Stanisław Rakowicz

Stanisław Rakowicz
Data i miejsce urodzenia

20 września 1935
Kotuszów

Wojewoda toruński
Okres

od 1988
do 1990

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Stanisław Trokowski

Następca

Andrzej Tyc

Konsulat Honorowy Peru w Toruniu

Stanisław Rakowicz (ur. jako Stanisław Rak 20 września 1935 w Kotuszowie) – polski działacz partyjny i państwowy, doktor nauk ekonomicznych, menedżer, przedsiębiorca, wojewoda toruński (1988–1990).

Życiorys

Pochodzi z rodziny wielodzietnej, ma ośmioro rodzeństwa. Nazwisko Rak zostało zmienione na Rakowicz dopiero w 1961. W 1952 zdał maturę w Liceum Pedagogicznym w Bydgoszczy. Był wiceprzewodniczącym lokalnych struktur Związku Młodzieży Polskiej, w 1954 wstąpił do PZPR. W 1957 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, po których podjął pracę w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od 1958 do 1962 I sekretarz Miejsko-Powiatowego Komitetu Związku Młodzieży Socjalistycznej w Toruniu. W 1958 stał się współzałożycielem Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej.

W 1962 rozpoczął pracę jako kierownik w państwowych zakładach przemysłowych: najpierw jako szef działu płac w bydgoskim ZACHEM-ie, od 1966 zaś jako zastępca w Stomilu. Jednocześnie podjął zaoczne studia ekonomiczne. W 1968 został kierownikiem Bydgoskiej Fabryki Kabli, będąc najmłodszym dyrektorem (33 lata) tak dużej firmy w kraju. W 1973 rozpoczął kierowanie Kombinatem Łożysk Tocznych w Kielcach, w 1975 przeniósł się do toruńskiej Elany (wówczas największy zakład województwa, zatrudniający kilkanaście tysięcy pracowników). W latach 1981–1982 pracował w Izbie Gospodarczej firm polonijnych, założył później własną firmę Markit, zatrudniającą prawie 2 tysiące osób.

Od 1975 członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Toruniu. W 1988 został ostatnim komunistycznym wojewodą toruńskim, dążył jednak do uniezależnienia się od centrali partyjnej, m.in. poprzez wybór pierwszego burmistrza Torunia spoza PZPR. Doprowadził do dyslokacji wojsk Armii Czerwonej z Torunia. W 1990 został pierwszym w Toruniu dilerem samochodowym w ramach własnej firmy Autosar.

Twórca toruńskiego oddziału Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa. W latach 1982–1983 pełnił funkcję Zastępcy Sekretarza Generalnego Polsko-Polonijnej Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie. W latach 1990–1997 prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Toruniu, a w latach 1993–1997 prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa w Warszawie. W latach 2001–2005 wiceprzewodniczący Rady Krajowej Izby Gospodarczej w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Od 1998 pełni funkcję konsula honorowego Republiki Peru w Toruniu[1].

Od 1957 żonaty z Ludmiłą (zm. 2014), z którą doczekał się jednej córki.

Przypisy

  1. Strona główna. Konsulat Republiki Peru w Toruniu. [dostęp 2017-06-27].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Konsulat Honorowy Peru w Toruniu.jpg
Autor: Mateuszgdynia, Licencja: CC BY-SA 4.0
Konsulat Honorowy Peru w Toruniu
POL województwo torunskie 1975.svg
Autor: Akira, Licencja: CC BY-SA 2.5
Administrative division of Poland between 1975 and 1999.