Stanisław Krawczyński (lekarz)

Stanisław Krawczyński
Ilustracja
Stanisław Krawczyński około 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

21 października 1884
Zawichost

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1940
Brzask

Poseł na Sejm III, IV i V kadencji
(II Rzeczypospolitej)
Okres

od 1930
do 1939

Przynależność polityczna

BBWR, OZN

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Stanisław Krawczyński (ur. 21 października 1884 w Zawichoście, zm. 29 czerwca 1940 w Brzasku) – polski lekarz, działacz społeczny, poseł na Sejm III (1930–1935), IV (1935–1938) i V kadencji (1938–1939) w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Był najstarszym dzieckiem Ludwika (wójta i organisty w Zawichoście) i Teofili z domu Kwiatkowskiej. Ukończył gimnazjum w Radomiu w 1904 roku, studiował na uniwersytecie w Charkowie (jeden semestr medycyny w roku 1904/1905), na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. 31 marca 1911 roku uzyskał na tej uczelni stopień doktora medycyny. Potem studiował jeszcze na uniwersytecie w Kijowie, uzyskując tam w 1912 roku dyplom lekarza z odznaczeniem[1].

Po ukończeniu studiów pracował jako asystent w klinikach Uniwersytetu Jagiellońskiego i szpitalach w Zakopanem (w szpitalu Legionów Polskich „Bratnia Pomoc”) i Rabce (był tam kierownikiem szpitala Czerwonego Krzyża). W latach 1916–1939 pracował jako kierownik (lekarz naczelny) Szpitala św. Ducha w Sandomierzu. Specjalizował się w położnictwie i ginekologii.

Był członkiem i prezesem koła powiatowego POW, członkiem „Piechura”, prezesem Klubu Narodowego. Na przełomie lat 1918/1919 (do końca czerwca 1919 roku) pełnił funkcję komisarza ludowego (starosty powiatowego) powiatu sandomierskiego.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w Wojsku Polskim w stopniu kapitana-lekarza w dyspozycji Departamentu Sanitarnego Naczelnego Dowództwa. Gdy był delegowany do Brześcia Litewskiego, zachorował na tyfus plamisty z powodu epidemii w obozach jenieckich, od lutego 1920 roku przebywał w garnizonie w Sandomierzu, w 1921 roku został przeniesiony do pracy w tamtejszym szpitalu Św. Ducha, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej, rozbudował i unowocześnił ten szpital[2].

Był członkiem BBWR, OZN. Od 1933 roku był członkiem Warszawskiego Klubu Społeczno-Politycznego[3][1]. Był prezesem komitetu budowy Gimnazjum Żeńskiego w Sandomierzu, prezesem powiatowego koła POW, członkiem Rady Miejskiej i Wydziału Powiatowego, przewodniczącym komisji rewizyjnej Magistratu Sandomierza, prezesem koła Związku Inwalidów.

W wyborach parlamentarnych w 1930 roku został wybrany na posła z listy nr 1 (BBWR) w okręgu wyborczym nr 22 (Sandomierz). W kadencji tej należał do klubu BBWR. Pracował w komisjach: opieki społecznej i inwalidzkiej, zdrowia publicznego (był jej sekretarzem).

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany 21 884 głosami posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) z okręgu nr 29, obejmującego powiaty: sandomierski i stopnicki. W kadencji tej pracował w komisjach: budżetowej (od 1937 roku był zastępcą członka), komunikacyjnej (w 1938 roku), skarbowej (w latach 1935–1937) oraz zdrowia publicznego i opieki społecznej (od 1937 roku był jej przewodniczącym)[3][1].

W wyborach parlamentarnych w 1938 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm V kadencji (1938–1939) z tego samego okręgu (nr 29). W kadencji tej należał do klubu OZN i pracował w komisjach: komunikacyjnej, pracy oraz zdrowia publicznego i opieki społecznej (był jej przewodniczącym)[1].

Po wkroczeniu Niemców do Sandomierza we wrześniu 1939 roku został pozbawiony kierownictwa szpitala. Wiosną 1940 roku osiadł w Zawichoście, został tam aresztowany i uwięziony w Sandomierzu. 29 czerwca 1940 został rozstrzelany w masowej egzekucji w lesie Brzask k. Skarżyska-Kamiennej. Pochowany we wspólnej mogile wraz z blisko 760 ofiarami masakry[2].

Nie założył rodziny.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Stanisław Krawczyński. [dostęp 2012-07-08].
  2. a b Krawczyński Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 15: Kozłowska Zofia – Kubacki Stanisław. Wrocław – Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii – Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 253–254., reprint wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Warszawa, 1990, ISBN 83-04-03498-0
  3. a b Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 150.
  4. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  5. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  6. M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Media użyte na tej stronie

Krawczyński Stanisław.jpg
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej