Stanisław Springwald

Stanisław Springwald
tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1864 Tarnopol
Data i miejsce śmierci	8 października 1951 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1882–1923
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III
Stanowiska	zastępca dowódcy okręgu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-czechosłowacka wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób gen. Stanisława Springwalda na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Stanisław Jan Springwald (ur. 13 lipca 1864 w Tarnopolu, zm. 8 października 1951 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Stanisław Jan Springwald urodził się 13 lipca 1864 roku w Tarnopolu, w rodzinie Juliana i Marii z Szutrawskich. W 1882 roku ukończył C. K. Gimnazjum w Tarnopolu. Następnie uczył się w Korpusie Kadetów w Wiedniu. W cesarskiej i królewskiej armii służył od 14 grudnia 1882 roku. Do 1889 pełnił służbę w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 30 we Lwowie, a następnie w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 15, który wówczas stacjonował w tym samym garnizonie, a później został przeniesiony do Tarnopola. W ostatnim roku służby w tym pułku pełnił obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego. W 1913 został przeniesiony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 29 w Temeszwarze na stanowisko komendanta 2. batalionu. Brał udział w I wojnie światowej, pełnił m.in. funkcję komendanta powiatu Hrubieszów^[1].

27 grudnia 1918 roku został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918 roku, z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”^[2][3]. Początkowo na stanowiskach dowódcy miasta Pińczów i powiatu wojskowego Frysztat, brał udział w walkach przeciwko Czechom. Od 23 stycznia 1919 roku dowodził Grupą Operacyjną na Froncie Śląskim. Od 16 lutego 1919 roku kierował Wydziałem I Organizacyjnym i Wyszkoleniem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. Od 17 lipca tegoż roku dowodził XVIII Brygadą Piechoty^[1]. Od 2 do 8 sierpnia 1919 roku dowodził Frontem Poleskim. 27 sierpnia 1920 roku został mianowany dowódcą Okręgu Etapów 3 Armii^[1]. 25 maja 1921 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Białystok” w Grodnie^[4]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty^[5]. W tym samym roku, po przeprowadzonej reorganizacji, został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp we Lwowie^[6]. Z dniem 15 maja 1923 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[7], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady z prawem noszenia munduru^[8].

Na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego z 19 stycznia 1925 roku został „w sprostowaniu do listy starszeństwa oficerów zawodowych dekret L. 19400.V.O.G. z dnia 3 maja 1922 roku” przesunięty z lokaty 4. wśród pułkowników piechoty na lokatę 42,5 w korpusie generałów oraz przeniesiony w stan spoczynku w stopniu rzeczywistego generała brygady z jednoczesnym nadaniem tytułu generała dywizji^[9][10]. Na emeryturze osiadł w Krakowie. Zmarł 8 października 1951 roku w Warszawie^[11]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 29-1-17)^[12].

Awanse

• kadet-zastępca oficera – 1 września 1887
• porucznik – 1 listopada 1889,
• nadporucznik – 1 maja 1894,
• kapitan – 1 maja 1902,
• major – 1 listopada 1913,
• podpułkownik – 1 września 1915,
• pułkownik – starszeństwo z 1 listopada 1918 i 4. lokata,
• generał brygady – 19 stycznia 1925,
• tytularny generał dywizji – 19 stycznia 1925.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5264 (21 marca 1922)^[13],
• Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego I kl. (2 października 1919)^[14][15],
• Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego^[16].

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Nowik Grzegorz Zanim złamano "Enigmę"--: Polski radiowywiad podczas wojny z bolszewicką Rosją 1918-1920, Tom 1, Rytm, 2004.
• Kazimierz Rola-Sadkowski: Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: nakład własny, 1938.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.