Stanisław Neyman (rotmistrz)
 | |
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1901 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 3 pułk ułanów wielkopolskich |
| Stanowiska | dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | powstanie wielkopolskie |
| Odznaczenia | |
    | |
Stanisław Neyman (ur. 26 czerwca 1901 w Szczytnikach, zm. ?) – rotmistrz Wojska Polskiego, uczestnik powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 26 czerwca 1901 w Szczytnikach w dawnym pow. śremskim, w rodzinie Juliana i Antoniny z Gałdyńskich[1]. Uczestnik walk w powstaniu wielkopolskim, a później żołnierz 3 pułku ułanów wielkopolskich, w którym walczył na froncie polsko–bolszewickim. Odznaczony Orderem Virtuti Militari za obronę dworca w Malinie 24 czerwca 1920.
Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Jazdy w Grudziądzu. 14 września 1923 został mianowany na stopnień podporucznika ze starszeństwem z 1 września tego roku i 8. lokatą w korpusie oficerów jazdy i wcielony do 14 pułku ułanów we Lwowie[2][3]. 21 grudnia 1925 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 września 1925 w korpusie oficerów kawalerii i 8. lokatą[4]. 12 marca 1933 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 33. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. W latach 1936–1939 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Kleck”[6]. W kampanii wrześniowej dowodził oddziałem rozpoznawczym „Ryś” w 38 Dywizji Piechoty. Po zakończeniu walk dostał się do niewoli niemieckiej, osadzony w Oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Wielkiej Brytanii.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4032 (30 czerwca 1921)[7][8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (25 maja 1929)[9][10]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
Przypisy
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 103.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 18 września 1923 roku, s. 567.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 25 września 1923 roku, s. 578.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 737.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 48.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 135, 945.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1189.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 104.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 135.
- ↑ a b Fotografia, www.warrelics.eu [dostęp 2022-04-10].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Wielkopolskich wz. 1919
Stanisław Neyman (ur. 26 kwietnia 1901), rtm., kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).