Stanisław Musielak

Stanisław Musielak (ur. ?, zm. 14 grudnia 1939 w Winiarach) – polski literat, urzędnik samorządowy, burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego w latach 1920-1929.

Życiorys

Od 1915 roku był w Łukowie przedstawicielem niemieckich władz okupacyjnych, pracując jako sekretarz burmistrza. Konspirował równocześnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. Bezpośrednio po odzyskaniu niepodległości, 12 listopada 1918, rada miejska jednogłośnie powołała go na burmistrza^[1].

W 1920 roku opuścił Łuków, by objąć stanowisko we władzach Ostrowa Wielkopolskiego. Władze Łukowa po jego wyjeździe nadały mu honorowe obywatelstwo miasta^[2].

Jako burmistrz w 1921 potępił antyniemieckie i antyżydowskie zamieszki, wydając odezwę do ostrowian^[1][3]:

Obelisk w miejscu śmierci Stanisława Musielaka

W 1928 powitał w Ostrowie Wielkopolskim prezydenta Ignacego Mościckiego, który przyjechał, by nadać sztandar 60. Pułkowi Piechoty^[1]. W czasie jego urzędowania kilkukrotnie powiększyła się powierzchnia i liczba mieszkańców miasta. Wybudowano fabrykę Wagon, szkołę im. Ewarysta Estkowskiego, nową elektrownię. Ta ostatnia inwestycja wiązała się z zaciągnięciem kredytów, które poważnie zwiększyły zadłużenie miasta, nadszarpując zaufanie do burmistrza, co doprowadziło do jego odwołania^[3].

Na początku II wojny światowej, po ewakuacji władz miasta, znalazł się w kierownictwie straży obywatelskiej, która miała czuwać nad porządkiem. Po wkroczeniu wojsk niemieckich został aresztowany 8 listopada 1939. Musielakowi zarzucono, że walczył w powstaniu wielkopolskim, pomimo tego, że nie brał w nim udziału^[1].

Zamordowany przez Niemców 14 grudnia 1939 roku w Lasku Winiarskim pod Kaliszem wraz z innymi przedstawicielami lokalnych elit. Po wojnie spoczął na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Ostrowie Wielkopolskim, w kwaterze powstańców wielkopolskich^[1].

Stanisławowi Musielakowi przypisywane są teksty publikowane w ostrowskich gazetach pod pseudonimem STAMUS. W zorganizowanym w 1926 r. plebiscycie na "najdzielniejszego i najpopularniejszego" mieszkańca Ostrowa, zajął drugie miejsce. Mieszkał w Ostrowie przy ulicy Zdunowskiej (obecnie Partyzancka)^[4], a następnie przy Starym Targowisku (obecnie plac 23 stycznia)^[5]. W 2020 roku ostrowscy radni podjęli decyzję o nadaniu jego imienia sali sesyjnej^[1].

Zobacz też

• Zbrodnia w Winiarach

Przypisy

Bibliografia

• Aneta Franc, Maciej Kowalczyk, Ostrów Wielkopolski. Zarys dziejów samorządu miasta
• Witold Banach, Ostrów Wielkopolski "w pigułce"
• Witold Banach, Barbara Kowalska, Zbrodnia w Winiarach. Obywatele Ziemi Ostrowskiej zamordowani w dniu 14 grudnia 1939