Stanisław Skrzymowski
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Skrzymowski (ur. 7 kwietnia 1894 w Radzyniu Podlaskim, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan intendent Wojska Polskiego. Ojciec Jerzego.
Życiorys
W Wojsku Polskim od 1918. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 20 pp oraz Grupy Operacyjnej gen. Mokrzeckiego. Po wojnie służył w 1 dyonie żandarmerii Korpusu Kadetów nr 1, jako oficer gospodarczy oraz w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury, jako referent. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 215 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych, dział gospodarczy. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, pozostając na ewidencji Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I.
3 maja 1926 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 11 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych, dział gospodarczy[1]. W 1932 pełnił służbę Kierownictwie Administracji Pieniężnej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W następnym roku przeniesiony został z korpusu oficerów administracji do korpusu oficerów intendentury oraz z KAP MSWojsk. do Kierownictwa Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego w Warszawie.
W trakcie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Był więziony w Starobielsku. W kwietniu 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia majora[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (8 listopada 1937)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)[4]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Później był to korpus oficerów administracji, grupa oficerów administracji intendentury.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932.
- Lista starszeństwa korpusu oficerów intendentów i korpusu oficerów administracji w: Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 15.09.1933 r.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
