Stanisław Krzycki

Stanisław Krzycki
Herb
Kotwicz
Rodzina

Krzyccy herbu Kotwicz

Data urodzenia

1616

Data śmierci

1681

Ojciec

Piotr Krzycki

Matka

Jadwiga Marszewska

Żona

1. Anna Golińska
2. Zofia Głębocka
3. Ewa Raczyńska

Dzieci

z Anną Golińską:
Andrzej,
Władysław,
Wojciech,
Jadwiga;

z Ewą Raczyńską:
Anna,
Urszula,
Apolinara,
Jan

Stanisław Krzycki herbu Kotwicz (ur. 1616, zm. 1681) – marszałek sejmu koronacyjnego w 1669 roku[1], kasztelan poznański.

Rodzina

Syn Piotra (zm. przed 1641) i Jadwigi Marszewskiej, pieczętującej się herbem Rogala. Trzykrotnie żonaty. Pierwsza żona Anna Golińska urodziła czworo dzieci: Andrzej, Władysław i Wojciech zmarli w młodym wieku. Jedyna córka Stanisława i Anny, Jadwiga poślubiła Samuela Kowalskiego. Druga żona Zofia Głębocka otrzymała dożywocie na Prusinowicach w województwie sieradzkim. Trzecia żona, Ewa Raczyńska (1623-1699), córka Zygmunta Raczyńskiego, sędziego surrogatora nakielskiego grodzkiego. Urodziła czworo dzieci: Annę, Urszulę, Apolinarę oraz Jana (zm. 1720), kasztelana nakielskiego.

Pełnione urzędy

Początkowo pełnił obowiązki stolnika kaliskiego (1653-60), następnie sędzia surrogator grodzki kaliski (1659). W 1661 roku otrzymał urząd sędziego ziemskiego kaliskiego. Od 1663 piastował urząd starosty ujskiego (1663), następnie podkomorzego kaliskiego (1667). W latach (1677-1681) sprawował urząd kasztelana poznańskiego.

Poseł województw poznańskiego i kaliskiego na sejm 1661 roku[2]. Poseł na sejm konwokacyjny 1668 roku z województw poznańskiego i kaliskiego[3]. Poseł na sejm 1653 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego[4]. Poseł na sejm jesienny 1666 roku z sejmiku średzkiego województw poznańskiego i kaliskiego[5]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1674 roku z województwa poznańskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na tym sejmie[6].

Poseł sejmiku średzkiego województw poznańskiego i kaliskiego na sejm 1677 roku[7].

Dobra majątkowe i polityka

W polityce człowiek czynny w działaniu, zdecydowany, zasłużony i szanowany wśród szlachty. Jako pierwszy oddał głos na Michała Korybuta Wiśniowieckiego w nominacji na króla elektora. Zdobywszy ogólne poparcie uzyskał tytuł marszałka. W 1661 nabył Kromolice i Pierzchno w powiecie pyzdrskim od Grudzińskiego. Na sejmie abdykacyjnym jako poseł województwa poznańskiego 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana II Kazimierza Wazy[8]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1670 roku z województw: poznańskiego i kaliskiego[9]. W 1674 roku był elektorem Jana III Sobieskiego z województwa kaliskiego[10]. Poseł sejmiku średzkiego województw poznańskiego i kaliskiego na sejm koronacyjny 1676 roku[11].

23 kwietnia 1677 roku sprzedał Milanów (z okolicą), przez pełnomocnika Marka Matczyńskiego, królowi Janowi III Sobieskiemu, który wybudował tam swoją letnią rezydencję – pałac w Wilanowie[12]

Przypisy

  1. hasło z XV tomu Polskiego Słownika Biograficznego z 1970 roku, autorstwa Włodzimierza Dworzaczka.
  2. Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejmy lat 1661-1662. Przegrana batalia o reformę ustroju Rzeczypospolitej, Wrocław 1977, s. 248.
  3. Diariusz sejmu konwokacyjnego 1668 roku. Opracował Kazimierz Przyboś, Kraków 2009, s. 67.
  4. Tomasz Ciesielski, Sejm brzeski 1653 r., Toruń 2003, s. 276.
  5. Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 486.
  6. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 129.
  7. Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 250.
  8. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 481.
  9. Kazimierz Przyboś, Sejm nadzwyczajny w Warszawie 5 marca - 19 kwietnia 1670 roku, w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne, Z. 130 (2003), s. 110.
  10. Suffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielkiego Xięstwá Litewskiego, zgodnie na Naiaśnieyszego Jana Trzeciego Obránego Krola Polskiego, Wielkiego Xiążęćiá Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mázowieckiego, Zmudzkiego, Inflantskiego, Smolenskiego, Kijowskiego, Wołhynskiego, Podolskiego, Podláskiego, y Czerniechowskiego Dáne między Wárszawą á Wolą / Dnia Dwudziestego pierwszego Máiá / Roku 1674.
  11. Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 246.
  12. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie [dostęp 2020-12-16] (pol.).

Bibliografia

  • Hr. Seweryn Uruski „Rodzina. Herbarz szlachty polskiej” (tom 8, s. 124–127), Krzyccy herbu Kotwicz
  • Adam Boniecki „Herbarz Polski” (tom XIII, s. 13, Krzyccy herbu Kotwicz)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Herb Rzeczypospolitej Obojga Narodow.svg
Autor: Author: Olek Remesz (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Herb Rzeczypospolitej Obojga Narodów - ogólny wzorzec, nie związany z konkretnym przedziałem czasowym, szczególnie w odniesieniu do postaci orła
POL COA Kotwicz.svg
Autor: KamilkaŚ, Licencja: CC BY 3.0
herb Kotwicz