Stanisław Kosiakiewicz

Stanisław Kosiakiewicz

„Adam”, „Roman”

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1900 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 marca 1961 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	polonista, filozof
Pracodawca	PZPR
Partia	Polska Partia Robotnicza Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Stanisława Kosiakiewicza na wojskowych Powązkach

Stanisław Kosiakiewicz ps. „Adam”, „Roman” (ur. 13 listopada 1900 w Warszawie, zm. 22 marca 1961 tamże) – działacz komunistyczny i związkowy.

Po ukończeniu w 1921 szkoły średniej był urzędnikiem i studiował polonistykę i filozofię na UW, działał w SWP. W latach 1924–1926 pracował w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych (PZUW), później odbywał służbę wojskową. Od 1929 działacz związkowy, m.in. Unii Związków Zawodowych Pracowników Umysłowych, w 1936 wstąpił do KPP, po rozwiązaniu której (1938) działał w Sekcji Młodych Klubu Demokratycznego, od 12 lutego 1939 członek władz tego klubu. Podczas okupacji członek ZWW, w lutym 1942 wstąpił do PPR, od marca 1942 w „trójce” wojskowej GL w Warszawie, kolejno magazynier i dowódca dzielnicy. W 1944 był oficerem informacji Sztabu Warszawskiego Okręgu AL, w lipcu 1944 został dowódcą VI Podokręgu AL (Powiśle), a podczas powstania włączony do warszawskiego dowództwa AL, po upadku powstania wywieziony na roboty do Niemiec, skąd wrócił w lipcu 1945. Od maja 1946 instruktor, później starszy instruktor Wydziału Organizacyjnego KC PPR/PZPR, w latach 1953–1956 kierownik katedry Budownictwa Partyjnego Centralnej Szkoły PZPR, od czerwca 1956 ponownie w Wydziale Organizacyjnym KC, od lipca 1958 zastępca kierownika Biura Spraw Kadrowych KC PZPR. W grudniu 1948 jako delegat brał udział w Zjeździe Zjednoczeniowym PPR i PPS, a w marcu 1959 w III Zjeździe PZPR. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Pochowany na wojskowych Powązkach (kwat. A 25 TUJE 9)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992, s. 306.