Stanisław Pawlak (dyplomata)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne, prawo konstytucyjne, stosunki międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1967 – nauki prawne |
| Habilitacja | 1973 – nauki polityczne |
| Profesura | 18 lutego 2002 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | Członek Komisji Prawa Morskiego |
| Profesor nadzwyczajny | |
| Instytut | |
| Okres zatrudn. | od 1974 |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador PRL w Kanadzie | |
| Okres | od 1978 |
| Poprzednik | Józef Czesak |
| Następca | |
| Ambasador PRL/RP przy ONZ | |
| Okres | od 1989 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Syrii | |
| Okres | od 1996 |
| Poprzednik | |
| Następca | Jacek Chodorowicz |
| Sędzia Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza | |
| Okres | od 1 października 2005 |
| Odznaczenia | |
    | |
Stanisław Michał Pawlak (ur. 27 września 1933 w Kaliszu) – polski dyplomata, profesor prawa, od 2005 sędzia Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza. Ambasador tytularny.
Życiorys
W 1951 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu, następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim w 1955. W latach 1948–1955 był członkiem ZMP, od 1952 należał do PZPR[1]. W 1967 uzyskał stopień doktora nauk prawnych, w 1973 doktora habilitowanego nauk politycznych, a w 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[2].
Od 1955 do 2005 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Członek Misji Polskiej do Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei (1956–1958), attaché i II sekretarz w ambasadzie w Tokio (1958–1963), zastępca szefa polskiej delegacji w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Sajgonie (1965–1966), I sekretarz w ambasadzie w Waszyngtonie (1967–1970). Pełnił liczne funkcje, m.in. wicedyrektor Sekretariatu Ministra (1973–1975), dyrektor Departamentu Organizacji Międzynarodowych MSZ (1975–1978), ambasador w Kanadzie (1978–1983), dyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego (1983–1986) i ponownie Departamentu Organizacji Międzynarodowych (1986–1989), stały przedstawiciel Polski przy ONZ (1989–1991), wicedyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego (do 1996). Na zakończenie kariery dyplomatycznej pełnił misję ambasadora RP w Syrii i Jordanii (1996–2001). Od 2002 ambasador tytularny.
W latach 2001–2005 doradca ds. międzynarodowych prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego.
Przedstawiciel Polski (członek delegacji) na Zgromadzeniach Ogólnych ONZ w Nowym Jorku w latach 1973–1978, 1983–1990, 2002–2005.
Profesor w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał od 1974, po 2001 jako pracownik nieetatowy, od 2013 profesor emeryt. Jego zainteresowania naukowe i dydaktyczne obejmują prawo międzynarodowe publiczne, terroryzm międzynarodowy oraz prawnomiędzynarodowe aspekty kwestii mniejszości narodowych.
Dziekan Wydziału Administracji i Zarządzania w Wyższej Szkole Informatyki, Zarządzania i Administracji w Warszawie.
Członek Komisji Prawa Międzynarodowego (1987–1991), Rady Legislacyjnej (1983–1989), Rady PISM (1983–1989). Członek Komisji Prawa Morskiego Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w Radzie Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”[3].
Od 1 października 2005 sędzia Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza. W 2014 wybrany na kolejną 9-letnia kadencję[4]. Był wśród sędziów rozstrzygających w 2016 sprawę Filipiny vs Chiny[5].
Publikacje
- Okinawa, wyd. MON, Warszawa 1972
- Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Chin 1941–1955, wyd. PWN, Warszawa 1973
- Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Chin 1956–1978, wyd. PWN, Warszawa 1982
- Polityczne i prawne aspekty międzynarodowego terroryzmu (Sprawy Międzynarodowe, wrzesień 1988)
- The legal aspects of verification, [w:] The International Law of Arms Control and Disarmament, wyd. ONZ New York 1991
- Polityka traktatowa Polski w latach 1990–1993, [w:] Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1993–1994, Warszawa 1994
- Wzrost rangi mocarstwowej Japonii, [w:] Nowe role wielkich mocarstw, Warszawa 1996
- Ochrona mniejszości narodowych w Europie, wyd. SCHOLAR, Warszawa 2001
- Międzynarodowa współpraca w walce z terroryzmem, [w:] Publikacje Biura Informacji Rady Europy w Warszawie (Biuletyn nr 1/2002)
- Muslims in Europe: A Muslims Account, [w:] Europe and the Muslim World: The Role of Dialogue, wyd. Institute of Strategic Studies, Islamabad 2004
- Organizacja Narodów Zjednoczonych wobec międzynarodowego terroryzmu, [w:] Organizacja Narodów Zjednoczonych. Bilans i Perspektywy, Warszawa 2006
- Dyplomacja wielostronna-rola i znaczenie, [w:] Stosunki międzynarodowe w XXI wieku (Praca zbiorowa), wyd. SCHOLAR, Warszawa 2006
- The Protection of National Minorities in Eastern Europe, [w:] OSCE and Minorities. Assessment and Prospects, wyd. SCHOLAR, Warszawa 2007
Odznaczenia
- Order Wschodzącego Słońca III klasy (2021)[6]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2005)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Odznaczenia wietnamskie, niemieckie, syryjskie
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 723–724. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Prof. Stanisław Michał Pawlak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-07-15].
- ↑ Rada Fundacji. fae.pl. [dostęp 2013-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-31)]. (pol.).
- ↑ Judge Stanislaw Michal Pawlak, www.itlos.org [dostęp 2021-07-02].
- ↑ The Republic of the Philippines v. The People's Republic of China, Stały Trybunał Arbitrażowy, 16 lutego 2016 [dostęp 2019-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-29] (ang.).
- ↑ Odznaczenie rządu Japonii dla Pana Profesora Stanisława Pawlaka, Sędziego Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza. Ambasada Japonii w Polsce, 2021-04-29. [dostęp 2021-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-01)]. (pol.).
Bibliografia
- Judge Stanislaw Michal Pawlak, www.itlos.org [dostęp 2021-07-02].
