Stanisław Nadzin
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Stanisław Nadzin vel Stanisław Guman[1] (ur. 28 sierpnia 1914 w Warszawie, zm. 10 grudnia 1970 w Warszawie) – polski dziennikarz, tłumacz literatury rosyjskiej, pułkownik ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w banku, jako publicysta debiutował w 1933. W 1938 wydał zbiór słuchowisk radiowych Teatr wyobraźni. W czasie wojny przebywał w ZSRR, służył w Armii Czerwonej, od 1943 był żołnierzem 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki.
Po wojnie był m.in. dyrektorem programowym Polskiego Radia. W 1944 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. Od czerwca 1946 roku do października 1950 roku był attaché wojskowym przy Poselstwie RP w Sztokholmie, a po powrocie do kraju został komendantem Kursu Specjalnego Oddziału II Sztabu Generalnego (od 15 listopada 1951 roku – Zarząd II Sztabu Generalnego)[1]. Od 1958 do 1960 pełnił funkcję szefa Oddziału Prasowego Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego[2]. Później był redaktorem naczelnym „Żołnierza Polskiego” (1963–1967).
Był autorem słuchowisk radiowych, broszur politycznych, opracował także antologie Żołnierskim szlakiem (1967) i Antologia polskiego reportażu wojennego 1939-1945 (1962). Tłumaczył dzieła literatury rosyjskiej, m.in. Tragedię optymistyczną Wsiewołoda Wiszniewskiego.
Padł ofiarą prześladowań antysemickich w 1968. Usunięty z PZPR i z wojska. Zmarł 10 grudnia 1970 roku na zawał serca.
Stanisław Nadzin był żonaty z Wandą Gojawiczyńską, córką Stanisława i Poli, z którą miał syna Jacka.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2018-01-05].
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Naramiennik pułkownika Wojsk Lądowych RP.