Stanisław Skorodecki

Stanisław Skorodecki
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1919
Lwów

Data i miejsce śmierci

31 lipca 2002
Rewal

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

6 stycznia 1945

Stanisław Skorodecki (ur. 9 listopada 1919 we Lwowie, zm. 31 lipca 2002 w Rewalu) – polski duchowny katolicki, kapelan prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 6 stycznia 1945 r. w Tarnowie. Do 1951 r. był wikariuszem w parafiach w Mielcu i w Ropczycach. Podczas kolędy 11 stycznia 1951 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, a następnie skazany na 10 lat więzienia pod zarzutem czynnego przeciwstawiania się władzy ludowej i przygotowywania zbrojnej grupy oporu dla obalenia ustroju. Wyrok odbywał w Rawiczu, następnie w 1953 r. został skierowany do Stoczka Klasztornego, by tam pełnić funkcję kapelana prymasa Wyszyńskiego. Następnie razem z nim przebywał w Stoczku Klasztornym i Prudniku do 1955 r.

Po wyjściu na wolność Skorodecki został prefektem szkół średnich w Tarnowie. Od 1960 do 1986 pracował w macierzystej diecezji w Lubaczowie (skrawek archidiecezji lwowskiej pozostały w granicach Polski), a od 1986 r. w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej jako penitencjarz katedralny, spowiednik kleryków oraz od 1991 do 1999 proboszcz szczecińskiej katedry. Po posłudze w Katedrze przeszedł na emeryturę do parafii św. Ottona w Szczecinie, gdzie sprawował posługę duszpasterską, aż do dnia śmierci. Był konsultantem filmu Prymas. Trzy lata z tysiąca, w którym jego postać zagrał Zbigniew Zamachowski. W pracy duszpasterskiej Skorodecki zajmował się głównie wychowaniem młodzieży - z grona jego uczniów ponad 150 zostało kapłanami. Zmarł tragicznie w wodach Bałtyku 31 lipca 2002 r. Pogrzeb odbył się w Ropczycach, gdzie spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Kontrowersje

Prokuratura nie znalazła podłoża przestępczego w okolicznościach jego śmierci. Śmierć Skorodeckiego nastąpiła dwa dni po ukazaniu się w tygodniku "NIE" artykułu oskarżającego go o pedofilię[1]. Zarzuty o molestowanie potwierdził również na bazie własnych osobistych doświadczeń z księdzem prof. Stanisław Obirek[2][3]. Nazwał go nawet drapieżcą[4], a jego śmierć w wodach Bałtyku uznał za karę boską[5].

Niektórzy historycy twierdzą, że Skorodecki był konfidentem Urzędu Bezpieczeństwa, w okresie wspólnego uwięzienia z prymasem Wyszyńskim[6][a]. Zdaniem historyk Ewy Czaczkowskiej, w IPN znajduje się 10 tomów jego donosów na prymasa Stefana Wyszyńskiego[7]. Skorodecki odrzucał wszelkie zarzuty rzekomej współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa i Służbą Bezpieczeństwa[6].

Uwagi

  1. ↑ Informację iż Skorodecki był agentem specjalnie osadzonym z Wyszyńskim zamieścił także prof Wiesław Władyka w swojej książce "Osaczony Prymas"

Przypisy

  1. ↑ VORTAL BHP, Czy artykuł w NIE spowodował samobójstwo ks. Skorodeckiego byłego spowiednika Prym :: VORTAL BHP :: Nowy portal internetowy BHP, www.bhp.org.pl [dostęp 2016-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-31].
  2. ↑ Stanisław Obirek, Artur Nowak, Stanisław Obirek: Byłem molestowany przez księży, potem zostałem księdzem, Wywiad, wyborcza.pl, 2020 [dostęp 2020-02-25].
  3. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2016-10-31].
  4. ↑ Wąska ścieżka ↓, s. 54.
  5. ↑ Wąska ścieżka ↓, s. 60.
  6. ↑ a b Jan Żaryn: Bilans pierwszego pięciolecia. Internowany Prymas o relacjach państwo – Kościół w latach 1948 – 1953. IPN. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-14)].
  7. ↑ Przemysław Henzel: Ewa Czaczkowska: kard. Wyszyński uratował Polskę przed tragedią (pol.). onet.pl, 2013-10-15. [dostęp 2014-04-13].

Bibliografia

  • Stanisław Obirek, Artur Nowak: Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2020. ISBN 978-83-268-2959-8.