Stanisław Machowicz
.jpg) | |
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1889 lub 18 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data śmierci | 3 lipca 1962 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | dowódca kompanii, |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg){kind=small}   | |
Stanisław Benedykt Machowicz ps. „Sawa” (ur. 18 listopada 1889 lub 18 stycznia 1890 w Warszawie, zm. 3 lipca 1962) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
.JPG)
Urodził się 18 listopada 1889[1] lub 18 stycznia 1890[2][3]. Pracował jako księgarz. Działał w Związku Strzeleckim i Związku Walki Czynnej, w ramach tych organizacji odbył kurs oficerski, a od marca 1913 do kwietnia 1914 pełnił funkcję komendanta obwodu Nowy Sącz Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej od sierpnia do 26 października 1914 był dowódcą 3 kompanii strzeleckiej kpt. Mieczysława Rysia-Trojanowskiego, który później stał się 3 kompanią w IV batalionie 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Wstąpił do Legionów Polskich. Później służył w Polskiej Organizacji Narodowej. 9 października 1914 awansował na porucznika piechoty legionów. W późniejszym czasie był dowódcą 2 kompanii w VI batalionie 7 pułku piechoty w I Brygadzie do końca sierpnia 1915. Mianowany na stanowisko dowódcy batalionu rekruckiego w I Brygadzie. Dowodził jeszcze kompanią w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Odniósł rany w walkach pod Rudką Miryńską 3 sierpnia 1916. Następnie skierowany do służby werbunku. Później kierował PUZ w Płocku do 4 czerwca 1917, po czym służył ponownie w 2 pułku piechoty LP. Po zwolnieniu z Legionów 14 lipca 1917 był internowany w Beniaminowie. Podczas służby w legionach używał pseudonimu „Sawa” .
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku z równoczesnym przeniesieniem z 9 pp Leg.[4] W 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy pułku[5]. W tym czasie został awansowany do stopnia pułkownika piechoty 1 stycznia 1930. 31 sierpnia 1935 został komendantem Miasta Warszawa. W okresie mobilizacji 1939 odpowiadał za przygotowania Warszawy do obrony[6]. Funkcję komendanta miasta stołecznego pełnił po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej i obrony Warszawy do 10 września 1939. Po kapitulacji stolicy został wzięty przez Niemców do niewoli. Był przetrzymywany w obozie jenieckim Oflag VII A Murnau. Odzyskał wolność 29 kwietnia 1945.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Tam zmarł 3 lipca 1962.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931)[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[8]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[9]
- Znak oficerski „Parasol”
Przypisy
- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Żołnierze Niepodległości. Machowicz Stanisław Benedykt „Sawa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
- ↑ JK: Garnizon Warszawa - rys historyczny. [dostęp 2015-04-01].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Żołnierze Niepodległości. Machowicz Stanisław Benedykt „Sawa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Oficerowie VI batalionu I Brygady Legionów w okopach nad Nidą: porucznik Edward Zinth-Rzecki (1. z lewej), porucznik Stanisław Machowicz-Sawa, major Albin Satyr-Fleszar (4. z prawej), kapitan Franciszek Pększyc-Grudziński (2. z prawej - na dole), porucznik Leopold Lis-Kula, porucznik Kazimierz Młodzianowski-Dąbrowa (2. z prawej- z brodą)
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Objęcie funkcji komendanta garnizonu warszawskiego przez płk. Stanisława Machowicza. Od lewej: kpt. Hampel, ppłk Konstanty Pereświet-Sołtan, płk Stanisław Machowicz, mjr Edward Czuruk (1935)
Znak oficerski "Parasol"
Henryk Krok-Paszkowski, Stefan Starzyński, Stanisław Machowicz podczas Święta Niepodległości Polski 15 sierpnia w Warszawie