Stanisław Otton Drzewiecki

Stanisław Otton Drzewiecki
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1910
Poręba

Data i miejsce śmierci

17 lub 18 lipca 1944
Włochy

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie,
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa,
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

5 Pułk Piechoty Legionów,
Armia „Lublin”,
KG ZWZ,
1 Brygada Strzelców
2 Warszawska Brygada Pancerna

Stanowiska

szef sztabu brygady

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stanisław Otton Drzewiecki (ur. 16 stycznia 1910 w Porębie, zm. 17 lub 18 lipca 1944 we Włoszech) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Stanisław Otton Drzewiecki urodził się 16 stycznia 1910 w Porębie[1]. W latach 1927-1930 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[2]. 15 sierpnia 1930 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie[3][4]. 12 marca 1933 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 79. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W latach 1935–1937 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (XVI promocja)[6]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego i został awansowany na stopień kapitana[6].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w pierwszym okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję szefa Oddziału III w dowództwie Armii „Lublin”[6]. Później przedostał się na obszar Francji, gdzie formowano Wojsko Polskie we Francji[6]. W 1940 był oficerem Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. Od 1940 do 1942 był oficerem 1 Brygady Strzelców[6]. Następnie służył w szeregach Armii Polskiej na Wschodzie i finalnie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[6]. W sierpniu 1943 został szefem sztabu 2 Brygady Czołgów, która w styczniu 1944 roku została przeformowana w 2 Brygadę Pancerną[7][8][6]. W czasie służby na tym stanowisku został mianowany majorem. Zginął w wyniku ostrzelania przez artylerię niemiecką miejsca postoju dowództwa 2 Brygady Pancernej w godzinach popołudniowych 17 lipca 1944[9] (według innych źródeł zmarł nazajutrz 18 lipca)[10][11]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 179.
  2. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 481, 500.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 271, 278, tu podano, że urodził się 16 stycznia 1909 roku.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 125, 535.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 51.
  6. a b c d e f g Jerzy Feliks Szymański: Losy skoczka. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017, s. 1. ISBN 978-83-7705-931-9.
  7. Tym 2012 ↓, s. 51.
  8. Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 44. ISBN 978-83-11-11496-8.
  9. Tym 2012 ↓, s. 326, 329, 346.
  10. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 17.
  11. Stanisław Otton Drzewiecki. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
  12. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2018-05-19].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).