Stanisław Lisowski (generał)
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1920–1958 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef Departamentu Inżynierii i saperów MON |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
Stanisław Ignatjewicz Lisowski ros. Станислав Игнатьевич Лисовский (ur. 16 kwietnia 1902 w Kiszyniowie, zm. 3 grudnia 1958 w Moskwie) – Polak, generał porucznik wojsk inżynieryjnych Armii Radzieckiej i generał dywizji ludowego Wojska Polskiego, inżynier.
Urodzony w polskiej rodzinie jako syn żołnierza armii carskiej Ignacego. W 1920 roku w Kiszyniowie ukończył gimnazjum i w kwietniu został słuchaczem Oficerskiej Szkoły Inżynieryjnej w Leningradzie. Walczył na różnych frontach wojny domowej. Studia zakończył w 1925 roku. Pełnił służbę na stanowiskach liniowych i w szkolnictwie. W 1941 roku dowódca pułku pontonowego. W walkach z Niemcami szef oddziału w sztabie Frontu Leningradzkiego. Pułkownik z 1942 roku. Później szef wojsk inżynieryjnych Frontu Leningradzkiego i szef wojsk inżynieryjnych 67 Armii.
W kwietniu 1944 roku został odkomenderowany do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko szefa wojsk inżynieryjno-saperskich 1 Armii Wojska Polskiego. 13 września 1944 roku został awansowany na generała brygady. Przeszedł cały szlak bojowy 1 Armii. Po wojnie był szefem wojsk inżynieryjnych, a później szefem Departamentu Inżynierii i saperów MON. W kwietniu 1946 roku w stopniu generała dywizji powrócił do ZSRR, gdzie zmarł.
Włożył wiele trudu i inwencji w tworzenie wojsk inżynieryjnych LWP, wyposażenie ich w sprzęt i środki oraz przygotowanie do działań bojowych. Był głównym organizatorem rozminowania Warszawy i terytorium kraju oraz odbudowy szlaków komunikacyjnych w tym przede wszystkim mostów.
Odznaczenia: Order Krzyża Grunwaldu II klasy (1945), Order Virtuti Militari IV klasy (11 maja 1945[1]), Order Lenina (1936), Order Czerwonego Sztandaru (1942), Order Kutuzowa II klasy (1944), Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1944), Medal „Za obronę Leningradu” (1944).
Przypisy
- ↑ Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.
Bibliografia
- H. P. Kosk Generalicja polska t. 1 wyd. Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 1998 ISBN
- Z. Barszczewski Sylwetki saperów wyd.: Bellona Warszawa 2001 ISBN 83-11-09287-7.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom II: I–M, Toruń 2010, s. 376–377 (z fotografią; tu miejsce urodzenia: Kiszyniów, Mołdawia)
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Ribbon to the Soviet Medal for the Defense of Leningrad
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy