Stanisław Krukowski

Stanisław Krukowski
Data i miejsce urodzenia6 października 1942
Skierniewice
Data śmierci10 listopada 1996
Zawód, zajęcieprawnik, urzędnik państwowy
Alma MaterUniwersytet Warszawski
Stanowiskopodsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów (1992)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Krukowski (ur. 6 października 1942 w Skierniewicach[1], zm. 10 listopada 1996[2]) – polski prawnik i urzędnik państwowy, doktor nauk prawnych, działacz NSZZ „Solidarność”, w 1992 podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów.

Życiorys

W 1965 ukończył studia prawnicze na Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, w 1974 obronił doktorat. W 1967 zdał także egzamin sędziowski po odbyciu aplikacji w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie. Od 1966 do 1992 pozostawał adiunktem w Instytucie Historii Prawa na WPiA UW, został również wykładowcą Wydziału Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej. Specjalizował się w historii prawa i prawie konstytucyjnym, zwłaszcza okresu międzywojennego. Opublikował książkę Geneza konstytucji z 17 marca 1921 r. oraz artykuły na tematy ustrojowe[3].

Od września 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, był współzałożycielem jego struktur na UW. Został członkiem zarządu Regionu „Mazowsze” i delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarności”[1]. Podjął współpracę z ugrupowaniami centroprawicowymi. Od 16 marca do 17 lipca 1992 był podsekretarzem stanu w Urzędzie Rady Ministrów[4][3]. Był współautorem projektu Konstytucji RP, stworzonego przez „Solidarność”[5].

Był żonaty, miał trzy córki. Zmarł po krótkiej chorobie 10 listopada 1996[2].

W 2007 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].

Przypisy

  1. ↑ a b Biogram na stronie Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. bj.uj.edu.pl. [dostęp 2020-05-01].
  2. ↑ a b Piotr Winczorek: Stanisław Krukowski (1942–1996). Rzeczpospolita, 12 listopada 1996. [dostęp 2020-05-01].
  3. ↑ a b Barszcz 2014 ↓, s. 352.
  4. ↑ Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
  5. ↑ Konstytucja opozycji. Gazeta Wyborcza, 12 lipca 1994. [dostęp 2020-05-01].
  6. ↑ M.P. z 2007 r. nr 44, poz. 515

Bibliografia