Stanisław Kuziński

Stanisław Kuziński
Data i miejsce urodzenia

8 października 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 października 2012
Warszawa

Poseł na Sejm PRL II, III, IV, V i VI kadencji
Okres

od 1957
do 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Kuziński (ur. 8 października 1923 w Warszawie, zm. 12 października 2012 tamże[1]) – polski polityk, profesor nauk ekonomicznych, poseł na Sejm PRL II, III, IV, V i VI kadencji.

Życiorys

Syn Jana i Zofii. W czasie wojny był robotnikiem Urzędu Melioracyjnego w Busku-Zdroju (1940), a następnie pracował dorywczo w Warszawie. Należał do Związku Walki Młodych (od 1943; w latach 1944–1945 odbywał tam kurs szkoleniowy, w latach 1945–1947 pełnił funkcję kierownika ośrodków szkoleniowych, a od 1946 do 1947 zasiadał w zarządzie stołecznym), do Gwardii Ludowej oraz do Armii Ludowej. W czasie wojny był ...używany do ryzykownych misji – jeździł do Berlina, do Aten. Podróżował po okupowanej Europie[2]. Uczestniczył w powstaniu warszawskim jako „Stasiek”[1]. W 1944 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1950 był pracownikiem Instytucie Ekonomiki Rolnej, a następnie (do 1954) aspirantem w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. W latach 1954–1956 pracował jako inspektor w Biurze Sekretariatu Komitetu Centralnego PZPR. W październiku 1956 poparł linię Władysława Gomułki[3]. Między innymi z Leszkiem Goździkiem organizował grupy robotników, które miały ochronić Warszawę przed rozlewem krwi, jak w Budapeszcie w 1956[2] W latach 1956–1957 pełnił funkcję sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR. Od 1959 do 1964 był zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR, a w latach 1964–1971 zastępcą członka KC oraz kierownikiem Wydziału Przemysłu Lekkiego, Handlu i Budownictwa KC. W 1971 został członkiem KC oraz Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1971–1972 był kierownikiem Wydziału Ekonomicznego KC PZPR. W latach 1972–1980 pełnił funkcję prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (przyczynił się do wprowadzenia systemu REGON[3]). Zasiadał również w Komitecie Statystyki i Ekonomiki Polskiej Akademii Nauk.

W 1957, 1961, 1965, 1969 i 1972 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL. Przez cztery kadencje przewodniczył Komisji Handlu Zagranicznego, zasiadał w niej równie w VI kadencji. Ponadto przez pięć kadencji zasiadał w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, a w trakcie II kadencji zasiadał w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy.

Jako profesor nauk ekonomicznych badał procesy ekonomiczne i społeczne a jego najważniejsze publikacje dotyczyły polityki gospodarczej i przemysłowej[4][5]. Analizował też przemiany zachodzące w PRL[6] oraz m.in. aktualność opracowań Karola Marksa. W ostatnich latach życia pisał eseje do „Przeglądu Socjalistycznego”[3].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera R-6-26/27)[7].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Profil na portalu 1944.pl
  2. ↑ a b Karol Modzelewski, Andrzej Werblan, Robert Walenciak, Modzelewski-Werblan. Polska Ludowa, 2017.
  3. ↑ a b c Zmarł prof. Stanisław Kuziński, przeglad-socjalistyczny.pl
  4. ↑ Stanisław Kuziński, Polityka gospodarcza: realia, dylematy, propozycje, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1987, ISBN 83-208-0636-4, OCLC 69301317 [dostęp 2019-07-09].
  5. ↑ Stanisław Kuziński, Polityka przemysłowa: spory wokół strategii rozwoju, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, ISBN 83-04-03798-X, OCLC 29595400 [dostęp 2019-07-09].
  6. ↑ Czesław Banach, Wieslaw Żółtkowski, Zrozumieć PRL, wyd. Wyd. 1, Warszawa: Muza SA, 2012, ISBN 978-83-7758-105-6, OCLC 795505252 [dostęp 2019-07-20].
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Kuzińscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-11-09].
  8. ↑ M.P. z 1947 r. nr 72, poz. 485.

Bibliografia

Prezesi Głównego Urządu Statystycznego

Media użyte na tej stronie