Stanisław Korwin-Szymanowski

Stanislaw Korwin-Szymanowski
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1926
Płock

Data i miejsce śmierci

3 marca 2008
Warszawa

Stopień instruktorski

harcmistrz

Data przyrzeczenia harcerskiego

1940

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

Członek Kapituły ZHP
Okres sprawowania

od 2002
do 2008

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Krzyż Armii Krajowej Medal za Warszawę 1939–1945 Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” „Kryształowe Serce”
herb Ślepowron
Grób Stanisława Korwina-Szymanowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Korwin-Szymanowski herbu Ślepowron pseudonim, Corvinus i Kostek (ur. 16 sierpnia 1926, zm. 3 marca 2008) – polski żołnierz, oficer Ludowego Wojska Polskiego, działacz środowisk harcerskich i kombatanckich, harcmistrz, twórca i komendant Ruchu Programowo-Metodycznego ZHP „Ruch Kamykowy”, w latach 1964–1985 drużynowy i szczepowy 16 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego, komendant hufca ZHP Warszawa-Ochota, członek komisji historycznych Chorągwi Warszawskiej ZHP oraz Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Baonu „Zośka”.

Życiorys

Syn Józefa Korwin-Szymanowskiego i Zofii z Bucholców, oraz wnuk Teodora Dyzmy Szymanowskiego i Julii z Bożeniec Jełowickich. Jego starsza siostra, Archangela, „Ela” była powstańcem warszawskim. Od 1938 był w 1 Korpusie Kadetów im. Józefa Piłsudskiego we Lwowie. W 1940 wstąpił do 10 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Stefana Batorego działającej w ramach Szarych Szeregów. W roku 1943 złożył przysięgę wojskową. W tym samym roku trafił do obozu w Kętrzynie. Po ucieczce, dotarł na Lubelszczyznę. W ramach „Akcji Burza” wyruszył do Warszawy wraz z 22 pułkiem piechoty AK. Ranny w walkach o Mińsk Mazowiecki trafił do sowieckiej niewoli, wywieziony do ZSRR zgłosił chęć zaciągu do 1 Armii Wojska Polskiego gen. Zygmunta Berlinga, wraz z którą przechodzi pełny szlak bojowy, następnie w ludowym Wojsku Polskim. Ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Chełmie, następnie skierowany do zwalczania partyzantki ukraińskiej i niepodległościowej. W 1945 podjął współpracę z podziemiem polskim (WiN). Po zdekonspirowaniu w 1946 został aresztowany, skazany na karę śmierci, ułaskawiony a następnie więziony do 1954 roku we Wronkach i Zamku w Lublinie.[1]

Harcmistrz

W latach 1957–1958 był drużynowym 64 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Stefana Czarneckiego oraz zastępcą komendanta Hufca ZHP Warszawa-Ochota, a w latach 1958–1963 jego komendantem. Od 1963 do 1980 był członkiem władz Chorągwi Stołecznej ZHP i Hufca ZHP Warszawa-Ochota. W 1971 roku z jego inicjatywy powstała w 16 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego pierwsza żeńska drużyna. W 1994 założył Krąg Instruktorów i Wychowawców „Ruchu Kamykowego” zajmujący się kultywowaniem dziedzictwa harcmistrza Aleksandra Kamińskiego. Od 2002 do momentu śmierci był członkiem Kapituły Krzyża „Za Zasługi dla ZHP”. Zmarł w miesiąc po śmierci swojej żony Krystyny, pozostawiając syna i córkę z wnukami.

Pochowany 14 marca 2008 roku na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 265-1-5/6)[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. A. Łada, Kpt. Stanisław Korwin-Szymanowski "Corvinus", "Kostek" - harcmistrz 1926-2008 [w:] Kombatant, nr 5 (208), 05/2008, s.30
  2. Cmentarz Stare Powązki: KORWIN-SZYMANOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-23].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Za Warszawę 1939-1945 BAR.svg
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
POL Honorowa Odznaka PCK Kryształowe Serce BAR.png
Baretka Honorowej Odznaki PCK "Kryształowe Serce"
Slepowron.svg
Autor: lorakesz, Licencja: CC BY-SA 2.5
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Stanisław Korwin-Szymanowski - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stanisława Korwina-Szymanowskiego na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 265, rząd 1, grób 5, 6)