Stanisław Nahlik

Stanisław Edward Nahlik

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1911 Lwów
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1991 Kraków
Zawód, zajęcie	prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Jana Kazimierza
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
Odznaczenia

Stanisław Edward Nahlik (ur. 8 maja 1911 we Lwowie, zm. 5 listopada 1991 w Krakowie) – polski prawnik, profesor prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Jagiellońskim, znawca zagadnień ochrony dóbr kultury, prawa dyplomatycznego i prawa traktatów. Członek Polskiej Akademii Umiejętności.

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w 1933 uzyskując tytuły magistra prawa i magistra nauk dyplomatycznych. Był następnie asystentem na UJK u profesora Ludwika Ehrlicha, a od 1936 pracował w służbie dyplomatycznej. W czasie II wojny światowej pracował w Poselstwie RP w Bernie.

Od 1946 przebywał w kraju. W 1948 uzyskał stopień na UJ doktora za pracę Prawo rozrodczości na tle nauki o stosunkach międzynarodowych. Z pracy w MSZ został zwolniony w 1949. Pracował następnie w Akademii Nauk Politycznych (do 1950) i w Ministerstwie Kultury i Sztuki, zajmując się m.in. rewindykacją dzieł sztuki zagrabionych w czasie II wojny światowej przez Niemcy i ZSRR^[1].

Od 1957 pracował jako sekretarz naukowy Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych oraz w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. Od 1958 miał stopień docenta. Od 1959 do 1962 był profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, a następnie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od co najmniej 1963 roku utrzymywał kontakty ze Służbą Bezpieczeństwa. Jako tajny współpracownik formalnie zwerbowany został w marcu 1965 i posługiwał się pseudonimami „Edward Wiśniewski”, i „Wiśniewski”^[2]. Współpracę zakończono w 1981 roku jako przyczyny wskazując jego wiek i stan zdrowia^[3].

Uzyskał doktoraty honoris causa Uniwersytetu Ruhry w Bochum i Uniwersytetu w Bordeaux.

Był delegatem Polski na konferencje międzynarodowe w 1968 i 1969 w Wiedniu, podczas których wynegocjowano i przyjęto Konwencję wiedeńską o prawie traktatów.

W latach 80. XX wieku uczestniczył w negocjacjach^[4] z Adamem Czartoryskim w sprawie przekazania narodowi kolekcji Czartoryskich będącej częścią Muzeum Narodowego w Krakowie.

Wieloletni prezes krakowskiego oddziału Towarzystwa Polsko-Austriackiego^[5]. Poza działalnością naukową był znawcą dzieł Szekspira.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi^[6] i austriacką Wielką Odznaką Honorową za Zasługi w 1984^[7].

Uczniowie: dr hab. Kazimierz Lankosz, prof. UJ

Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[8] (kwatera VII, rząd zachodni).

Grób prof. Stanisława Nahlika na Cmentarzu Rakowickim

Wybrane dzieła

• Grabież dzieł sztuki. Rodowód zbrodni międzynarodowej, Ossolineum, Wrocław 1958
• Wstęp do nauki prawa międzynarodowego, PWN, Warszawa 1967
• Narodziny nowożytnej dyplomacji, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 1971
• Kodeks prawa traktatów, PWN, 1976
• Prawo międzynarodowe i stosunki międzynarodowe, Kraków, 1981
• wspomnienia Przesiane przez pamięć t. 1. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, t. 2 i 3 Zakamycze, Kraków 2002.

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Waltoś, Stanisław Edward Nahlik (1911-1991), Państwo i Prawo 1992 nr 4