Stanisław Pawłowski (geolog)

Stanisław Pawłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1910
Łódź

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1992
Warszawa

Poseł na Sejm PRL IV i V kadencji
Okres

od 1965
do 1972

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Pawłowski (ur. 11 maja 1910 w Łodzi, zm. 2 czerwca 1992 w Warszawie) – polski geolog i geofizyk, odkrywca złóż siarki w Tarnobrzegu, poseł na Sejm PRL IV i V kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Piotra. Wychował się w Łodzi. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Po II wojnie światowej pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym, gdzie w latach 1952–1955 był kierownikiem Świętokrzyskiej Stacji Terenowej, a od 1954 profesorem. We wrześniu 1953 kierował wierceniami w okolicy Mokrzyszowa, podczas których odkryto złoża siarki.

Był również współodkrywcą złóż gazu ziemnego koło Lubaczowa, wysadu solnego w Rogóźnie, fosforytów na Lubelszczyźnie oraz biłgorajskiej anomalii grawimetrycznej.

Stanisław Pawłowski był profesorem zwyczajnym, doktorem nauk technicznych. Od 1976 był członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Dwukrotnie utrzymał nagrodę państwową I stopnia, w 1955 indywidualną, a w 1976 zespołową. Był posłem na Sejm PRL w latach 1965–1972 (jako bezpartyjny). Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[1].

Został pochowany z małżonką Katarzyną (zm. 2020) na Cmentarzu Bródnowskim[2].

Wybrane prace naukowe

  • Anomalie magnetyczne w Polsce (1947)
  • Kredowy i jurajski rów lubelski (1961)
  • Zarys budowy geologicznej okolic Chmielnika-Tarnobrzega (1965)
  • Budowa geologiczna tarnobrzeskiego złoża siarki (1985)

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3–4, Kraków 1971.
  2. ↑ Wioletta Wojtkowiak: Tarnobrzeg pożegnał Katarzynę Pawłowską, odkrywczynię złóż siarki. Pogrzeb odbył się w Warszawie. echodnia.eu, 14 października 2020.
  3. ↑ Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1966. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1965, s. 86.
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1017.
  5. ↑ M.P. z 1952 r. nr 90, poz. 1397.
  6. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
  7. ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa tarnobrzeskiego”. „Nowiny”. Nr 162, s. 3, 20–22 lipca 1979. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie