Stanisław Skibniewski

Stanisław Skibniewski

„Cubryna”, „Nelson”

kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1901 Lwów
Data i miejsce śmierci	3 maja 1958 Warszawa
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Armia Krajowa
Jednostki	3 Dywizjon Artylerii Konnej, 10 Dywizjon Artylerii Konnej, 28 Pułk Artylerii Lekkiej, Zgrupowanie Krybar

Nagrobek Marii i Stanisława Skibniewskich na Powązkach Wojskowych

Tablica upamiętniająca Stanisława Skibniewskiego i Zgrupowanie Krybar oraz walki o elektrownię na powiślu na Tamce w Warszawie

Stanisław Skibniewski, ps. „Cubryna”, „Nelson” (ur. 5 sierpnia 1901 we Lwowie, zm. 3 maja 1958 w Warszawie) – inżynier elektryk, absolwent Politechniki Gdańskiej, kapitan artylerii Wojska Polskiego, dowódca oddziału szturmowego w powstaniu warszawskim w Zgrupowaniu „Krybar”, który w pierwszych dniach powstania zdobył elektrownię na Powiślu i bronił jej przed Niemcami aż do czasu przejścia kanałami oddziałów AK do Śródmieścia. Mąż znanej tłumaczki literatury angielskiej Marii ze Skibińskich.

Życiorys

Był synem Jakuba Wacława Skibniewskiego h. Ślepowron (1864-1951), właściciela dóbr Andrejkowce w powiecie płoskirowskim, i Anny z Załęskich (1859-1937). Uczęszczał do gimnazjów kolejno w Kijowie, Płoskirowie i w Warszawie, gdzie w 1920 roku zdał maturę.

W tym samym roku zgłosił się ochotniczo do wojska. Ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu. 1 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 marca 1921 i 1. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W 1922, jako oficer rezerwy posiadał przydział do 3 dywizjonu artylerii konnej w Wilnie^[1]. W następnym roku zmieniono mu przydział do 10 dywizjon artylerii konnej w Jarosławiu^[2]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia. Był wówczas podporucznikiem rezerwy uzbrojenia^[3].

W 1922-1928 studiował na Politechnice Gdańskiej. Ukończył ją z tytułem inżyniera elektryka. Od 1937 roku był dyrektorem technicznym, a następnie zastępcą dyrektora naczelnego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu.

W kampanii wrześniowej 1939 roku, w stopniu porucznika, był oficerem ogniowym 6. baterii 28 pułku artylerii lekkiej^[4]. Następnie wrócił na swe stanowisko w Elektrowni Warszawskiej. Od 1942 roku aż do powstania warszawskiego był jej dyrektorem. Zatrudniał wielu ludzi wyłącznie dla zabezpieczenia ich przed łapankami. Od 1942 roku w porozumieniu z władzami Armii Krajowej współorganizował na terenie elektrowni oddział Wojskowej Służby Ochrony Powstania.

W chwili wybuchu powstania 1 sierpnia 1944 dowodził podległym Okręgowi Warszawskiemu Zgrupowaniem Użyteczności Publicznej WSOP „Elektrownia”, działającym na terenie I Rejonu Obwodu Śródmieście. Kierowany przez niego atak na niemiecką załogę zakończył się sukcesem. Była to jedna z nielicznych udanych akcji zdobycia ważnego strategicznie obiektu w pierwszym dniu powstania.

Po kapitulacji powstania trafił do jenieckiego obozu dla oficerów. Od maja 1945 roku przebywał w Brukseli. W styczniu 1946 roku powrócił do kraju. W 1948 roku był krótko więziony, zapewne w związku z aresztowaniem żony.

Zmarł 3 maja 1958 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach obok kwatery żołnierzy swego zgrupowania (kwatera A29-2-14)^[5].

Upamiętnienie

• Na Powiślu, w rejonie ulic Lipowej, Wybrzeża Kościuszkowskiego i Bulwaru Bohdana Grzymały-Siedleckiego, znajduje się Skwer kpt. Stanisława Skibniewskiego „Cubryny”.

Linki zewnętrzne

Biogram Stanisława Skibniewskiego w "Polskim Słowniku Biograficznym"

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Andrzej M. Przybyszewski: 28 Pułk Artylerii Lekkiej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2002, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-88773-29-1.
• „Polski Słownik Biograficzny”
• „Archiwum rodzinne Skibniewskich”, Lwów 1912
• Stanisław Skibniewski, Powstańcze Biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego [1].