Stanisław Rouppert

Stanisław Rouppert

„Teodor”

1927
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1887 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1945 Edynburg, Wielka Brytania
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty Legionów I Brygada Legionów Polskich Dep. Zdrowia MSWojsk.
Stanowiska	naczelny lekarz pułku naczelny lekarz brygady szef departamentu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego
Odznaczenia

Stanisław Rouppert jako kapitan lekarz Legionów

Grób Stanisława Roupperta na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Rouppert, ps. „Teodor” (ur. 15 kwietnia 1887 w Warszawie, zm. 13 sierpnia 1945 w Edynburgu) – doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego, wiceprzewodniczący Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczący jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektor I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych, działacz sportowy, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1931–1945).

Życiorys

Urodził się w rodzinie Henryka, lekarza, i Teodory z Chełchowskich. Był młodszym bratem Kazimierza (1885–1963).

Kształcił się w Warszawie, gdzie rozpoczął studia. Relegowany z uczelni za udział w strajku szkolnym (1905). Przeniósł się do Krakowa. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W sierpniu 1914 uczestniczył w kursie oficerskim w Oleandrach pod Krakowem.

Od sierpnia 1914 do lipca 1917 szef służby zdrowia – lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich, oraz lekarz 1 pułku piechoty na froncie. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.

Od listopada 1918 w służbie zdrowia Wojska Polskiego, do marca 1919 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”, od marca do listopada 1919 szef sanitarny garnizonu Warszawa. Pułkownik lekarz od 1 czerwca 1919. Od listopada 1919 do lutego 1924 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” / Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od lutego 1924 do sierpnia 1926 wykładowca w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie.

23 sierpnia 1926 został wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[1][2]. 16 marca 1927 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie generałów. Służbę na stanowisku szefa Departamentu Zdrowia MSWojsk. pełnił do września 1939.

Był prezesem zarządu Koła Lekarzy Legionistów^[3]. Oprócz działalności służbowej był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczącym jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektorem I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych w Worochcie (1937), pierwszym Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych. W latach 1931–1945 członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Na początku czerwca 1935 został wybrany przewodniczącym komisji rewizyjnej Towarzystwa Wiedzy Wojskowej^[4].

Podczas śmiertelnej choroby marszałka Józefa Piłsudskiego (zmarłego w 1935) był kierownikiem stałej komisji lekarskiej (byli w niej także ppłk dr Stefan Mozołowski, mjr dr Henryk Cianciara i mjr dr Felicjan Tukanowicz)^[5].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 w obozie oficerskim Cerizay. Od 14 sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny. Osiadł w Szkocji. Zmarł 13 sierpnia 1945 roku w Edynburgu. Pochowany na tamtejszym cmentarzu Corstorphine Hill^[6].

Prochy gen. Stanisława Roupperta u progu III Rzeczypospolitej złożono w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-4-22)^[7].

Generał Rouppert był żonaty z Marią z Jędrzejowskich córką Bolesława (ur. 1891), z którą miał dwóch synów: Stanisława Henryka (1912–1966) i Bolesława Józefa (1920–1944).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[8]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1927)^[9][8]
• Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[10]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: po raz drugi 13 maja 1933^[11], po raz trzeci 23 listopada 1938^[12])
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[8]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[8]
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[13]
• Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”^[14]
• Odznaka „Za wierną służbę”^[15]
• Order Estońskiego Czerwonego Krzyża I i II klasy (Estonia, 1930)^[16][17][8]
• Order Krzyża Orła II klasy (Estonia, 1933)^[18]
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)^[8]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Hiszpania)^[8]
• Złoty Medal Czerwonego Krzyża (Hiszpania, 1931)^[19]
• Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia)^[20][8]
• Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 1932)^[21][8]
• Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[8]
• Złoty Krzyż Zasługi Sanitarnej (Rumunia)^[8]
• Odznaka honorowa Stowarzyszenia Meksykańskich Lekarzy Wojskowych (zezwolenie w 1934)^[22]

Zobacz też

• Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

Przypisy

Bibliografia

• Gliński J.B. Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wyd. NIL, Warszawa, 2003, t. 3, s. 307–308.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Kuński H., Słownik biograficzny medycyny sportowej. Stanisław Rouppert (1887–1945).
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.

Linki zewnętrzne

• Stanisław Rouppert – publikacje w bibliotece Polona