Stanisław Oleksiak

Stanisław Oleksiak
Kozic
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia12 października 1924
Przeździatka
Data i miejsce śmierci25 lipca 2018
Warszawa
Przebieg służby
Główne wojny i bitwyII wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej Medal „Pro Patria”

Stanisław Oleksiak, ps. Kozic (ur. 12 października 1924 we wsi Przeździatka[1], zm. 25 lipca 2018 w Warszawie) – polski prawnik, żołnierz Armii Krajowej, działacz środowisk kombatanckich, w latach 2010–2013 prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Życiorys

Od 1939 udzielał się w konspiracji młodzieży szkolnej, potem zaangażował się w antyniemiecką działalność zbrojną. Zajmował się przewożeniem meldunków i tworzeniem tekstów nasłuchów radiowych, które drukowane były w pierwszym piśmie konspiracyjnym „Przedświt" w Obwodzie AK „Sęp-Proso” Sokołów Podlaski. Jako członek lokalnych struktur Kedywu, brał udział w akcjach dywersyjnych. W okresie okupacji naukę kontynuował na tajnych kompletach[2].

Latem 1943 wraz z oddziałem partyzanckim Konfederacji Narodu przedostał się na ziemię białostocką. Tam służył w Uderzeniowych Batalionach Kadrowych 77 pułku piechoty Armii Krajowej[1]. Uczestniczył w akcja „Burza” w okręgach nowogródzkim i wileńskim, wziął także udział w operacji „Ostra Brama”. Po rozbrojeniu jednostek AK przez Armię Czerwoną uniknął aresztowania.

Wrócił na rodzinne Podlasie, gdzie zaangażował się w działalność podziemia antykomunistycznego. 4 października 1944 został poważnie ranny w potyczce z jednostkami MBP we wsi Perlejewo, a następnie zadenuncjowany i aresztowany[3]. Był osadzony w Siedlcach. Z więzienia wyszedł na wolność w czerwcu 1945. Ponownie związał się z antykomunistyczną konspiracją, został jednak ponownie zatrzymany. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego otrzymał karę 10 lat pozbawienia wolności. Karę odbywał w więzieniu mokotowskim oraz w Zakładzie Karnym we Wronkach[2]. Na wolność wyszedł warunkowo w grudniu 1954[1].

Po wyjściu na wolność ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Związał się ze środowiskiem Stowarzyszenia „Pax”. W latach 1955–1960 był zatrudniony w Instytucie Wydawniczym „Pax”[2]. W 1960 podjął pracę w „Inco-Veritas”. W 1993 odszedł na emeryturę ze stanowiska Dyrektora Zakładu Chemii Budowlanej „Inco”.

Od kwietnia 1993 pełnił funkcję skarbnika w Zarządzie Głównym Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej[2]. W kwietniu 1996 został wybrany na wiceprezesa Zarządu Głównego ŚZŻAK. W 2005 ze względów zdrowotnych ustąpił ze stanowiska. 15 maja 2010, decyzją IX Zjazdu Delegatów ŚZŻAK, został wybrany na prezesa Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W marcu 2013 zrezygnował z pełnionej przez siebie funkcji i otrzymał tytuł prezesa honorowego stowarzyszenia[1].

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[4]. Decyzją ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka pośmiertnie otrzymał awans na stopień pułkownika[3].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
POL Medal Pro Patria BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Baretka Medalu "Pro Patria"
PrzewodniczącyŚZŻAK.JPG
Autor: Marcin Marucha, Licencja: CC BY 3.0
Obchody 66. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego pod Pomnikiem Polskiego Państwa Podziemnego - przemawia Stanisław Oleksiak, przewodniczący Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.