Stanisław Serafin
| ||
strzelec | ||
Data i miejsce urodzenia | 5 listopada 1914 Dzikowiec | |
Data śmierci | 11 marca 1938 | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | do 1938 | |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | |
Jednostki | Batalion KOP „Orany” | |
Odznaczenia | ||
Stanisław Serafin (ur. 5 listopada 1914 w Dzikowcu[1], zm. 11 marca 1938[2]) – strzelec Wojska Polskiego[3], pośmiertnie awansowany na stopień kaprala.
Życiorys
Stanisław Serafin urodził się w rodzinie chłopskiej Józefa i Wiktorii. Pełnił służbę w batalionie KOP „Orany”, w kompanii majora Jana Ewangelisty Klemensa Zgrzebnickiego[4].
Nocą z 10 na 11 marca 1938 r. Serafin patrolował granicę litewską na rzece Mereczanka w pobliżu wsi Wiersze Radówka. Gdy dostrzegł dwóch ludzi próbujących przekroczyć granicę, ruszył za nimi w pościg i przypadkowo wbiegł na terytorium litewskie[5], strzelając do litewskiego policjanta Justasa Lukoševiciusa, który w odpowiedzi ranił Serafina. Serafin został opatrzony przez Litwinów, ale wykrwawił się, zanim o godzinie 9 rano dotarł na miejsce litewski lekarz[2], ponieważ Litwini nie zgodzili się na wejście na ich terytorium lekarza z Polski[5]. 14 marca został pochowany we wsi Marcinkańce w powiecie grodzieńskim[2]. Inskrypcja na grobie „Stanisław Serafin kapral KOP z baonu „Orany” poległ w dniu 11.III.1938 r. w pobliżu strażnicy „Wierszeradówka” w obronie granic Rzeczypospolitej Polskiej”.
Jego śmierć stała się dla polskiego rządu pretekstem do postawienia Litwie ultimatum z 17 marca, w którym zażądano ustanowienia stosunków dyplomatycznych[2]. Wydarzenie stało się z tego powodu szybko głośne w Europie jako podstawa spekulacji o możliwej wojnie polsko-litewskiej, szczególnie z powodu niemieckich i radzieckich sugestii o niezachowywaniu w ewentualnym konflikcie neutralności[5].
24 lipca 1938 roku w rodzinnym Dzikowcu premier Felicjan Sławoj Składkowski odsłonił pomnik kaprala Serafina oraz odznaczył jego rodziców Złotymi Krzyżami Zasługi[4][5]. Major Zgrzebnicki wręczył Józefowi Serafinowi Złoty Krzyż Zasługi nadany jego synowi pośmiertnie przez Prezydenta RP[4].
„Przed wyjazdem z Dzikowca p. premier uczestniczył w skromnym poczęstunku w domu zarządu gminnego. Tu przedstawiciel KOP wręczył ojcu Serafina podarunek pieniężny w kwocie tysiąca złotych zebrany ze składek oficerów i podoficerów Korpusu Ochrony Pogranicza”[4].
Zobacz też
- mjr kaw. Stefan Rago poległy 27 listopada 1938 roku pod Żdżarem
- Stosunki polsko-litewskie
Przypisy
- ↑ Uroczystość odsłonięcia pomnika Stanisława Serafina w Dzikowcu (pol.). NAC. [dostęp 2012-08-05].
- ↑ a b c d Włodzimierz Kalicki: 17 marca 1938 r. Wodzu, prowadź na Kowno (pol.). Gazeta Wyborcza, 2010-03-19. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ Pogrzeb strzelca Korpusu Ochrony Pogranicza Stanislawa Serafina w Marcinkancach (pol.). NAC. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ a b c d Odsłonięcie pomnika ↓.
- ↑ a b c d Dawid Rosół. Strzały na granicy. „Mówią Wieki”. 7/2012 (630), s. 10-11. Bellona SA. ISSN 12304018 (pol.).
Bibliografia
- Pomnik dzielnego żołnierza KOP-u. „Czaty. Czasopismo Straży Granicznej”. 15, s. 1, 1938-08-10. Warszawa.
- Ś.p. strzelec Stanisław Serafin poległ śmiercią żołnierza w służbie ochrony granicy. „Wiarus. Organ korpusu podoficerów Wojska Lądowego, Marynarki Wojennej i Korpusu Ochrony Pogranicza”. 13, s. 392-393, 1938-03-26. Warszawa.
- Poważne zajście na granicy polsko-litewskiej. Komunikat oficjalny. „Polska Zbrojna”. 72, s. 1, 1938-03-13. Warszawa.
- Pogrzeb wiernego strażnika granic RP. Ś.p. strz. Stanisław Serafim spoczął na cmentarzu w Marcinkańcach. „Polska Zbrojna”. 74, s. 1, 1938-03-15. Warszawa.
- Premier Składkowski odsłonił pomnik żołnierza KOP ś.p. kpr. S. Serafina. „Polska Zbrojna”. 203, s. 2, 1938-07-25. Warszawa.
- Pogrzeb strzelca Korpusu Ochrony Pogranicza Stanislawa Serafina w Marcinkancach (pol.). NAC. [dostęp 2012-04-10].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik szeregowca Wojska Polskiego (1919-39).
Symboliczne otwarcie polsko-litewskiego przejścia granicznego na moście na rzece Mereczance.