Stanisław Pazda

Stanisław Pazda
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1936
Sypniewo

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia, archeologia Polski i powszechna epoki żelaza
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1966

Habilitacja

1979

Profesura

22 sierpnia 1995

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Stanisław Wojciech Pazda (ur. 28 kwietnia 1936 w Sypniewie) – polski archeolog, specjalizujący się w archeologii Polski i powszechnej epoki żelaza; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim.

Życiorys

Urodził się w 1936 roku w Sypniewie. Po ukończeniu szkoły średniej, podjął studia archeologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył w 1957 roku magisterium. Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął pracę na macierzystej uczelni, gdzie przeszedł kolejne stopnie awansu zawodowego nauczyciela akademickiego do asystenta przez adiunkta (1966), docenta (1982), profesora nadzwyczajnego (1993) i profesora zwyczajnego (1995). Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1966 na podstawie pracy „Plemiona kultury przeworskiej w okresie wypływów rzymskich na Dolnym Śląsku”, doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie archeologii w 1979 na podstawie pracy „Studia nad rozwojem i zróżnicowaniem lokalnym kultury przeworskiej na Dolnym Śląsku”[1], a tytuł profesora w 1995 r.[2]

W latach 1983-1987 pełnił funkcję kierownika Katedry Archeologii UWr. Był członkiem licznych towarzystw naukowych, w tym m.in.: Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich.

Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół problematyki związanej z kulturą przeworską na Dolnym Śląsku, starożytnymi pracowniami garncarskimi na Śląsku, metalurgią żelaza u schyłku starożytności w rejonie brzeskim. Do jego najważniejszych publikacji należą:

  • Studia nad rozwojem i zróżnicowaniem lokalnym kultury przeworskiej na Dolnym Śląsku, Wrocław 1980.
  • Brzeski rejon starożytnej metalurgii żelaza (IV-V w. n. e.), Wrocław 1994.
  • Cmentarzysko kultury przeworskiej w Ciecierzynie, gmina Byczyna, woj. opolskie, Wrocław 1997.

Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną, a także organizacyjną otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, a do najważniejszych z nich należą: Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony Opolszczyźnie, Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3].

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Zasłużony Działacz Kultury.jpg
Autor: Ὄνειροι, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zasłużony Działacz Kultury – odznaka