Stanisław Kempiński

Stanisław Kempiński
Data i miejsce urodzenia11 lutego 1869
Łódź
Data i miejsce śmierci21 lutego 1931
Łódź
Miejsce spoczynkuNowy cmentarz żydowski w Łodzi przy ul. Brackiej
Zawód, zajęciepolski inżynier chemik, pracownik na kierowniczych stanowiskach przemysłu

Stanisław Kempiński (ur. 11 lutego 1869 w Łodzi, zm. 21 lutego 1931 tamże) – polski inżynier chemik, doktor nauk, pracował na kierowniczych stanowiskach w fabrykach polskich i zagranicznych.

Syn łódzkiego kupca Izydora Kempińskiego i Franciszki z d. Gros. Ukończył w 1888 r. Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi. Ukończył w 1891 r. studia na wydziale chemicznym politechniki w Zurychu i następnie na Sorbonie, gdzie uzyskał doktorat pod kierunkiem profesorów L. Pasteura i C. Friedla. Przez pewien czas pracował w paryskim laboratorium Friedla.

Po powrocie do Łodzi pracował jako chemik kolorysta w fabryce tkanin bawełnianych Spółki Akcyjnej Szaji Rosenblatta. Później wyjechał do Frankfurtu nad Menem, gdzie objął kierownicze stanowisko w tamtejszej znanej fabryce barwników anilinowych Leopolda Cosella.

Po odzyskaniu w 1918 r. niepodległości przez Polskę wrócił do kraju, do Łodzi i został dyrektorem Państwowego Zakładu Badania Żywności i Przedmiotów Użytku w Łodzi, wyodrębnionego 14 listopada 1918 r. z Instytutu Higienicznego, założonego w 1915 r. przez okupacyjne władze niemieckie.

Należał do Stowarzyszenia Techników w Łodzi [1].

Zmarł 21 lutego 1931 r. i został pochowany na nowym cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej w Łodzi (str. L, kw. F, nr grobu 65)[2],[3].

Przypisy

  1. ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920 Opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi Łódź [1920] s. 351
  2. ↑ „Głos Poranny” 1931 nr 52
  3. ↑ „Ilustrowana Republika” 1931 nr 52

Bibliografia

  • Kempa Andrzej, Szukalak Marek Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych. Tom II A-Z, Łódź 2002, Oficyna Bibliofilów, s. 54, ISBN 83-87522-52-X,