Stanisław Sudoł (duchowny)
| Sługa Boży, prezbiter | |
 Ks. Stanisław Sudoł (1919, po święceniach kapłańskich) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz parafii św. Walentego i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiązownicy | |
| Okres sprawowania | 1932–1945 |
| Proboszcz parafii św. Mikołaja w Dzikowcu | |
| Okres sprawowania | 1945–1981 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 1 czerwca 1919 |
Stanisław Sudoł (ur. 16 marca 1895 w Zembrzy-Raniżowie, zm. 19 marca 1981 w Dzikowcu) – polski duchowny rzymskokatolicki, proboszcz parafii św. Walentego i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiązownicy i parafii św. Mikołaja w Dzikowcu oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
Stanisław Sudoł urodził się na ziemi sandomierskiej 16 marca 1895 w Zembrzy koło Raniżowa w rodzinie wielodzietnej (ośmioro dzieci) jako syn Marcina i Wiktorii z domu Miszek[1]. Po ukończeniu nauki w szkole ludowej w Zielonce, uczył się w gimnazjum w Rzeszowie i w Przemyślu. Świadectwo dojrzałości uzyskał 12 września 1915 w Przemyślu, a następnie wstąpił do tutejszego Wyższego Seminarium Duchownego[1]. 23 grudnia 1915(dts) odbyły się obłóczyny, a święcenia kapłańskie przyjął 1 czerwca 1919 z rąk bp. Józefa Sebastiana Pelczara, późniejszego świętego[1].
Po święceniach 16 sierpnia 1919(dts) został wikariuszem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Rakszawie[1]. Po prawie trzech latach (1 kwietnia 1922(dts)) został wikariuszem parafii św. Walentego i Narodzenia NMP w Wiązownicy, gdzie następnie był administratorem, a od 2 września 1932(dts) proboszczem[1]. Tutaj również dał się poznać jako duszpasterz, katecheta i budowniczy wiązownickiej świątyni. Był to czas, kiedy podjął się także budowy kolejnego kościoła w Manasterzu i był współinicjatorem budowy świątyni w Szówsku.
10 stycznia 1945 został proboszczem parafii św. Mikołaja w Dzikowcu. Od samego początku zajął się reorganizacją parafii, rozpoczynając od spraw duchowych. Zachęcał do modlitwy, uczestnictwa w niedzielnej mszy świętej, nabożeństwach, zakładał i prowadził grupy duszpasterskie działające przy parafii, katechizował. Wprowadził w parafii czterdziestogodzinne nabożeństwo, głosił nauki rekolekcyjne, zachęcał do adoracji Najświętszego Sakramentu.
Zmarł 19 marca 1981, po czym został pochowany na cmentarzu w Dzikowcu. Parafianie na jego nagrobku umieścili następujący napis:
Módl się za nami i ciesz się w Niebie, za wierną służbę Bogu i ludziom.
Proces beatyfikacji
_-_grobowiec_ks._Sudo%c5%82a.jpg)
Z inicjatywy diecezji sandomierskiej powstała propozycja wyniesienia jego na ołtarze[2]. Stolica Apostolska w 2013 wydała zgodę tzw. nihil obstat na przeprowadzenie procesu jego beatyfikacji[2]. 19 marca 2014(dts) w bazylice katedralnej Narodzenia NMP w Sandomierzu publiczną sesją wstępną, której przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz rozpoczął się diecezjalny etap tego procesu[3][4]. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego. Postulatorem procesu szczebla diecezjalnego mianowano początkowo ks. dr Krzysztofa Ciska, a następnie został nim ks. dr Jan Biedroń[5]. Powołany został trzyosobowy trybunał, który prowadził dochodzenie dotyczące jego życia, cnót heroicznych i opinii świętości w następującym składzie[6]:
- ks. Sylwester Serafin – delegat biskupi
- ks. Michał Grochowina – promotor sprawiedliwości
- ks. Krzysztof Irek – notariusz
W latach 2014–2019 odbyło się 44 sesji powołanego trybunału beatyfikacyjnego, przed którym przesłuchano 31 świadków (m.in. trzech biegłych z zakresu historii i archiwistyki, którzy z archiwów zebrali ponad 4500 stron dokumentów dotyczących jego osoby). Powołani biegli cenzorzy teologowie dokonali ekspertyzy kilkudziesięciu jego pism. 2 czerwca 2019(dts) w kościele św. Mikołaja w Dzikowcu uroczystą mszą świętą pod przewodnictwem bp. Nitkiewicza zakończono etap diecezjalny tego procesu, po czym akta zostały przesłane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie celem dalszego postępowania.
27 czerwca 2019(dts) rozpoczął się rzymski etap tego procesu[7][8]. Po zapoznaniu się z przekazaną dokumentacją Stolica Apostolska 8 listopada 2019(dts) wydała dekret o ważności postępowania diecezjalnego[2]. 20 grudnia 2019(dts) odbyła się ekshumacja jego doczesnych szczątków, które spoczęły w miejscowym kościele św. Mikołaja[9].
Przypisy
- ↑ a b c d e Ks. Prałat Stanisław Sudoł. interklasa.pl. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ a b c ~1981~ STANISŁAW SUDOŁ (ang.). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Sługa Boży Ksiadz Stanislaw Sudoł. W: Diecezja sandomierska [on-line]. diecezjasandomierska.pl, 2016-02-26. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Ks. dr Krzysztof Cisek: Proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Ks. Stanisława Sudoła. Kwestie prawno-kanoniczne. extraecclesia.pl. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Ks. Tomasz Lis: Zakończenie etapu diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego ks. Stanisława Sudoła. W: Diecezja sandomierska [on-line]. diecezjasandomierska.pl, 2019-06-02. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Ruszył proces beatyfikacyjny ks. Stanisława Sudoła. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” [on-line]. niedziela.pl, 2014-03-20. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Ks. Jarosław Raczak: Ks. Stanisław Sudoł – to polski ks. Vianney. W: Diecezja sandomierska [on-line]. diecezjasandomierska.pl, 2019-06-27. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Gmina Dzikowiec. Ksiądz Stanisław Sudoł coraz bliżej świętych. [dostęp 2020-06-09].
- ↑ Dzikowiec: ekshumacja kandydata na ołtarze sługi Bożego ks. Stanisława Sudoła. ekai.pl. [dostęp 2020-06-09].
Media użyte na tej stronie
Ks. Stanisław Sudoł (po święceniach kapłańskich)
Autor: Patryk Duszkiewicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dzikowiec (kościół) - grobowiec ks. Sudoła