Stanisław Krwawicz

Stanisław Krwawicz (ur. 1894, zm. 1965) – polski nauczyciel, popularyzator kultury klasycznej, nauczyciel łaciny, historii, muzyki i śpiewu[1].

Urodził się w 1894[2]. Absolwent seminarium duchownego[1] i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2].

Nauczyciel łaciny, historii, muzyki i śpiewu[1] w Państwowym Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Czortkowie[3] (przynajmniej od 1925 roku)[1], w którym prowadził Koło Miłośników Dramatu Klasycznego (ówczesny system edukacji bardzo duży nacisk kładł na znajomość kultury i sztuki klasycznej czyli antycznej). Organizował szkolne inscenizacje teatralne sztuk, min.: "Elektra" (z muzyką prof. Antoniego Adolfa Sas-Uruskiego), "Protesilaus and Laodamia" Stanisława Wyspiańskiego z muzyką własną, a w 1937 roku "Antygonę" Sofoklesa[4]. Inscenizacja "Antygony" w wykonaniu uczniów czortkowskiego gimnazjum i liceum była wystawiana również w Buczaczu i Trembowli (informacje o tych występach pochodzą bezpośrednio od ucznia, biorącego udział w tym przedstawieniu).

Później uczył w gimnazjum w Jarosławiu[5].

W okresie międzywojennym publikował na łamach czasopism poświęconym kulturze i sztuce antycznej: "Kwartalnik Klasyczny": ("Rekonstrukcja teatru antycznego w szkole: sprawozdanie z przedstawień młodzieży Państwowego Gimnazjum w Czortkowie" 1933, nr 4; "Wychowanie obywatelskie w programie języka łacińskiego" 1934, nr 3) oraz "Eos" (T. 36, 1935, s. 118–119).

Podczas II wojny światowej uczył na kompletach gimnazjalnych i licealnych[2].

Po II wojnie światowej uczył w Państwowym Gimnazjum Przemysłu Drzewnego w Krzeszowicach[6] i w miejscowym liceum ogólnokształcącym. Reżyserowane przez niego przedstawienie "Ifigenia w Aulidzie" Eurypidesa, wystawiane przez uczniów, było – jak wspomina Anna Seniuk – "zawsze wielkim wydarzeniem dla mieszkańców miasteczka"[7].

Zmarł w 1965[8]. W literaturze naukowej określany jako zasłużony nauczyciel[9].

Żona: Dobrosława[5][10], działaczka społeczna[5]. Syn Marian[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Zygmunt Zagórowski, Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2, 1926.
  2. ↑ a b c Słownik biograficzny nauczycieli w Małopolsce w latach II wojny światowej (1939–1945): ofiary wojny, żołnierze, działacze konspiracyjni, nauczyciele w jawnym i tajnym szkolnictwie, red. Jacek Chrobaczyński, Kraków 1995, s. 140.
  3. ↑ Ryszard Gansiniec, Filomata L. 50 (1933), Drukarnia Naukowa, 1933 [dostęp 2020-02-10] (pol.).
  4. ↑ Wystawa IPN w Krakowie: "Powstańczy zryw w Czortkowie", ipn.gov.pl [dostęp 2020-02-10].
  5. ↑ a b c d "Wojskowy Przegląd Historyczny 28, 1983, s. 712.
  6. ↑ Technikum Przemysłu Drzewnego w Krzeszowicach, s. 4.
  7. ↑ Anna Seniuk: Nietypowa baba jestem. Kraków 2016.
  8. ↑ "Meander", 1968, s. 446.
  9. ↑ "Meander" 25, 1970, s. 277.
  10. ↑ Stefan Bratkowski: Mieliśmy kilkaset sióstr i braci, W. 1984, s. 56.

Linki zewnętrzne