Stanisław Szozda

Stanisław Szozda
Ilustracja
Pomnik Stanisława Szozdy w Prudniku
Data i miejsce urodzenia

25 września 1950
Dobromierz

Data i miejsce śmierci

23 września 2013
Wrocław

Obywatelstwo

Polska

Informacje klubowe
Klub

LKS Prudnik (1967–1970),
Legia Warszawa (1971–1972),
LZS Zieloni Opole (1972–1973),
LKS Ziemia Opolska (1973–1979).

Trener

Franciszek Surmiński,
Andrzej Trochanowski,
Henryk Łasak

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebroMonachium 1972kolarstwo
(druż. na czas)
srebroMontreal 1976kolarstwo
(druż. na czas)
Mistrzostwa świata
złotoBarcelona 1973(druż. na czas)
złotoMettet 1975(druż. na czas)
srebroBarcelona 1973(start wspólny)
brązMendrisio 1971(druż. na czas)
brązSan Cristóbal 1977(druż. na czas)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Szozda (ur. 25 września 1950 w Dobromierzu, zm. 23 września 2013 we Wrocławiu[1]) – polski kolarz szosowy, dwukrotny wicemistrz olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata oraz zwycięzca Wyścigu Pokoju i Tour de Pologne, trener.

Życiorys

Wczesne życie

Urodził się 25 września 1950 w Dobromierzu na Dolnym Śląsku jako syn Dominika i Elżbiety[2]. Jego przodkowie pochodzili ze Lwowa[3]. Rodzina mieszkała w Dobromierzu przy ul. Kościuszki 10. W wieku dziewięciu lat wraz z rodzicami przeprowadził się do Prudnika[4], gdzie zamieszkali przy ul. Poniatowskiego 3A, w dawnym pałacu Fipperów na Lipach należącym do Stadniny Koni Prudnik, w której pracowali jego rodzice[5]. W latach 1964–1969 uczęszczał do Zespołu Szkół Rolniczych w Prudniku[6]. Rozpoczął pracę fizyczną na budowie[3].

Kariera sportowa

Szozda początkowo próbował swoich sił w hokeju na lodzie. Zapisał się do hokejowej sekcji Pogoni Prudnik, grającej wówczas w III lidze[7]. Otrzymał uszkodzony (przejechany przez traktor) rower Favorit od znajomego, który wcześniej zgubił pożyczone mu przez Szozdę narty[3]. Szozda naprawił rower i w lutym 1967 zaczął na nim jeździć po okolicach Prudnika w celu rzucenia palenia[7]. Po trzech miesiącach zdecydował się wziąć udział w lokalnym wyścigu amatorów na 18 km[8]. Jego wygrana w tym wyścigu przyciągnęła uwagę Franciszka Surmińskiego, który, jak wspominał po latach[9]:

Startowałem gdzieś za granicą, w tym czasie w Prudniku odbywał się wyścig dla niezrzeszonych. Po powrocie dowiedziałem się, że wygrał 16-letni Szozda, uczeń technikum rolniczego. Mówią mi, że miał 5 minut przewagi i że musiał się za motorem ciągnąć. Ja, stary lis, myślę: taki gówniarz i on się potrafi za motorem ciągnąć?! Niemożliwe. Chcę go widzieć! – powiedziałem. Za jakąś godzinę Szozda przyleciał zdyszany. Patrzył we mnie jak sroka w kość. Aż gębę rozwalił. To był wielki talent.

Surmiński zaczął trenować młodego Szozdę. Ojciec zaciągnął kredyt i kupił mu lepszy rower. Jego pierwszym klubem kolarskim był LKS Prudnik (1967–1970). W latach 1971–1972 podczas odbywania służby wojskowej był zawodnikiem Legii Warszawa, w latach 1973–1979 LZS Zieloni Opole i LKS Ziemia Opolska. Został powołany do kadry narodowej, gdzie jego trenerami byli Henryk Łasak i Andrzej Trochanowski. W peletonie znany był ze swojej zuchwałości, zadziorności i nieustępliwości, rywalizując podczas swojej kariery przede wszystkim z wielkim krajowym konkurentem Ryszardem Szurkowskim o miano najlepszego kolarza.

Mistrzostwa świata

Pierwszy sukces międzynarodowy Stanisław Szozda osiągnął w 1971, kiedy wspólnie z Edwardem Barcikiem, Janem Smyrakiem i Lucjanem Lisem zdobył brązowy medal w drużynowej jeździe na czas na mistrzostwach świata w Mendrisio. W tej samej konkurencji reprezentacja Polski w składzie: Tadeusz Mytnik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda i Ryszard Szurkowski zwyciężyła na mistrzostwach świata w Barcelonie w 1973, a w składzie Tadeusz Mytnik, Ryszard Szurkowski, Stanisław Szozda i Mieczysław Nowicki także na mistrzostwach świata w Yvoir w 1975. Polacy z Szozdą zdobyli także brąz na mistrzostwach świata w San Cristóbal w 1977, a na MŚ w 1974 zajęli siódme miejsce.

Na MŚ w 1973 zdobył także medal srebrny, zajmując drugie miejsce w wyścigu ze startu wspólnego amatorów. W zawodach tych wyprzedził go tylko Ryszard Szurkowski, a trzecie miejsce zajął Francuz Bernard Bourreau. Ponadto Szozda zajął w tej konkurencji czwarte miejsce na mistrzostwach w Montrealu w 1974 (zwyciężył Janusz Kowalski), w 1975 wycofał się z wyścigu, a w 1977 zajął 51. miejsce.

Igrzyska olimpijskie

W 1972 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Monachium, gdzie razem z Ryszardem Szurkowskim, Edwardem Barcikiem i Lucjanem Lisem zdobył srebro w drużynowej jeździe na czas. Wynik ten powtórzył na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Montrealu (z Ryszardem Szurkowskim, Tadeuszem Mytnikiem i Mieczysławem Nowickim). Na obu tych imprezach startował także w wyścigach ze startu wspólnego, zajmując odpowiednio 76. i 11. miejsce.

Wyścig Pokoju

W Wyścigu Pokoju zwyciężył w 1974, a w latach 1973 i 1976 był drugi w końcowej klasyfikacji. Ponadto w 1975 zajął 21. miejsce, a wyścigu w 1978 nie ukończył, po kraksie na 5 etapie (konsekwencją był koniec jego kariery zawodniczej). 14 razy wygrywał etapy tego wyścigu (1973 – 3, 1974 – 6, 1975 – 1, 1976 – 4, 1978 – 1), przez 5 etapów jechał w koszulce lidera (1974 – 4 etapy, 1976 – 1 etap).

Tour de Pologne

W 1971 był też najlepszy w Tour de Pologne. Wygrał wówczas trzy etapy, a przez sześć ostatnich jechał w koszulce lidera. W 1973 wygrał jeden etap, a w klasyfikacji końcowej zajął 4. miejsce. W 1974 wygrał jeden etap, w 1976 wygrał prolog i pierwszy etap, ale następnie wycofał się ze względów zdrowotnych.

Mistrzostwa Polski

Zdobył mistrzostwo Polski w wyścigu indywidualnym na szosie w 1973 oraz wicemistrzostwo w tej konkurencji w 1971 i 1974. Był także mistrzem Polski w wyścigu górskim w 1975 i wicemistrzem w tej konkurencji w 1974, mistrzem Polski w wyścigu parami w 1974 (z Edwardem Barcikiem) i brązowym medalistą w 1975 (także z Edwardem Barcikiem). Dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski w szosowym wyścigu drużynowym: w 1971 i 1972 w barwach Legii Warszawa, a w 1975 brązowy medal w tej konkurencji (z zespołem LKS Ziemia Opolska).

Inne wyścigi

Był zwycięzcą wyścigu o Puchar Dowódcy Marynarki (1972), wyścigu o Puchar Ministra Obrony Narodowej (1972), Małopolskiego Wyścigu Górskiego (1976), wyścigu Szlakiem Grodów Piastowskich (1977), wyścigu dookoła Algierii (1973), Vuelta a Toledo (1973), Settimana Bergamasca (1974).

Kariera trenerska

Karierę kolarską zakończył mając 28 lat, w wyniku kontuzji odniesionej podczas upadku w Wyścigu Pokoju w 1978[10]. Zaczął prowadzić kadrę polskich juniorów. Po odejściu z Polskiego Związku Kolarskiego wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez dwa lata pracował w amerykańskiej grupie Edwarda Borysewicza. Nie przystał na propozycję osiedlenia się na stałe w Ameryce i wrócił do Prudnika[7].

Śmierć

Pomnik przed cmentarzem w Prudniku, w którym umieszczono relikwiarz z prochami Szozdy.

Zmarł 23 września 2013 w wieku 62 lat we wrocławskim szpitalu przy ul. Grabiszyńskiej[1] na raka żołądka, na którego chorował kilka lat[11]. 27 września w kościele św. Michała Archanioła w Prudniku została wystawiona urna z jego prochami. Po odprawieniu pożegnalnej mszy, w asyście honorowej urna została przewieziona z Prudnika do Wrocławia. 28 września w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu odbyła się msza pogrzebowa[7], po której został pochowany na Cmentarzu Osobowickim, w Alei Zasłużonych[10]. W 2014 relikwiarz z jego prochami został umieszczony wewnątrz pomnika przed Cmentarzem Komunalnym w Prudniku[12].

Najważniejsze osiągnięcia

Cycling (road) pictogram.svg Miejsca na IO i MŚ oraz medale MP
Konkurencja1971197219731974197519761977
Olympic rings with white rims.svg Igrzyska olimpijskie
Start wspólny76.[a]11.
Drużynowo na czasSilver medal icon.svgSilver medal icon.svg
Mistrzostwa świata
Start wspólnySilver medal icon.svg4.wycofał się51.
Drużynowo na czasBronze medal icon.svgGold medal icon.svg Jersey rainbow.svg7.Gold medal icon.svg Jersey rainbow.svgBronze medal icon.svg
Mistrzostwa Polski
Start wspólnySilver medal icon.svgGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGSilver medal icon.svg
Wyścig górskiSilver medal icon.svgGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNG
ParamiGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGBronze medal icon.svg
Drużynowo na czasGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGGold medal icon.svg MaillotPolonia.PNGBronze medal icon.svg

Życie prywatne

Miał żonę Grażynę i dwoje dzieci, syna Radosława i córkę Natalię[13][14]. Prowadził sklep z odzieżą na prudnickim Rynku, a następnie zajmował się rynkiem kapitałowo-walutowym[7].

Upamiętnienie

Burmistrz Prudnika Franciszek Fejdych i syn Stanisława Szozdy – Radosław podczas odsłonięcia pomnika w Prudniku
Tabliczka Stanisława Szozdy w Alei Gwiazd Kolarstwa Polskiego w Nałęczowie
Rondo Stanisława Szozdy na obwodnicy Prudnika
Ekspozycja poświęcona Stanisławowi Szoździe w Muzeum Ziemi Prudnickiej
Rzeźba Szozdy przed halą I LO w Prudniku

W Nałęczowie znajduje się pomnik z brązu, w postaci starodawnego roweru. Po obu jego stronach na chodniku widnieją płytki pamiątkowe z podpisami najwybitniejszych polskich gwiazd kolarstwa, w tym m.in. Stanisława Szozdy[15]. W Alei Gwiazd Sportu w Dziwnowie w 2010, osobiście odsłonił tablicę z repliką swojego medalu olimpijskiego[16].

21 września 2014 burmistrz Prudnika Franciszek Fejdych dokonał przy ul. Kościuszki (przed Cmentarzem Komunalnym) odsłonięcia pomnika Stanisława Szozdy. W uroczystości uczestniczyli m.in. Franciszek Surmiński, Ryszard Szurkowski, Tadeusz Mytnik, Mieczysław Nowicki, Wacław Skarul, Jan Brzeźny, Benedykt Kocot i Edward Barcik[17][18]. W środku monumentu umieszczony został relikwiarz z prochami Szozdy[12]. 19 września 2021 przed halą sportową I Liceum Ogólnokształcącego w Prudniku została odsłonięta rzeźba naturalnej wielkości przedstawiająca Stanisława Szozdę, wykonana z brązu przez Przemysława Wolnego[19].

Od 2014, co roku we wrześniu, na ulicach Prudnika dla uczczenia pamięci Stanisława Szozdy odbywa się jednodniowy wyścig Memoriał Stanisława Szozdy[20]. Ponadto w Prudniku corocznie organizowana jest impreza popularyzująca turystykę rowerową pod nazwą Turystyczny Rajd Rowerowy „Śladami Franciszka Surmińskiego i Stanisława Szozdy – Legend Polskiego Kolarstwa”, której trasa wiedzie przez Góry Opawskie[21].

20 września 2014 w Muzeum Ziemi Prudnickiej otwarto wystawę stałą „Stanisław Szozda – krótka historia wielkiego sukcesu”. Prezentowane na niej są m.in. medale zdobyte przez Szozdę na Igrzyskach Olimpijskich i Mistrzostwach Świata, a także puchary, pamiątki, koszulki i rowery, na których jeździł. Wystawa powstała ze zbiorów użyczonych muzeum przez rodzinę Szozdy, a także Franciszka Surmińskiego i Marcina Karpałę[13].

Uchwałą Nr XXVII/221/2013 Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 imię Stanisława Szozdy otrzymało rondo na obwodnicy Prudnika, na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 414 z drogami krajowymi nr 40 i nr 41, w obrębie sołectwa Lubrza[22][23]. Imię Stanisława Szozdy nadano również rondu w ciągu ulicy Energetycznej w Piasecznie, zgodnie z Uchwałą nr 1483/XLIX/2018 Rady Miejskiej w Piasecznie z dnia 4 lipca 2018[24].

Odznaczenia i wyróżnienia

Filmografia

Filmreel-icon.svg Filmy
RokTytułReżyser
2009Niedokończona historia[29]Artur Szulc
2013Nie zmarnowałem życia – Stanisław Szozda[30]

Uwagi

  1. Stanisław Szozda zajął w tym wyścigu ostatnie miejsce, ponieważ na ostatnim okrążeniu trasy szosowego wyścigu indywidualnego na IO w Monachium 7 września 1972 zerwał mu się łańcuch roweru i nim otrzymał pomoc techniczną z neutralnego wozu technicznego, upłynęło kilka minut. Pomimo tego dojechał do mety. (→ Praca zbiorowa: Igrzyska Olimpijskie. Monachium 1972, Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1973, s. 156).

Przypisy

  1. a b Wojciech Koerber: Stanisław Szozda nie żyje. Zmarł wielki kolarz. gazetawroclawska.pl, 2013-09-23. [dostęp 2013-09-27]. (pol.).
  2. Historia Kolarstwa Stanisław Szozda, Aktualności rowerowe, www.erowery.pl [dostęp 2018-11-06] (pol.).
  3. a b c Tomasz Kalemba, Nie żyje Stanisław Szozda, „wiem, że nie spieprzyłem swojego życia”, Onet Sport, 23 września 2013 [dostęp 2022-10-12] (pol.).
  4. Dobromierz gościł utalentowanych kolarzy, swidnica24.pl, 23 maja 2022 [dostęp 2022-10-12] (pol.).
  5. Prudnik pożegnał Stanisława Szozdę, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 40 (1188), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 2 października 2013, s. 2, ISSN 1231-904X.
  6. Marcin Żukowski, IX Memoriał im. Stanisława Szozdy – kryterium uliczne Prudnik 2022. Na starcie około 300 zawodników z całej Polski, Prudnik Nasze Miasto, 18 września 2022 [dostęp 2022-10-12] (pol.).
  7. a b c d e Damian Wicher, Nie żyje Stanisław Szozda, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 39 (1187), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 25 września 2013, s. 44, ISSN 1231-904X.
  8. Mirosław Maciorowski, Stanisław Szozda, wyborcza.pl, 28 października 2013 [dostęp 2022-10-12].
  9. Damian Wicher, Praca sprawiała mu ogromną przyjemność, Teraz Prudnik!, 3 października 2021 [dostęp 2022-10-12] (pol.).
  10. a b Koerber W., 2013: Ostatni medal Szozdy. Polska Gazeta Wrocławska, Sport, strona VI.
  11. Stanisław Szozda walczył do ostatniej chwili, sport.se.pl, 25 września 2013 [dostęp 2020-03-07].
  12. a b Jarosław Szóstka, Odsłonięto pomnik poświęcony Stanisławowi Szoździe, „Gazeta Prudnik24”, Maciej Dobrzański – redaktor naczelny, 40, Prudnik: Mirosław Matusiak Emenem Design, 30 września 2014, s. 15, ISSN 2300-7958.
  13. a b Stanisław Szozda – krótka historia wielkiego sukcesu – Muzeum Ziemi Prudnickiej, muzeumprudnik.pl, 1 marca 2016 [dostęp 2018-11-06] (pol.).
  14. Stanisław Szozda przyjechał na metę swojego życia, „dziennikpolski24.pl”, 24 września 2013 [dostęp 2018-11-06] (pol.).
  15. Aleja Gwiazd Kolarstwa w Nałęczowie. polskieszlaki.pl. [dostęp 2022-10-27].
  16. Mariusz Rabenda, Czy polska piłka kiedyś się podniesie?, szczecin.wyborcza.pl, 15 sierpnia 2010 [dostęp 2022-10-27].
  17. Krzysztof Strauchmann, Stanisław Szozda ma w Prudniku swój pomnik, Nowa Trybuna Opolska, 20 września 2014 [dostęp 2020-02-23] (pol.).
  18. Memoriał im. Stanisława Szozdy 2014 – Telewizja Polska SA, www.tvp.pl [dostęp 2020-02-23].
  19. Maciej Dobrzański, Pomnik Mistrza odsłonięty!, Prudnik24, 19 września 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  20. Memoriał im.Stanisława Szozdy dla Radosza i Brzeźnej – archiwum.pzkol.pl, www.archiwum.pzkol.pl [dostęp 2020-02-23].
  21. Cittaslow – Turystyczny Rajd Rowerowy w Prudniku, cittaslowpolska.pl [dostęp 2021-05-12].
  22. Radio Opole, Rondo Stanisława Szozdy mamy w Lubrzy, Rondo Stanisława Szozdy mamy w Lubrzy, 12 listopada 2013 [dostęp 2020-03-17] (pol.).
  23. Elżbieta Szwadowska, Uchwała Nr XXVII/221/2013 Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 r. w sprawie nadania nazwy "Rondo Stanisława Szozdy", bip.lubrza.opole.pl [dostęp 2022-10-27].
  24. Uchwała nr 1483/XLIX/2018 Rady Miejskiej w Piasecznie z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie nadania nazwy RONDO STANISŁAWA SZOZDY rondu w ciągu ulicy Energetycznej w Piasecznie – Metryka – Baza aktów prawnych – INFOR.pl – portal księgowych, www.infor.pl [dostęp 2020-03-17] (ang.).
  25. M.P. z 2014 r. poz. 349.
  26. Prezydent odznaczył pośmiertnie Stanisława Szozdę. prezydent.pl, 2013-09-28. [dostęp 2013-09-28].
  27. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  28. Zmarł Stanisław Szozda – Urząd Miejski w Prudniku, prudnik.pl [dostęp 2018-06-30] (pol.).
  29. Niedokończona historia w bazie Filmweb
  30. Nie zmarnowałem życia – Stanisław Szozda, www.teleman.pl [dostęp 2020-03-07] (pol.).

Bibliografia

  • Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1995
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010, wyd. Fundacja Dobrej Książki
  • Bogdan Tuszyński, 70 lat Tour de Pologne 1928-1998, Warszawa 1999
  • Andrzej Fąfara, Żywot kolarza zuchwałego, rp.pl, 24 września 2013 [dostęp 2013-09-26] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cycling (road) pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Cycling (road). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Silver medal icon.svg
An icon that represents a silver medal
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Gold medal icon.svg
An icon that represents a gold medal
Jersey rainbow.svg
Autor: Tijmen Stam (User:IIVQ), Licencja: CC-BY-SA-3.0

Differently colored cycling jerseys as used in different cycling contests.

rainbow jersey:

  • overall leader in World Championship
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Powstańców Śląskich Street in Prudnik, 2019.06.23 (07).jpg
Autor: Wlodek k1, Licencja: CC BY-SA 3.0
Prudnik, ulica Powstańców Śląskich
Prudnik, 2021.09.19 12 (cropped).jpg
Autor: Wlodek k1, Licencja: CC BY 3.0
Prudnik, Pomnik Stanisława Szozdy na skwerze przy ul. Kościuszki, obok hali sportowej miejscowego liceum, został odsłonięty 19.09.2021 r.
MaillotPolonia.PNG
Maillot de Polonia
Prudnik, 2021.09.19 11.jpg
Autor: Wlodek k1, Licencja: CC BY 3.0
Prudnik, Pomnik Stanisława Szozdy na skwerze przy ul. Kościuszki, obok hali sportowej miejscowego liceum, został odsłonięty 19.09.2021 r.
Filmreel-icon.svg
Autor: , Licencja: LGPL
Combination of clapperboard and film reel icons for use in director film stub template.
Prudnik, odsłonięcie pomnika Stanisława Szozdy.jpg
Autor: Jarosław Szóstka, Licencja: CC BY 4.0
Franciszek Fejdych i Radosław Szozda odsłaniają pomnik Stanisława Szozdy.
Stanisław Szozda - Ekspozycja w Muzeum Ziemi Prudnickiej.jpg
Autor: Nowa Trybuna Opolska, Licencja: CC BY 3.0
Ekspozycja "Stanisław Szozda – krótka historia wielkiego sukcesu" w Muzeum Ziemi Prudnickiej
Pomnik Stanisława Szozdy przed cmentarzem w Prudniku.jpg
Autor: Smrk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pomnik przed cmentarzem w Prudniku, w którym umieszczono relikwiarz z prochami Stanisława Szozdy.
Aleja Gwiazd Kolarstwa 5 Szozda.JPG
Autor: Ciacho5, Licencja: CC BY-SA 3.0
Aleja Gwiazd Kolarstwa Polskiego w Nałęczowie, podpis Stanislawa Szozdy