Stanisław Lipiński (operator filmowy)

Ten artykuł od 2016-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stanisław Lipiński (ur. 7 sierpnia 1909 we Lwowie, zm. 7 maja 1974 w Brockport) − polski operator filmowy.

Życiorys

Po zdaniu matury przez dwa lata studiował na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, po czym wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Instytucie Filmu. Gdy ukończył studia wrócił do Polski. Pracował w zespołach tworzących filmy dokumentalne, a w 1936 został operatorem w swoim pierwszym filmie fabularnym. Następnie pracował przy kilku filmach, był uważany za dobrej klasy fachowca.

W 1938 poślubił aktorkę Inę Benitę, ale rozstał się z nią jeszcze przed wojną^[1].

W czasie kampanii wrześniowej przebywał w Warszawie, gdzie filmował działania wojenne. Następnie dostał się do rodzinnego Lwowa, gdzie brał udział w obronie miasta. W pierwszych miesiącach 1940 został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię. Zwolniony z łagru na mocy układu Sikorski-Majski, wstąpił do Armii Andersa, z którą przebył cały szlak bojowy. Często pełnił funkcję operatora filmów dokumentalnych, kręconych przez polskie wojsko. Po II wojnie światowej został w Wielkiej Brytanii i pracował przy filmach brytyjskich. W 1956 wyjechał do Kanady, gdzie założył własne laboratorium filmowe. Pod koniec życia był wykładowcą na uniwersytecie w Nowym Jorku.

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Stanisław Lipiński w bazie IMDb (ang.)
• Stanisław Lipiński w bazie Filmweb
• Stanisław Lipiński w bazie filmpolski.pl