Stanisław Ryłko
| Kardynał prezbiter | |||
.jpg) Stanisław Ryłko (2018) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej | |||
| Okres sprawowania | od 2017 | ||
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich | |||
| Okres sprawowania | 2003–2016 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 30 marca 1969 | ||
| Nominacja biskupia | 20 grudnia 1995 | ||
| Sakra biskupia | 6 stycznia 1996 | ||
| Kreacja kardynalska | 24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| Data konsekracji | 6 stycznia 1996 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Watykan | ||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Stanisław Marian Ryłko (ur. 4 lipca 1945 w Andrychowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk społecznych, arcybiskup, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich w latach 2003–2016, kardynał od 2007 (najpierw w stopniu diakona, w 2018 promowany do stopnia prezbitera), archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej od 2017, członek Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego od 2018.
Życiorys
Urodził się 4 lipca 1945 w Andrychowie. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie, gdzie w 1963 złożył świadectwo dojrzałości. W latach 1963–1969 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu w katedrze na Wawelu 30 marca 1969 kardynał Karol Wojtyła, arcybiskup metropolita krakowski[1][2]. W 1971 uzyskał licencjat z teologii moralnej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, zaś w latach 1972–1978 kontynuował studia w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktorat w zakresie nauk społecznych[3].
W latach 1969–1971 był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Poroninie[4]. Po ukończeniu studiów doktorskich w latach 1978–1987 pełnił funkcję wicerektora Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, jednocześnie wykładając teologię pastoralną i socjologię na Papieskiej Akademii Teologicznej[5]. Ponadto w 1979 został mianowany sekretarzem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich Konferencji Episkopatu Polski[3][5]. W 1987 powrócił do Rzymu, gdzie rozpoczął pracę jako kierownik biura Sekcji Młodzieżowej Papieskiej Rady ds. Świeckich, uczestnicząc w organizacji Światowych Dni Młodzieży w Santiago de Compostela w 1989, w Częstochowie w 1991 i w Denver w 1993[6]. W latach 1992–1995 pracował w sekcji polskiej Sekretariatu Stanu[7].
20 grudnia 1995 został mianowany przez papieża Jana Pawła II sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich i biskupem tytularnym Noviki[2]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1996 w bazylice św. Piotra na Watykanie[2]. Udzielił mu ich sam papież, któremu asystowali arcybiskupi Giovanni Battista Re, substytut w sekcji spraw ogólnych Sekretariatu Stanu, i Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów[1]. Jako dewizę biskupią wybrał słowa „Lux mea Christus” (Chrystus moim światłem)[1].
4 października 2003 papież Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Świeckich i wyniósł go do godności arcybiskupa[8]. Był organizatorem Światowych Dni Młodzieży w Kolonii w 2005, w Sydney w 2008, w Madrycie w 2011 i w Rio de Janeiro w 2013[6]. Na stanowisku był potwierdzany przez kolejnych papieży: Benedykta XVI 21 kwietnia 2005[9] i Franciszka 16 marca 2013[10][2]. 1 września 2016, wraz z wcieleniem Rady do Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, przestał pełnić funkcję przewodniczącego[1][2].
28 grudnia 2016 papież Franciszek ustanowił go archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej na miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Santosa Abril y Castelló[11][5]. Ingres do papieskiej bazyliki odbył 2 lutego 2017[12].
17 października 2007 podczas audiencji generalnej papież Benedykt XVI ogłosił, że mianował go kardynałem[13], a na konsystorzu 24 listopada 2007 kreował go kardynałem diakonem bazyliki Najświętszego Serca Chrystusa Króla[14]. 30 maja 2008 objął swój kościół tytularny[2][15]. 19 maja 2018 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[16][17]. Został członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Kongregacji ds. Biskupów, Papieskiej Rady ds. Nowej Ewangelizacji i Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej[1][6]. Ponadto 10 marca 2015 papież Franciszek mianował go członkiem Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych[18], a 11 sierpnia 2018 – członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego[19]. Uczestniczył w Synodach Biskupów w 2005, 2008, 2009 i 2014[1]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka[1].
Był współkonsekratorem w trakcie sakry biskupiej sekretarza Papieskiej Rady ds. Świeckich Josefa Clemensa (2004), a także biskupów pomocniczych krakowskich Grzegorza Rysia i Damiana Muskusa (2011)[2].
Odznaczenia
Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2009 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[20][21]. Z kolei postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy z 6 listopada 2015 został odznaczony Krzyżem Wielkim tego samego orderu[22][23].
10 kwietnia 2008 otrzymał Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z rąk ambasadora Niemiec przy Stolicy Apostolskiej Hansa-Henninga Horstmanna nadany przez prezydenta Niemiec Horsta Köhlera[24].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna Stanisława Ryłki w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.). cardinals.fiu.edu. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ a b c d e f g Stanisław Ryłko (ang.). catholichierarchy.org. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ a b Nota biograficzna Stanisława Ryłki na stronie Papieskiej Rady ds. Świeckich (wł.). laity.va. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Odpust i złoty jubileusz kapłaństwa kardynała Stanisława Ryłko w Poroninie. diecezja.pl, 2019-07-22. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ a b c Magdalena Dobrzyniak: Kard. Stanisław Ryłko obchodzi 50. rocznicę święceń kapłańskich. gosc.pl, 2019-03-31. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ a b c Nota biograficzna Stanisława Ryłki na stronie Stolicy Apostolskiej (ang.). press.vatican.va. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Złoty jubileusz kapłanstwa ks. kardynała Stanisława Ryłki. diecezja.pl, 2019-03-31. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Nomina del Presidente del Pontificio Consiglio per i Laici (wł.). press.vatican.va, 2003-10-04. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Nomine e conferme nella Curia Romana (wł.). press.vatican.va, 2005-04-21. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Comunicato (wł.). press.vatican.va, 2013-03-16. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Rinuncia dell'Arciprete e Amministratore della Basilica Papale di Santa Maria Maggiore e nomina del nuovo Arciprete (wł.). press.vatican.va, 2016-12-28. [dostęp 2016-12-28].
- ↑ Ingres kard. Ryłki do bazyliki Matki Bożej Większej. idziemy.pl. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali (wł.). press.vatican.va, 2007-10-17. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Concistoro ordinario pubblico per la creazione di ventitré nuovi Cardinali (continuazione) (wł.). press.vatican.va, 2007-11-24. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Avviso dell'Ufficio delle Celebrazioni Liturgiche (wł.). press.vatican.va, 2008-05-20. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Concistoro per il voto su alcune Cause di Canonizzazione (wł.). press.vatican.va, 2018-05-19. [dostęp 2018-05-22].
- ↑ Watykan: kard. Stanisław Ryłko włączony do grona kardynałów-prezbiterów. niedziela.pl, 2018-05-21. [dostęp 2018-05-22].
- ↑ Conferma del Presidente e nomina di Membri del Pontificio Comitato per i Congressi Eucaristici Internazionali (wł.). press.vatican.va, 2015-03-10. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Nomina di Membro della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano (wł.). vatican.va, 2018-08-11. [dostęp 2018-08-11].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 349 – pkt 2. [dostęp 2015-10-09].
- ↑ Maria Popielewicz: Order dla ks. kard. Zenona Grocholewskiego. radiomaryja.pl, 2009-11-13. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 22 – pkt 12. [dostęp 2020-11-11].
- ↑ Prezydent odznaczył Polaków pracujących w Watykanie. prezydent.pl, 2015-11-09. [dostęp 2015-11-09].
- ↑ Aktuelles und Rückblick (niem.). vatikan.diplo.de(arch.). [dostęp 2021-05-02].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Stanisława Ryłki na stronie Stolicy Apostolskiej [dostęp 2021-05-02]
- Stanisław Ryłko w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2008-06-29]
- Stanisław Ryłko w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2021-01-28]
Liczba purpuratów wynosi 226 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 132
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Zasługi RFN – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą.
Rozpoczęcie pielgrzymki dziękczynnej archidiecezji krakowskiej do grobu Jana Pawła II w Rzymie, Bazylika Santa Maria Maggiore w Rzymie
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Generic template for coat of arms of a cardinal.
Indications: The file contains various forms of shields, processional crosses and palliums to choose, only visible when lowered and opens with Inkscape.
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of Arms of the Polish Cardinal Stanisław Ryłko