Stanisław Mielnicki
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor zwyczajny nauk architektury | |
| Specjalność: materiały budowlane | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1923 – architektura |
| Habilitacja | 1926 – architektura |
| Profesura | 1950 (nadzwyczajny), 1963 (zwyczajny) |
| Polska Akademia Nauk / Umiejętności | |
| Status PAN | Członek Sekcji Budownictwa i Architektury |
| Status PAU | dziekan Politechniki Wrocławskiej |
| inżynier, architekt, nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Marian Mielnicki (ur. 25 marca 1898 w Bielsku, zm. 3 maja 1969 w Krakowie) – polski inżynier architekt, wykładowca i profesor zwyczajny Politechniki Krakowskiej.
Życiorys
Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, równocześnie od 1923 pracował zawodowo jako kierownik budowy banku w Żywcu. Od 1924 rozpoczął pracę wykładowcy, początkowo we Lwowie, a następnie w Katowicach, Tarnowie i Bytomiu. Po obronie dyplomu w 1926 rozpoczął pracę architekta, zaprojektował liczne obiekty szkolne, internaty, sanatoria, pensjonaty, domy mieszkalne oraz obiekty infrastruktury kolejowej. W 1946 zamieszkał we Wrocławiu i rozpoczął pracę na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, kierował Katedrą Budownictwa Ogólnego, w 1949 katedra weszła w strukturę Wydziału Architektury. Rok później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, od 1953 przez dwie kadencje był dziekanem Wydziału Architektury, przewodniczył Społecznej Komisji Budowy Domów Studenckich we Wrocławiu[1]. Równolegle do pracy dydaktycznej pracował nad projektami renowacji zabytków na terenie Dolnego Śląska m.in. w Brzegu, Nysie, Wrocławiu, Świdnicy i Złotoryi.
Na zaproszenie prof. rektora Bronisława Kopycińskiego z Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki w 1957 przeprowadził się do Krakowa i rozpoczął pracę na Wydziale Budownictwa Politechniki Krakowskiej. W 1963 został profesorem zwyczajnym[2]. Kierownik Katedry Budownictwa Ogólnego na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej (1956–1968). W 1968 przeszedł na emeryturę.
Członek Stowarzyszenia Architektów na Śląsku (przed 1934). Pierwszy Prezes ZO SARP O. Katowice (1934). Członek Sekcji Budownictwa i Architektury PAN. Członek Rady Naukowej Centralnego Zarządu Przemysłu Kamienia Budowlanego. Przewodniczący Rady Naukowej Zespołu Rzeczoznawców PZITB. Członek Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Politechniki Krakowskiej[3].
Poślubił Jadwigę z Dydusiaków i mieli syna, Andrzeja.
Stanisław Mielnicki zmarł w Krakowie w 1969 r. i został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu[4].
Publikacje
- Materiały budowlane (1938)
- Ustroje budowlane, Spółdzielnia Wydawnicza „Meta”, Katowice, 1947
Przypisy
- ↑ Marek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945–2015 (pdf), Politechnika Wrocławska, s. 68, Wrocław 2015.
- ↑ DZIEDZICTWO AKADEMICKIEGO LWOWA NA POLITECHNICE KRAKOWSKIEJ (pdf), Zeszyty Historyczne Muzeum PK 1/2017 (1), rok 1, Kraków 2017.
- ↑ Zenon Prętczyński, Pamięci Architektów Wrocławskich 1945-2005, Wrocław: Dolnośląska Okręgowa Izba Architektów, 2010.
- ↑ Cmentarz Parafialny św. Rodziny we Wrocławiu – wyszukiwarka
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi;
- Medal 10-lecia Polski Ludowej;
- Medal Pamiątkowy Politechniki Krakowskiej;
- Odznaka Honorowa Politechniki Krakowskiej.
W dzielnicy Wapienica w Bielsku jest ulica im. ,,Stanisława Mielnickiego".
Linki zewnętrzne
- Zenon Prętczyński, Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005, s. 89-89.. dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
- 60 lat polskiego środowiska akademickiego we Wrocławiu: Duchowicz Julian. W: CD z wystawy „Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie” zorganizowanej na Politechnice Wrocławskiej w dniach 12–18 listopada 2003 roku. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-30)].
