Stanisław Stankiewicz (1907–1980)

Stanisław Stankiewicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1907
Orlenięta

Data i miejsce śmierci

6 listopada 1980
Nowy Jork

Burmistrz Borysowa
Okres

od 1941
do 1943

Stanisłau Stankiewicz jr. ps. „Язэп Каранеўскі”, „Алесь Крыга”, „Дзівасіл” (ur. 23 lutego 1907 w Orleniętach koło Krewa w Rosji, zm. 6 listopada 1980 w Nowym Jorku) – białoruski publicysta, pisarz, literaturoznawca, działacz narodowy i kulturalny, burmistrz Borysowa w latach 1941-43.

Pochodził ze znanej i zasłużonej białoruskiej rodziny Stankiewiczów. Był bratem Jana i Adama. Ukończył białoruskie gimnazjum w Wilnie. Od 1922 redagował chadeckie pismo „Krynica”. W 1933 ukończył studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Podczas studiów działał w Białoruskim Związku Studenckim i redagował pismo „Студэнцкая Думка”. Pisał artykuły i książki dotyczące historii literatury białoruskiej i światowej do wileńskich gazet, a także białoruskiego pisma „Роднае слова”. Współpracował też z Instytutem Naukowo-Badawczym Europy Wschodniej. Następnie uczył w polskim instytucie pedagogicznym w Nowogródku. W 1936 r. uzyskał tytuł doktora filologii.

Po zajęciu Białoruskiej SRR przez wojska niemieckie podjął współpracę z okupantami. Był burmistrzem Borysowa, a następnie Baranowicz. Wchodził w skład władz Białoruskiej Samopomocy Ludowej. Uratował od niemieckiej egzekucji schwytanego wraz z partyzantami b. przewodniczącego Związku Sowieckich Pisarzy Białorusi Michasia Klimkowicza. W 1944 r. był przedstawicielem Białoruskiej Centralnej Rady (BCR) w okręgu baranowickim. Pod koniec czerwca tego roku współorganizował II Wszechbiałoruski Kongres w Mińsku, zaś po zakończeniu jego obrad natychmiast ewakuował się do Niemiec. Został członkiem BCR na uchodźstwie.

Po zakończeniu wojny w brytyjskiej strefie okupacyjnej utworzył konspiracyjne Białoruskie Centrum Narodowe i wydawał jego pismo „Рух”. W 1946 r. został przedstawicielem BCR w Antybolszewickim Bloku Narodów. Wraz z Mikołą Abramczykiem reaktywował Radę Białoruskiej Republiki Ludowej. Od 1948 r. redagował pismo „Бацькаўшчына”. Pisał przedmowy do białoruskich książek. W 1962 r. wyjechał do USA. Od 1963 r. redagował pismo „Biełarus”. Pracował w „Radio Wolna Europa”. Stał na czele nowojorskiego oddziału Instytutu Badań nad Historią i Kulturą ZSRR z siedzibą w Monachium i redagował jego pismo „Беларускі зборнік”. Napisał książki pt. „Беларуская падсавецкая літаратура першае паловы 1960-х гадоў” (1967) i „Янка Купала. На 100-я ўгодкі ад нараджэньня” (1982). Był autorem artykułów dotyczących filologii.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Урад Беларускага студэнцкага саюза. 1932. Станіслаў Станкевіч.jpg
Урад Беларускага студэнцкага саюза (БСС) Віленскага ўніверсітэта імя Стэфана Баторыя ў 1932 годзе. На ім злева направа сядзяць Эма Залкінд, Эрвін Кашмідэр, Марыя Мілюць, Станіслаў Станкевіч. Стаяць злева направа Янка Хвораст, Мар’ян Пецюкевіч і Хведар Ільяшэвіч.