Stanisław Królicki

Stanisław Królicki

Fotografia portretowa (1939)
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1893 Kęty
Data i miejsce śmierci	28 września 1939 Modlin
Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	17 Pułk Ułanów 1 Pułk Strzelców Konnych 7 Pułk Strzelców Konnych
Stanowiska	kwatermistrz pułku zastępca dowódcy pułku dowódca pułku kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stanisław Królicki (ur. 10 lutego 1893 w Kętach, zm. 28 września 1939 w Modlinie^[1]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego i Rozalii z Gajewskich^[2]. Ukończył w Kętach szkołę realną i seminarium nauczycielskie^[3]. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w 1. Kompanii Kadrowej, a następnie w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza^[4]. Po kryzysie przysięgowym internowany w obozie w Szczypiornie, a następnie jako obywatel austriacki przeniesiony do obozu w Marmarosz Sziget i powołany do armii austriackiej^[3]. W 1917 roku po ukończeniu szkoły oficerskiej skierowany na front włoski.

Od 11 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim kolejno: do czerwca 1927 w szeregach 11 pułku ułanów na stanowisku dowódcy szwadronu. 31 lipca 1927 roku został przeniesiony do 19 pułku ułanów Wołyńskich w Ostrogu na stanowisko dowódcy szwadronu^[5]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[6]. Następnie został kwatermistrzem pułku^[3]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 17 pułku ułanów w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[7]. W 1931 roku ukończył kurs dowódców pułków kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu^[3]. 17 stycznia 1933 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[8]. W 1934 roku ukończył kurs dowódców pułków piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie^[3]. W lipcu 1937 roku objął funkcję dowódcy 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie. 19 marca 1939 roku awansował do stopnia pułkownika. W lipcu 1939 został przeniesiony na własną prośbę na dowódcę 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku. Na jego czele uczestniczył w kampanii wrześniowej w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. 17 września pod Zamościem Kampinoskim został ciężko ranny. Przewieziony do szpitala, zmarł 28 września 1939 roku w Modlinie, gdzie został pochowany. W 1945 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie^[9] (kwatera C27-3-3)^[10].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari^[3]
• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 161^[11]
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5103 (1922)^[12][13][14]
• Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[15][13][14]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[13][14]
• Krzyż Walecznych (pięciokrotnie, po raz pierwszy 1921)^[16][17]
• Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)^[18]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[13][14]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[13][14]
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę^[13][14]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[13][14]
• Odznaka „Za wierną służbę”^[13][14]
• Odznaka pułkowa 1 Pułku Strzelców Konnych
• Order Korony Rumunii (Rumunia)^[13][14]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[19][13][14]

Upamiętnienie

Jego imię nosi Szkoła Podstawowa w Izabelinie, nieopodal którego w kampanii wrześniowej boje toczył 7 pułk strzelców konnych Wielkopolskich. W jego rodzinnym mieście, Kętach jego imieniem nazwano osiedle.

Przypisy

Bibliografia

• Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932., s. 143
• Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
• Waldemar Strzałkowski: Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r.. W: Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
• Stanisław Królicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-17].