Stanisław Krauss (polityk)

Stanisław Krauss
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1901
Załoźce

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1973
Warszawa

Poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji
Okres

od 1957
do 1969

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Stanisław Krauss (ur. 7 kwietnia 1901 w Załoźcach, zm. 19 kwietnia 1973 w Warszawie) – polski profesor zwyczajny nauk weterynaryjnych i polityk, poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys

W 1926 uzyskał tytuł zawodowy lekarza weterynarii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, w 1937 uzyskał tamże stopień doktora medycyny weterynaryjnej. W okresie 1925–1927 pełnił obowiązki asystenta w Katedrze Mikrobiologii AMW, a od 1928 do 1933 był powiatowym lekarzem weterynarii w Gródku Jagiellońskim i Przemyślu. W 1938 powołano go na stanowisko naczelnika wydziału zaraźliwych chorób zwierzęcych w Ministerstwie Rolnictwa i komisarza do walki z pryszczycą w Polsce. Od 1933 do 1939 był wojewódzkim inspektorem weterynaryjnym w Tarnopolu i Krakowie. W czasie okupacji niemieckiej zajmował się prywatną praktyką weterynaryjną w powiecie krakowskim. Po wyzwoleniu obejmował stanowiska naczelnika Wydziału, Nadzwyczajnego Komisarza do Walki z Zaraźliwymi Chorobami Zwierząt oraz dyrektora Departamentu Weterynarii. W 1952 habilitował się na Wydziale Weterynaryjnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, po czym objął stanowisko dyrektora Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach. Następnie został kierownikiem Katedry Epizootiologii na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie. W 1954 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1964 profesora zwyczajnego nauk weterynaryjnych z zakresu epizootiologii.

Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (od 1965), członkiem Rady Naukowo-Technicznej przy ministrze rolnictwa, zastępcą przewodniczącego Komisji Weterynaryjnej, a także członkiem Głównej Komisji Kwalifikacyjnej przy PAN, specjalnej Komisji Nauki, Komisji Nagród Państwowych, rad naukowych instytutów: Zootechniki, Fizjologii i Żywienia Zwierząt, Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN, jak również Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Organizował od podstaw nowoczesną polską służbę weterynaryjną, opracował wiele instrukcji i zarządzeń. Stworzył 50 pozycji naukowych, w tym 35 o charakterze eksperymentalno-naukowym. Dotyczyły one głównie groźnych dla gospodarki chorób zakaźnych zwierząt. Był promotorem 16 doktorów i opiekunem kilku przewodów habilitacyjnych.

W 1957, 1961 i 1965 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL kolejno w okręgach Opole Lubelskie i Lublin (dwukrotnie) z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przez trzy kadencje zasiadał w Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego.

Jego żoną była Jadwiga z domu Strzetelska (1906–2003), a synem prof. Michał Krauss (1927–2010).

Spoczywa, razem z żoną, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 15-2-14)[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2020-08-23].
  2. ↑ M.P. z 1948 r. nr 62, poz. 390 („za zasługi położone na polu rozwoju i podniesienia rolnictwa w Polsce”).
  3. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 („za zasługi na polu pracy społecznej”).
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 – uchwałą Rady Państwa nr 0/153 – na wniosek ministra rolnictwa.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie