Stanisław Springwald

Stanisław Springwald
tytularny generał dywizji tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia13 lipca 1864
Tarnopol
Data i miejsce śmierci8 października 1951
Warszawa
Przebieg służby
Lata służby1882–1923
Siły zbrojneWappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
JednostkiDowództwo Okręgu Korpusu Nr III
Stanowiskazastępca dowódcy okręgu
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-czechosłowacka
wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Grób gen. Stanisława Springwalda na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Stanisław Jan Springwald (ur. 13 lipca 1864 w Tarnopolu, zm. 8 października 1951 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Stanisław Jan Springwald urodził się 13 lipca 1864 roku w Tarnopolu, w rodzinie Juliana i Marii z Szutrawskich. W 1882 roku ukończył C. K. Gimnazjum w Tarnopolu. Następnie uczył się w Korpusie Kadetów w Wiedniu. W cesarskiej i królewskiej armii służył od 14 grudnia 1882 roku. Do 1889 pełnił służbę w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 30 we Lwowie, a następnie w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 15, który wówczas stacjonował w tym samym garnizonie, a później został przeniesiony do Tarnopola. W ostatnim roku służby w tym pułku pełnił obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego. W 1913 został przeniesiony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 29 w Temeszwarze na stanowisko komendanta 2. batalionu. Brał udział w I wojnie światowej, pełnił m.in. funkcję komendanta powiatu Hrubieszów[1].

27 grudnia 1918 roku został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918 roku, z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”[2][3]. Początkowo na stanowiskach dowódcy miasta Pińczów i powiatu wojskowego Frysztat, brał udział w walkach przeciwko Czechom. Od 23 stycznia 1919 roku dowodził Grupą Operacyjną na Froncie Śląskim. Od 16 lutego 1919 roku kierował Wydziałem I Organizacyjnym i Wyszkoleniem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. Od 17 lipca tegoż roku dowodził XVIII Brygadą Piechoty[1]. Od 2 do 8 sierpnia 1919 roku dowodził Frontem Poleskim. 27 sierpnia 1920 roku został mianowany dowódcą Okręgu Etapów 3 Armii[1]. 25 maja 1921 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Białystok” w Grodnie[4]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty[5]. W tym samym roku, po przeprowadzonej reorganizacji, został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp we Lwowie[6]. Z dniem 15 maja 1923 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska[7], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady z prawem noszenia munduru[8].

Na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego z 19 stycznia 1925 roku został „w sprostowaniu do listy starszeństwa oficerów zawodowych dekret L. 19400.V.O.G. z dnia 3 maja 1922 roku” przesunięty z lokaty 4. wśród pułkowników piechoty na lokatę 42,5 w korpusie generałów oraz przeniesiony w stan spoczynku w stopniu rzeczywistego generała brygady z jednoczesnym nadaniem tytułu generała dywizji[9][10]. Na emeryturze osiadł w Krakowie. Zmarł 8 października 1951 roku w Warszawie[11]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 29-1-17)[12].

Awanse

  • kadet-zastępca oficera – 1 września 1887
  • porucznik – 1 listopada 1889,
  • nadporucznik – 1 maja 1894,
  • kapitan – 1 maja 1902,
  • major – 1 listopada 1913,
  • podpułkownik – 1 września 1915,
  • pułkownik – starszeństwo z 1 listopada 1918 i 4. lokata,
  • generał brygady – 19 stycznia 1925,
  • tytularny generał dywizji – 19 stycznia 1925.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c Stawecki 1994 ↓, s. 315.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych. Nr 2, 12 stycznia 1919, poz. 75.
  3. Dziennik Rozkazów Wojskowych. Nr 4, 16 stycznia 1919, poz. 178.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24, 18 czerwca 1921, s. 1048.
  5. Spis oficerów 1921 ↓, s. 135, 884.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 280.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 278.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 49.
  10. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 169 autorzy wykazali go w swojej pracy, jako tytularnego generała brygady.
  11. Stawecki 1994 ↓, s. 316.
  12. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-05-05].
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 10 maja 1922 roku, s. 365.
  14. Rola-Sadkowski 1938 ↓, s. 8.
  15. Franciszek Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: 1934, s. 140.
  16. Rola-Sadkowski 1938 ↓, s. 30.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen dyw.svg
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Stanisław Springwald (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób gen. Stanisława Springwalda na Wojskowych Powązkach w Warszawie