Stanisław Peszkowski

Stanisław Marian Peszkowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1882
Albigowa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png c. k. Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Nisko
PKU Sambor
PKU Łańcu

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Stanisław Marian Peszkowski herbu Jastrzębiec (ur. 25 marca 1882 w Albigowej, zm. po 1933) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 25 marca 1882 w Albigowej, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii[1], w rodzinie Stanisława (1839–1914) i Joanny z Bozowskich[2]. Uczęszczał do c. k. Wyższego Gimnazjum w Rzeszowie, w którym 29 czerwca 1902 otrzymał świadectwo dojrzałości[3][4][5][6][7][8].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (w 1917 przemianowany na Pułk Strzelców Nr 19)[9][10]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[9], a nadporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917[11].

1 czerwca 1921 pełnił służbę na stanowisku dowódcy Obozu Internowanych Nr 3 w Łańcucie, a jego oddziałem macierzystym był 40 Pułk Piechoty[12]. Z meldunku sporządzonego 12 czerwca 1921 przez ówczesnego pułkownika Sztabu Generalnego Stanisława Dowoyno-Sołłohuba do ministra spraw wojskowych wynika, że w tym czasie w obozie łańcuckim przebywało 2668 ludzi, w tym 192 kobiety i 60 dzieci, z których około 25% pochodziło z terenów przyłączonych do Polski na podstawie traktatu ryskiego, a komendant obozu – major Peszkowski „doskonale orientuje się w sprawach ukraińskich, postępuje zawsze taktownie, utrzymując również internowanych w należytej karności”[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 214. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp[14].

Następnie został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko na stanowisko komendanta[15]. 11 października 1923 został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X[16]. Następnie został przeniesiony do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie na stanowisko dowódcy III batalionu[17][18]. W lutym 1927 został przydzielony z 17 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sambor na stanowisko komendanta[19]. W lipcu tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łańcut na stanowisko komendanta[20]. Z dniem 31 marca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[21]. Na emeryturze mieszkał w Łańcucie[22]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Łańcut. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[23].

Stanisław Marian Peszkowski był żonaty z Jadwigą z Boziewiczów (1881–1944), z którą miał syna Lesława Mariana (1911–1998)[2].

Ordery i odznaczenia

  • Srebrny Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[10]
  • Brązowy Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[10]

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-08]..
  2. ↑ a b Zbigniew Trześniowski. Rodzina Peszkowskich. „Łańcucki Biuletyn Miejski”. 37, s. 30, 2008. Łańcut: Urząd Miasta Łańcuta. ISSN 1509-8109. .
  3. ↑ Sprawozdanie 1897 ↓, s. 32.
  4. ↑ Sprawozdanie 1898 ↓, s. 81.
  5. ↑ Sprawozdanie 1899 ↓, s. 88.
  6. ↑ Sprawozdanie 1900 ↓, s. 89.
  7. ↑ Sprawozdanie 1901 ↓, s. 47.
  8. ↑ Sprawozdanie 1902 ↓, s. 85, 110, 111.
  9. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 57.
  10. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 288.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 95.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 135.
  13. ↑ Ludwik Mroczka. Polacy i Ukraińcy między koegzystencją a konfrontacją. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historica”. 2, s. 194, 2003. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej w Krakowie. ISSN 1643-6547. .
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 30.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 281, 401, 1473.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 707.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 164, 345.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 269.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 222.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 901.
  23. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 1042.

Bibliografia

  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1897. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1897.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1898. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1898.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1899. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1899.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1900. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1900.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1901. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1901.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1902. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1902.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
AUT KuK Kriegsbande schwertern-gold BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).