Stanisław Ostoja-Chrostowski
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 9 listopada 1947 |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Ostoja-Chrostowski ps. „Dyrektor”, „Just”, „Korweta” (ur. 14 grudnia 1897 w Warszawie, zm. 9 listopada 1947 tamże) – polski malarz i grafik specjalizujący się w drzeworycie, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Życiorys
Syn Józefa i Wandy z Jakackich[1]. W 1915 roku jego rodzina wyjechała do Moskwy, gdzie ukończył naukę w gimnazjum. W latach I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, w 1918 roku pracownikiem przedstawicielstwa polskiego w Moskwie. W grudniu 1918 roku został aresztowany przez bolszewików pod zarzutem pracy dla polskiego wywiadu. Uwolniony w ramach wymiany więźniów w 1921 roku[2]. Rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka. Studia ukończył w roku 1934. Po śmierci Władysława Skoczylasa w roku 1937 objął katedrę grafiki użytkowej na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie drugiej Wojny Światowej działał w konspiracji, po wojnie współdziałał przy reaktywacji warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i został wybrany jej rektorem (1945–1947)[3].
Był specjalistą od grafiki użytkowej – projektował winiety, papiery wartościowe, znaczki pocztowe, telegramy, zaproszenia, kartki świąteczne, programy, menu itp., jednak jego największymi pasjami, które przyniosły mu światową sławę, były ilustracje do książek oraz ekslibrisy. Drzeworyty Chrostowskiego-Ostoi odznaczają się mistrzostwem technicznym, elegancją, finezją i dekoracyjnością[4]. Był członkiem stowarzyszenia „Ryt”. W okresie międzywojennym jego prace publikowała między innymi wydawana w Poznaniu Tęcza. W 1936 roku opracował projekt dyplomu i Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.
Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, działał w ruchu oporu pod ps. „Dyrektor”, „Just” i „Korweta”. Prowadził tajne nauczanie, a od stycznia 1940 roku był członkiem ZWZ (późniejszej AK). Był szefem Referatu 999 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej. 11 sierpnia 1944 roku został wywieziony transportem do obozu w Pruszkowie, z którego po drodze zbiegł. Do Warszawy wrócił na początku 1945 roku.
Był żonaty z Anną (1897–1978)[5]. Miał córkę Halinę (1929–1990), rysowniczkę, pedagog, działaczkę artystyczną. Zmarł po krótkiej chorobie 9 listopada 1947. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w alei zasłużonych (rząd 1, miejsce 66,67)[5].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 12 listopada 1947)[6]
- Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[7]
Nagrody i wyróżnienia
- I nagroda na II Międzynarodowej Wystawie Litografii i Drzeworytu, Chicago 1930;
- I nagroda na Międzynarodowej Wystawie Ekslibrisów, Los Angeles 1931;
- I nagroda za plakat na I Międzynarodowej Wystawie Drzeworytów, Warszawa 1933;
- Brązowy medal na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Berlinie w 1936 roku za drzeworyt Korweta;
- Grand Prix i 2 dyplomy honorowe na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika”, Paryż 1937;
- I nagrodę za ilustracje do dramatów Szekspira, Londyn 1940.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa: Wyd. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 104 .
- ↑ Piotr Gontarczyk, Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941–1944, Warszawa 2003, s. 114.
- ↑ Poczet Rektorów, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie [dostęp 2021-12-06] (pol.).
- ↑ Chrostowski-Ostoja Stanisław. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2010-09-30]. (pol.).
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Ostoja-Chrostowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-02-01] .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 143, poz. 875 „za wybitne zasługi na polu propagandy grafiki polskiej w kraju i za granicą”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle”.
Bibliografia
- Chrostowski-Ostoja Stanisław. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2010-09-30]. (pol.).
- Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 123–124. ISBN 83-211-0758-3.
- Agata Pietrzak: Stanisław Ostoja-Chrostowski 1900–1947 : Wyd. Biblioteka Narodowa, 2007 : ISBN 978-83-7009-549-9.
Linki zewnętrzne
- Stanisław Ostoja-Chrostowski (1900–1947, Warszawa) – Sztuka polskiego drzeworytu. kulturaonline.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-22)].
- Halina Chrostowska. culture.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-23)].
- Biografia. biulpol.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)].
- Kolekcja poświęcona Stanisławowi Ostoi–Chrostowskiemu w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
St. Ostoja-Chrostowski
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stanisława Ostoi-Chrostowskiego na Cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych, grób 66, 67)
Zraniony jeleń
Autor: Stanisław Ostoja-Chrostowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Korweta - Stanisław Ostoja-Chrostowski, drzeworyt 1936r.