Stanisław Szot

Stanisław Szot

Kot

pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1917 Opoka
Data śmierci	8 września 2008
Przebieg służby
Lata służby	1941-1976
Siły zbrojne	Robotniczo-Chłopska Organizacja Bojowa Gwardia Ludowa Armia Ludowa Urząd Bezpieczeństwa Publicznego Ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	Oficer oświatowy Obwodu II GL/AL Kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego Attaché wojskowy w Pekinie Sekretarz Komisji Kontroli Partyjnej PZPR WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Szot ps. „Kot” (ur. 12 kwietnia 1917 w Opoce, zm. 8 września 2008^[1]) – polski działacz komunistyczny, pułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Stanisław Szot (stoi w środku) w partyzantce, 1944

Syn Mateusza i Stanisławy. Od 1935 członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. W lipcu 1941 współorganizował Robotniczo-Chłopską Organizację Bojową. W latach 1942–1944 w oddziałach Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, członek okręgowych władz Polskiej Partii Robotniczej na Lubelszczyźnie. Od połowy 1943 członek obwodowego komitetu PPR, od wiosny 1944 zastępca dowódcy II obwodu AL do spraw polityczno-wychowawczych. W czerwcu 1943 r. brał udział w ataku na tabor niemiecki w okolicy Marynopola^[2]. 28 lipca 1944 został ciężko ranny w walce z Niemcami w lasach gościeradowskich.

Zastępca kierownika Wydziału do Walki z Bandytyzmem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i kierownik Grupy Operacyjnej na województwo poznańskie, kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu w 1945 i Lublinie w latach 1944–1945. Od lipca 1945 do grudnia 1947 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej w Lublinie.

20 września 1946 został posłem do Krajowej Rady Narodowej. Poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej II kadencji z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1957–1961). Na fali odwilży październikowej był od 17 listopada do 14 grudnia 1956 I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie^[3]. Jako oficer Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego był w latach 1963–1966 Attaché wojskowym Ambasady PRL w Pekinie.

W ostatnim okresie służby w LWP pełnił służbę w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego na stanowisku sekretarza Komisji Kontroli Partyjnej WP. Służbę wojskową zakończył w 1976 roku, pożegnany oficjalnie przez wiceministra obrony narodowej, szefa GZP WP gen. broni Włodzimierza Sawczuka^[4]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera HII-2-15)^[5].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie^[6])
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1946)^[7]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Walecznych (1946)^[8]
• Krzyż Partyzancki
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Złoty, Srebrny i Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

i inne

Przypisy

Bibliografia

• Józef Bolesław Garas: Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942–1945. Warszawa: MON, 1963.
• Księga partyzantki Lubelszczyzny t. I, Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa i Armia Ludowa część 2 (J–Ż), oprac. i red. Edward Olszewski, Lublin 2002.
• Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944–czerwiec 1945), red. Sławomir Poleszak, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
• Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944-1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
• monitorpolski.gov.pl/mp/1946/s/29/M1946029000001.pdf
• Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943-1985, Warszawa 1988.
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• Informacje w katalogu IPN