Stanisław Sośnicki

Stanisław Sośnicki

"
Data i miejsce urodzenia	12 września 1896 Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1962 Warszawa
Kierownik Konsulatu RP w Kijowie
Okres	od 1933 do 1934
Poprzednik	Henryk Jankowski
Następca	Jan Karszo-Siedlewski
Kierownik Konsulatu RP w Charkowie
Okres	od 1934 do 1936
Poprzednik	Jan Karszo-Siedlewski
Następca	Tadeusz Brzeziński
Chargé d'affaires Ambasady PRL w Ankarze
Okres	od 1946 do 1948
Poprzednik	Romuald Buczyński
Następca	Jan Druto
Odznaczenia

Stanisław Adam Sośnicki (ur. 12 września 1896 w Warszawie, zm. 2 lipca 1962 tamże) – kapitan saperów Wojska Polskiego, urzędnik konsularny, dyplomata, w młodości lekkoatleta, olimpijczyk.

Życiorys

W 1915 roku ukończył Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie i rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Maszyn Politechniki Warszawskiej, ale ich nie ukończył.

16 lutego 1919 roku został przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie^[1]. Z dniem 3 kwietnia 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, zaliczeniem do I Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby wojskowej na czas wojny aż do demobilizacji, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[2]. W 1924 pełnił służbę na stanowisku oficera ordynansowego komendanta Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów i pozostawał oficerem nadetatowym 8 pułku saperów. 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 6 lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów. W 1928 pełnił służbę w Szefostwie Administracji Armii. W 1934 był oficerem rezerwy 1 batalionu saperów Legionów. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 229 przed-2-20)^[3].

Grób olimpijczyka Stanisława Sośnickego na Cmentarzu Powązkowskim

Kariera sportowa

Por. Stanisław Sośnicki skacze w dal 6,15 podczas mistrzostw OK I

Był jednym z czołowych polskich lekkoatletów pierwszej połowy lat 20. Należał do grupy sportowców przygotowujących się do startu w igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii, do czego nie doszło z powodu wybuchu wojny polsko-bolszewickiej^[4]. Wystąpił za to na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu w biegu na 100 metrów i skoku w dal, ale odpadł w eliminacjach.

Podczas pierwszych mistrzostw Polski w 1920 zwyciężył w sześciu konkurencjach i został uznany za najlepszego zawodnika. Ogółem zdobył trzynaście tytułów mistrza Polski:

• bieg na 100 metrów – 1920 i 1921
• bieg na 200 metrów – 1921
• sztafeta 4 × 100 metrów – 1920 i 1923
• skok wzwyż z miejsca – 1920
• skok w dal – 1920, 1921 i 1923
• skok w dal z miejsca – 1920
• trójskok – 1920, 1922 i 1923

Pięć razy był wicemistrzem Polski:

• bieg na 100 metrów – 1922 i 1923
• skok wzwyż – 1920
• skok w dal – 1922
• skok w dal z miejsca – 1921

Trzynaście razy bił rekordy Polski w skoku w dal, trójskoku, sztafecie 4 × 100 m, sztafecie 10 × 100 m, sztafecie szwedzkiej i sztafecie olimpijskiej.

Startował w barwach Czarnych Lwów, Korony Warszawa, KS Polonia Warszawa i AZS Warszawa. Zakończył aktywne uprawianie lekkiej atletyki w 1925.

Kariera zawodowa

Ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie w 1926 oraz w Studium Anglii Współczesnej na Uniwersytecie Cambridge w 1931. Od tego roku pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był konsulem w Kijowie (1933–1934)^[5] i w Charkowie (1934–1936). W latach 1937–1939 był naczelnikiem wydziału w Ministerstwie Opieki Społecznej.

W kampanii wrześniowej walczył w stopniu kapitana, m.in. w obronie Warszawy. Otrzymał za to order Virtuti Militari. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej w obozach w Lubece i Woldenbergu. Po wojnie w ludowym Wojsku Polskim (w stopniu podpułkownika; do 1946), a następnie był chargé d’affaires polskiej ambasady w Ankarze (1946–1948). Od 1948 pracował w Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego jako dyrektor administracyjny. Był także działaczem i sędzią lekkoatletycznym.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (9 stycznia 1947)^[6]
• Krzyż Niepodległości (4 listopda 1933)^[7]
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928^[8], 19 marca 1931^[9])
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[10]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[10]
• Order Gwiazdy I klasy (Afganistan)^[10]
• Komandor z Gwiazdą Orderu Zasługi (Węgry, 1934)^[11]
• Komandor Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)^[10]
• Komandor Orderu Chrystusa (Portugalia, 1932)^[12]
• Komandor Orderu Korony (Belgia, 1933)^[13]
• Komandor Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1933)^[14]
• Komandor Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1934)^[15]
• Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[10]
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1933)^[13]
• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)^[10]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[10]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Warszawa 1924, s. 812, 832, 1387.
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 585, 597.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 164, 674.
• Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku t. 2., Wrocław 2004, ISBN 83-7407-050-1.
• RyszardR. Wryk RyszardR., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-278-5, ISBN 83-921889-4-2, OCLC 69274661 .

Linki zewnętrzne

• Stanisław Sośnicki, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-16].