Stanisław Porembalski

Stanisław Porembalski
Data i miejsce urodzenia

24 września 1885
Rudawka

Data i miejsce śmierci

7 października 1941
Londyn

Starosta powiatu drohobyckiego
Starosta powiatu kieleckiego
Okres

od września 1931
do maja 1936

Prezydent Kielc
Okres

od 1 kwietnia 1934

Poprzednik

Roman Cichowski

Następca

Stefan Artwiński

Starosta grodzki powiatu lwowskiego
Okres

od maja 1936
do listopada 1938

Poprzednik

Kazimierz Protassewicz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Porembalski (ur. 24 września 1885 w Rudawce, zm. 7 października 1941 w Londynie) – urzędnik samorządowy w okresie II Rzeczypospolitej, porucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 24 września 1885 roku w Rudawce, w powiecie dobromilskim[1]. W 1905 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze (w jego klasie byli m.in. Mieczysław Małek, Roman Pollak, Bronisław Wiktor)[2][3]. W 1912 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim, następnie pracował Namiestnictwie we Lwowie, starostwie powiatowym w Lesku, Przemyślu i Tarnowie[4].

W lipcu 1919 jako komisarz powiatowy w Tarnowie został mianowany przez Generalnego Delegata Rządu sekretarzem Namiestnictwa[4][5]. Od 1922 pracował w starostwie w Drohobyczu. Od 1925 do 1931 pełnił funkcję starosty powiatu drohobyckiego[4][6][7][8], od 1931 do 1936 starosty powiatu kieleckiego[4][9][10], po czym został mianowany komisarycznym prezydentem Kielc w marcu 1934[11] i był nim do 1935[12].

Od maja 1936 do listopada 1938 sprawował stanowisko starosty grodzkiego powiatu lwowskiego[4][13][14]. Następnie do wybuchu II wojny światowej pracował w Tymczasowym Wydziale Samorządowym w likwidacji we Lwowie[4].

W 1940 pełnił służbę w Biurze Rejestracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Paryżu[15]. Był porucznikiem[1].

Zmarł 7 października 1941 w Londynie[1][16]. Został pochowany w grobowcu rodziny Borchólskich na Cmentarzu Nowym w Kielcach.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 31.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1905. Sambor: 1905, s. XL VIII, L.
  3. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 165, s. 4, 22 lipca 1905. 
  4. ↑ a b c d e f Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1, wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 180–181.
  5. ↑ „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 17 lipca 1919. 
  6. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 7, s. 2, 15 lipca 1927. 
  7. ↑ Pożegnanie p. starosty Chitrego. „Głos Drohobycko-Borysławsko-Samborski”, s. 3, Nr 8 z 20 marca 1929. 
  8. ↑ Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 11.
  9. ↑ Komunikat o utworzeniu Podokręgu Związku Rezerwistów w Kielcach. „Kielecki Dziennik Wojewódzki”, s. 262, Nr 16 z 1 lipca 1933. 
  10. ↑ a b Odznaka 2 Pułku Artylerii Legionów. [dostęp 2015-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  11. ↑ Z kraju. Rada miejska w Kielcach rozwiązana. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 81 z 29 marca 1934. 
  12. ↑ W dawnych Kielcach. [dostęp 2015-04-27].
  13. ↑ Zmiany w Urzędzie Wojewódzkiem, w Starostwie Grodzkiem i Komendzie P. P. we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 110 z 14 maja 1936. 
  14. ↑ Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 113 z 17 maja 1936. 
  15. ↑ Protokół przesłuchania kpt. Jana Korczyńskiego z 21 lutego 1940 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.11a, s. 12–15.
  16. ↑ Według innej wersji w czasie okupacji niemieckiej został zamordowany przez gestapo i znaleziony 6 listopada 1939 w Wiśniówce. Kieleccy aptekarze i ich apteki. miesiecznik-puls.org.pl. [dostęp 2015-04-27].
  17. ↑ M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 981 „za owocną i gorliwą pracę w dziedzinie administracji państwowej”.
  18. ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 615 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
  19. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w służbie państwowej”.

Bibliografia