - polski wortal teatralny, www.e-teatr.pl [dostęp 2020-03-30] .

[12] M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52 „za zasługi na polu uspołecznienia pieśni polskiej”.

[13] Uchwała nr 60 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 22 lutego 1980 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 29 czerwca 1980 r., nr 8, poz. 6, s. 3.

[14] Uchwała Nr LVIII/444/06 Rady Miejskiej Wałbrzycha z dnia 27 października 2006 r. w sprawie ustalenia przebiegu istniejących dróg gminnych na terenie miasta Wałbrzycha.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Dyrektorzy Szkoły Dramatycznej w Warszawie	Wojciech Bogusławski (1810−1814) Ludwik Osiński (1814−1816) Józef Elsner (1816−1821)
Dyrektorzy Szkoły Publicznej Muzyki Elementarnej/Instytutu Muzyki i Deklamacji	Józef Elsner (1821−1826)
Dyrektorzy Szkoły Głównej Muzyki w Warszawie	Józef Elsner (1826−1830)
Dyrektorzy Instytutu Muzycznego Warszawskiego	Apolinary Kątski (1861−1879) Aleksander Zarzycki (1879−1888) Rudolf Strobl (1888−1891) Gustaw Roguski (1891−1903) Emil Młynarski (1903−1907) Stanisław Barcewicz (1910−1918)
Rektorzy Państwowego Konserwatorium Warszawskiego	Emil Młynarski (1919−1922) Henryk Melcer-Szczawiński (1922−1927) Karol Szymanowski (1927−1929) Zbigniew Drzewiecki (1929−1930)
Rektorzy Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie	Karol Szymanowski (1930–1931) Zbigniew Drzewiecki (1931–1932) Eugeniusz Morawski (1932−1939)
Dyrektorzy Staatliche Musikschule in Warschau	Kazimierz Sikorski (1940−1944)
Rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie	Stanisław Kazuro (1945−1951) Stanisław Szpinalski (1951−1957) Kazimierz Sikorski (1957−1966) Teodor Zalewski (1966−1969) Tadeusz Paciorkiewicz (1969−1971) Regina Smendzianka (1972−1973) Tadeusz Wroński (1973−1975) Tadeusz Maklakiewicz (1975−1978) Bogusław Madey (1978−1979)
Rektorzy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie	Bogusław Madey (1979−1981) Andrzej Rakowski (1981−1987) Kazimierz Gierżod (1987−1993) Andrzej Chorosiński (1993−1999) Ryszard Zimak (1999−2005) Stanisław Moryto (2005−2008)
Rektorzy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina	Stanisław Moryto (2008−2012) Ryszard Zimak (2012−2016) Klaudiusz Baran (od 2016)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne