Stanisław Nędza-Kubiniec

Stanisław Nędza-Kubiniec

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1897 Kościelisko k Zakpanego
Data i miejsce śmierci	7 listopada albo 27 listopada 1976 Pełcznica
Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres	od 20 lutego 1957 do 20 lutego 1961
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Odznaczenia

Nagrobek Stanisława Nędzy-Kubińca na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem

Stanisław Nędza-Kubiniec (ur. 2 kwietnia 1897 w Kościelisku koło Zakopanego, zm. 7 listopada albo 27 listopada^[1] 1976 w Zakopanem) – polski poeta i prozaik.

Życiorys

Ukończył szkołę ludową. Debiutował jako poeta w 1912 roku na łamach czasopisma „Cepy”. W latach 1915-1918 służył w armii austriackiej, zaś w latach 1918-1920 w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1920-1922 przebywał w radzieckiej niewoli. Był działaczem Związku Podhalan oraz redaktorem tygodnika „Wieś” oraz „Gazety Podhalańskiej”. W latach 1957-1961 był posłem na Sejm PRL II kadencji z ramienia Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (kw. P-II-22, 23 i 24)^[2].

Nagrody

• 1957 – nagroda miasta Zakopanego
• 1972 – nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie

Twórczość

• Na nową pérć^[3]
• Janosik
• Na Czorsztyńskim Zamku
• Sabałowe czasy
• Posiady na Groniku
• Mity halne
• Uroczysko
• Poezje wybrane

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Przypisy

Bibliografia

• Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej