Stanisław Kujda

Stanisław Kujda

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1915 Tomaszów Mazowiecki
Data śmierci	16 lutego 2004
Poseł na Sejm PRL V i VI kadencji
Okres	od 1969 do 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Posiedzenie plenarne Komitetu Centralnego PZPR, Warszawa 1975, od lewej: wiceminister do spraw kombatantów Stanisław Kujda, I zastępca szefa GZP WP gen. Józef Baryła, minister do spraw kombatantów gen. Mieczysław Grudzień, Prokurator Generalny PRL gen. Lucjan Czubiński.

Stanisław Kujda (ur. 28 kwietnia 1915 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 16 lutego 2004) – więzień obozów koncentracyjnych, działacz społeczny i polityczny, aktywista PPR i PZPR, zastępca członka i członek Komitetu Centralnego PZPR (1968–1975), poseł na Sejm PRL V i VI kadencji (1969–1976), sekretarz generalny Zarządu Głównego ZBoWiD, wiceminister do spraw kombatantów (1972–1981), wiceprzewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Życiorys

W II RP działał w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej. Od 1946 II sekretarz Komitetu Powiatowego PPR w Opocznie, od 1947 I sekretarz KP PPR w Rawie Mazowieckiej. Po wejściu PPR w skład Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej pełnił nadal tę funkcję (do 1949). Od 1951 do 1952 był II sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach. W latach 1952–1954 był zastępcą kierownika Wydziału Handlu Wewnętrznego Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1954–1957 na równorzędnym stanowisku w Wydziale Handlu i Finansów KC PZPR. Od 1957–1959 zastępca kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR.

W 1960 powołany na stanowisko sekretarza egzekutywy KW PZPR w Koszalinie. Pełnił funkcję I sekretarza KW PZPR w Koszalinie od grudnia 1968 do października 1972. W latach 1968–1971 zastępca członka, a w latach 1971–1975 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od 1975 do 1980 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1972–1981 wiceminister w Ministerstwie do spraw Kombatantów, w latach 1972–1980 sekretarz generalny Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w latach 1985–1990 członek prezydium Zarządu Głównego ZBoWiD, od 1985 przewodniczący Komisji Odznaczeniowej ZG ZBoWiD, wieloletni członek Rady Naczelnej ZBoWiD. W latach 1972–1988 wiceprzewodniczący, a w latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[1]. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR^[2].

Poseł na Sejm PRLV i VI kadencji w latach 1969–1976 (w V kadencji reprezentował okręg wyborczy Koszalin, a w VI okręg Szczecinek).

Wybrane odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Partyzancki
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki)

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Kula, Piotr Osęka, Marcin Zaremba – Marzec 1968: trzydzieści lat później: materiały konferencji zorganizowanej pod patronatem prezydenta m. stoł. Warszawy przez Instytut Historyczny UW, Instytut Studiów Politycznych PAN oraz Żydowski Instytut Historyczny przy współpracy Wydawnictwa Naukowego PWN SA na Uniwersytecie Warszawskim 6 i 7 marca 1998 r., Wyd. PWN, Warszawa 1998
• Tadeusz Mołdawa – Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
• Pamięć wiecznie żywa. 40 lat działalności Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, Warszawa 1988
• V Kongres ZBoWiD Warszawa 8–9 maja 1974, Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1976
• VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
• Polska i Francja w wojnie i ruchu oporu w latach 1939–1945, Sekretariat stanu ds. byłych kombatantów, Francja-Polska 1978
• Informacje w BIP IPN