Stanisław Kwaśnik

Stanisław Kwaśnik
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1886
Tarnów

Data i miejsce śmierci

22 września 1961
Poznań

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Kwaśnik (ur. 6 marca 1886 w Tarnowie, zm. 22 września 1961 w Poznaniu) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog[1].

Życiorys

Urodził się 6 marca 1886 roku w Tarnowie w Galicji[2]. Był synem urzędnika kolejowego, Ludwika i Agnieszki z Gawlików. Uczył się w seminarium nauczycielskim w Samborze, jednocześnie pobierając lekcje muzyki prywatnie. W Samborze grał w kwartecie smyczkowym. Nawiązał też kontakty z chórami lwowskimi. Prowadził chóry mieszane (chłopięco-męskie), m.in. w Drohobyczu[3]. Od 1906 pracował jako nauczyciel śpiewu w Drohobyczu. W miejscowej szkole prowadził chór „Echo” oraz „Chór Nauczycielski”[1].

W latach 1914–1915 ewakuowano go do Czech, a w 1916 przeniósł się do Borysławia, gdzie założył chór mieszany „Hejnał” i prowadził orkiestrę robotniczą. W 1920 osiedlił się na stałe w Poznaniu, gdzie bardzo szybko stał się prawą ręką Feliksa Nowowiejskiego w Chórze Narodowym. Od 1921 pracował z chórami „Harmonia”, „Echo” i „Hasło” (z tym ostatnim, kolejowym, pracował w latach 1924–1934, 1938–1939 i 1945–1946 i odnosił sukcesy międzynarodowe). Od 1931 do 1933 był sekretarzem generalnym Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego. W 1929 wziął udział we Wszechsłowiańskim Zjeździe Śpiewaczym. Koncertował w Szwajcarii, Francji, Belgii, Austrii i na Węgrzech[3].

Okupację niemiecką spędził w Poznaniu. Pracował wówczas jako robotnik. Brał udział w tajnym nauczaniu. W marcu 1945 zorganizował na nowo Chór Męski „Hasło” (prowadził go do jesieni 1946). W 1945 przyczynił się do reaktywacji Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego, gdzie do 1954 był dyrektorem artystycznym, a potem członkiem honorowym. Od 1947 był zastępcą dyrektora artystycznego ogólnopolskiego Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych[3].

Grób Stanisława Kwaśnika na Cmentarzu Junikowskim

Zmarł 22 września 1961 roku w Poznaniu. Został pochowany 26 września 1961 w Alei Zasłużonych na Cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu (AZ-L-17)[4].

Publikacje

Autor 28 prac w 32 publikacjach w dwóch językach (po polsku i po rosyjsku)[5].

Ordery i odznaczenia

Życie prywatne

Jego żoną była Karolina z domu Kopczyk (1886–1952)[7]. Miał z nią dwoje dzieci: Marię (ur. 1907) i Ludwika (ur. 1911)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Dyrygenci polscy i obcy w Polsce, działający w XIX i XX wieku autor: Leon Tadeusz Błaszczyk, [Książki Google] [dostęp z dnia: 2015-07-12]
  2. ↑ a b Rodzina Kwaśników - spis ludności - Akta Miasta Poznania [dostęp z dnia: 2015-07-12]
  3. ↑ a b c d Teodor Śmiełowski, biogram, [w:] red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892–1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 368–369.
  4. ↑ Stanisław Kwaśnik - miejsce pochówku na cmentarzu na Junikowie w Poznaniu [dostęp z dnia: 2015-07-12]
  5. ↑ Stanisław Kwaśnik w bazie WorldCat Identities [dostęp z dnia: 2015-07-12]
  6. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  7. ↑ Karolina Kwaśnik - miejsce pochówku na cmentarzu na Junikowie w Poznaniu [dostęp z dnia: 2015-07-12]

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Grób Stanisława Kwaśnika.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób Stanisława Kwaśnika na Cmentarzu Junikowskim