Stanisław Król (inżynier)

Stanisław Król
Data i miejsce urodzenia

1943
Opatowiec

Data i miejsce śmierci

31 maja 2007
Opole

doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: inżynieria materiałowa, korozja metali i stopów, metaloznawstwo, obróbka cieplna
Alma Mater

Politechnika Śląska

Doktorat

1974

Habilitacja

29 kwietnia 1996

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Inżynierska w Opolu
Politechnika Opolska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Stanisław Król (ur. 1943 w Opatowcu[1], zm. 31 maja 2007[2] w Opolu) – polski inżynier mechanik, specjalizujący się w inżynierii materiałowej, korozji metali i stopów, metaloznawstwie, obróbce cieplnej; nauczyciel akademicki związany z Politechniką Opolską.

Życiorys

Był absolwentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Bezpośrednio po ukończeniu studiów związał się zawodowo z Wyższą Szkołą Inżynieryjną w Opolu (od 1996 roku Politechnika Opolska). W 1974 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, broniąc pracę z zakresu inżynierii materiałowej na swojej macierzystej uczelni[3]. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii materiałowej uzyskał w 1996 roku na podstawie rozprawy pt. Mechanizm i kinetyka utleniania tytanu oraz wybranych stopów tytanu[4].

Pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji na Politechnice Opolskiej, w tym zastępcy dyrektora do spraw studenckich Instytutu Budowy Maszyn w WSI w Opolu (1975–1978), prodziekana do spraw studenckich (1978–1984 i 1995–1998), a następnie dziekana Wydziału Mechanicznego PO (1999–2002) oraz kierownika Katedry Materiałoznawstwa i Technologii Bezwiórowych PO (od 2000 roku)[3].

W uznaniu swoich zasług był wielokrotnie odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[5], Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem VUT Brno, Honorową Odznaką „Zasłużonemu Opolszczyźnie”, Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz wielokrotnie Nagrodami Rektora Politechniki Opolskiej i Politechniki Śląskiej. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów jednomyślnie zakwalifikowała wniosek Rady Wydziału Mechaniczno-Technologicznego Politechniki Śląskiej o nadaniu tytułu profesora zwyczajnego w 2007, jednak nie zdołał otrzymać tego stanowiska ze względu na swoją śmierć w 2007 roku[3].

Dorobek naukowy

Uchodził za autorytet naukowy w zakresie inżynierii materiałowej i procesów degradacji materiałów metalowych. Zgromadził ogromny dorobek naukowy, będąc autorem 5 skryptów akademickich i monografii naukowych oraz blisko 160 publikacji naukowych, w tym kilkunastu w czasopismach o światowym obiegu („British Corrosion Journal”, „Practical Metallography”, „Journal of Materials Processing Technology”), a także współautorem 4 patentów, najczęściej wdrożonych w przemyśle[3]. Wypromował kilkudziesięciu inżynierów i magistrów oraz dwóch doktorów[6].

Przypisy

  1. ↑ Wybitni absolwenci, Zespół Szkół w Opatowcu
  2. ↑ Ci których pożegnaliśmy... Gazeta Wyborcza Opole, 31 października 2007
  3. ↑ a b c d Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (162), maj-czerwiec 2007, s. 14.
  4. ↑ Mechanizm i kinetyka utleniania tytanu oraz wybranych stopów tytanu w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-04-12].
  5. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588
  6. ↑ Dr hab. Stanisław Król, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-04-20].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie