Stanisław Pomianowski
 Stanisław Pomianowski około 1935 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1897 Gralewo |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1980 Londyn |
| Poseł na Sejm IV kadencji (II Rzeczypospolitej) | |
| Okres | od 1935 do 1938 |
| Odznaczenia | |
   _2r_BAR.svg){kind=small}    | |
Stanisław Pomianowski (ur. 19 kwietnia 1897 w Gralewie, zm. 7 kwietnia 1980 w Londynie) – polski rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Ukończył Gimnazjum Państwowe im. S. Czarnieckiego w Chełmie. Ponadto ukończył Szkołę Oficerską 1 pułku piechoty Legionów w Zambrowie i Modlinie oraz kurs przeszkolenia w zakresie taktyki francuskiej przy 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich we Lwowie.
Od 1913 roku działał w Polskich Drużynach Strzeleckich, w czasie I wojny światowej od 5 sierpnia 1915 roku służył ochotniczo w I Brygadzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskiej Sile Zbrojnej (Polnische Wehrmacht).
Od 1918 roku służył w 7 pułku piechoty Legionów Wojska Polskiego. Był ranny w kwietniu 1919 roku na froncie ukraińskim. Przeszedł do rezerwy w 1924 roku w stopniu porucznika.
Prowadził gospodarstwo rolne w Jasionce koło Łodzi. Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem rady gminnej w Białej i wydziału powiatowego w Brzezinach.
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 22 779 głosami z okręgu nr 22, obejmującego powiaty: piotrkowski i brzeziński. W kadencji tej pracował w komisjach zdrowia publicznego i opieki społecznej oraz oświatowej[1][2].
14 lipca 1939 roku został awansowany do stopnia kapitana rezerwy. Po 1945 pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był m.in. ministrem spraw wewnętrznych (kierownikiem do 8 września 1959 roku i ministrem od 8 września 1959 roku) w drugim rządzie RP Antoniego Pająka na uchodźstwie.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1963)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956)[4]
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Medal Niepodległości
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka „Za wierną służbę”
- austriackie odznaczenia wojskowe[2].
Życie prywatne
Był synem Bronisława i Jadwigi z domu Olbrych. Ożenił się z Marią (Marianną?) Pniewską, z którą miał 3 synów: Bogdana (ur. w 1924), Jerzego (ur. w 1927) i Tomasza (ur. w 1930)[2].
Przypisy
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 135.
- ↑ a b c Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Stanisław Pomianowski. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ 11 listopada 1963 „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej” Dz.U.R.P. z 1964 r. Nr 2. s. 13.
- ↑ 2 maja 1956 „za zasługi na polu pracy społecznej i niepodległościowej” Dz.U.R.P. z 1956 r. Nr 1. s. 4.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej