Stanisław Kwapień
| Data i miejsce urodzenia | 20 lutego 1942 Skorce |
|---|---|
| profesor nauk matematycznych | |
| Doktorat | 22 listopada 1968 |
| Profesura | 11 maja 1990[1] |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski Polska Akademia Nauk |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Kwapień (ur. 20 lutego 1942 w Skorcach k. Prużany) – polski matematyk, profesor zwyczajny, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Był pracownikiem Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Doktoryzował się w Instytucie Matematycznym PAN w 1968 roku na podstawie pracy Metody analityczne w półklasycznej teorii potencjału napisanej pod kierunkiem Zbigniewa Ciesielskiego, habilitował się w 1972 roku, w 1990 otrzymał tytuł profesora nauk matematycznych. Od 1988 roku członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1994 członek-korespondent, od 2010 członek rzeczywisty PAN[2].
W swoich pracach zajmuje się analizą funkcjonalną i teorią prawdopodobieństwa. Wydał m.in. Random Series and Stochastic Integrals. Single and Multiple (1990; z Wojborem A. Woyczyńskim).
23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3].
Otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha (1971)[4], Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1998)[5], Medal im. Stefana Banacha (2006)[6]. W 2009 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2010, nr. 28, poz. 329). W 2017 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów[7].
Przypisy
- ↑ Prof. dr hab. czł. rzecz. PAN Stanisław Kwapień, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-14].
- ↑ Biogram na stronie PAN. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)].
- ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
- ↑ Nagroda Główna PTM im. Stefana Banacha
- ↑ Nagrody Jurzykowskiego po raz ostatni
- ↑ Medal im. Stefana Banacha
- ↑ Nagroda Prezesa Rady Ministrów