Stanisław Stefański

Stanisław Stefański
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1902
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 maja 1977
Gdańsk

Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 lutego 1957
do 20 lutego 1961

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Za Odrę, Nysę i Bałtyk
Grób działacza politycznego Stanisława Stefańskiego (1902-1977) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Stanisław Stefański (ur. 29 stycznia 1902 w Warszawie, zm. 29 maja 1977 w Gdańsku) – polski inżynier, rzemieślnik i działacz polityczny, poseł do Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL II kadencji (1957–1961).

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie kontynuował naukę na studiach inżynieryjnych w Republice Weimarskiej. Od 1924 do 1926 zatrudniony w Stoczni Gdańskiej. Po powrocie do Polski w 1927 prowadził własny warsztat radiotechniczny w Warszawie. W okresie II wojny światowej działał w podziemiu: organizował nasłuch radiowy dla prasy podziemnej, kolportował nielegalne wydawnictwa, a także dostarczał broń dla getta warszawskiego. W styczniu 1945 organizował struktury Stronnictwa Demokratycznego w Milanówku, przez pewien okres zasiadał w jego Radzie Narodowej. W kwietniu 1945 ponownie znalazł się w Gdańsku, organizując Zjednoczenie Przemysłu Materiałów Budowlanych. Był szefem Wojewódzkiego Komitetu SD w Gdańsku. Z ramienia SD działał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej (wiceprzewodniczący w latach 1946–1950). Reprezentował Stronnictwo w Komisji Porozumiewawczej Partii i Stronnictw Politycznych. Zasiadał w Radzie Naczelnej SD oraz Prezydium jego Centralnego Komitetu. Sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Centralnej Komisji Rewizyjnej SD.

W 1945 został posłem do Krajowej Rady Narodowej, dwa lata później znalazł się w Sejmie Ustawodawczym z okręgu Gdańsk. Zasiadał w Komisjach Morskiej i Handlu Zagranicznego oraz Wojskowej. W latach 1950–1958 zatrudniony w aparacie SD. W 1958 objął obowiązki dyrektora przedsiębiorstwa państwowego "DAL" podległego Ministerstwu Handlu Zagranicznego. Był szefem koła SD przy MHZ. Od 1968 przebywał na rencie.

W 1957 na krótko powrócił do pracy parlamentarnej, będąc posłem II kadencji z okręgu Toruń. Zasiadał wówczas w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy.

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk. Zasłużony członek SD[1].

Żonaty z Anną Stefańską[2]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C23-7-6)[3].

Przypisy

  1. "Kurier Polski", nr 122 z 31 maja 1977, str. 2 (nekrolog)
  2. "Kurier Polski", nr 127 z 7 czerwca 1977, str. 2 (nekrolog)
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia

  • Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, str. 121–122
  • Marzenna Guzowska, Blisko ludzi, "Kurier Polski", nr 26 z 5 lutego 1979, str. 3
  • W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Stanisław Stefański (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób działacza politycznego Stanisława Stefańskiego (1902-1977) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie