Stanisław Węcławik

Stanisław Węcławik
Data i miejsce urodzenia

23 października 1927
Skierbieszów

Data i miejsce śmierci

23 października 1994
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Batowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

geolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor inżynier

Edukacja

I Państwowa Szkoła Męska Stopnia Podstawowego i Licealnego

Uczelnia

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Wydział

Geologiczno-Mierniczy

Stanowisko

docent, kierownik zakładu

Krewni i powinowaci

Zuzanna, Wiesława (siostry), Stanisław Kawski (szwagier)

Stanisław Węcławik (ur. 23 października 1927 w Skierbieszowie, zm. 23 października 1994 w Krakowie) – polski geolog z tytułem doktora inżyniera, wykładowca akademicki.

Życiorys

Grobowiec rodziny Węcławik w Krakowie

Urodził się w znanej w Skierbieszowie rodzinie Węcławików[1]. Przed 1939 ukończył szkołę podstawową. Po wybuchu II wojny światowej podczas trwającej okupacji niemieckiej rodzina Węcławików została wysiedlona przez Niemców w 1942. Po tymczasowym pobycie w obozie w Zamościu, 5 grudnia 1942 Stanisław Węcławik został wywieziony na roboty przymusowe do III Rzeszy. Początkowo pracował przy kolei w Berlinie, po czym został przeniesiony do Schwedt/Oder, gdzie pracował od 8 grudnia 1942 do 20 czerwca 1943, po czym został zwolniony z uwagi na stan zdrowia. Następnie trafił do Sanoka, gdzie od 1 lipca 1943 do sierpnia 1945 pracował jako laborant w aptece Kawskich w Sanoku (pracująca tam jego siostra, Zuzanna Węcławik, została żoną Stanisława Kawskiego, syna Mariana[2]). Jednocześnie kształcił się na tajnych kompletach.

Po zakończeniu II wojny światowej w 1947 ukończył oddział dla dorosłych w I Państwowej Szkole Męskiej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Sanoku i zdał maturę (w jego klasie byli m.in. Adolf Liwacz, Kazimierz Sołtysik)[3]. Następnie podjął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (wraz z nim rozpoczął studia jego koledzy szkolni z Sanoka, Łucjan Rudzik i Kazimierz Bogacz). Jeszcze jako student, w grudniu 1950 podjął pracę naukową w AGH na stanowisku młodszego asystenta w Katedrze Geologii Ogólnej II. Studia ukończył w 1952 z tytułem inżyniera geologa i magistra nauk technicznych. W 1953 został starszym asystentem w Katedrze Geologii Ogólnej II, w 1955 adiunktem w Katedrze Geologii Ogólnej II. W 1966 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych za pracę pt. Budowa płaszczowiny magurskiej południowej części Karpat Gorlickich. W 1969 został docentem i mianowany kierownikiem Zakładu Geologii Regionalnej i Ochrony Złóż Instytucie Geologii Regionalnej i Złóż Węgli Akademii Górniczo-Hutniczej.

Jako geolog badał flisz graniczny, mikrofaunę w warstwach magurskich Beskidu Niskiego, wody mineralne w Beskidzie Niskim (m.in. w rejonie Tylicza[4]). W 1972 uległ wypadkowi, w wyniku którego miał niedowład kończyn dolnych i poruszał się na wózku inwalidzkim, a od 1973 był na rencie. Kontynuował jednak pracę naukową. Od lipca 1987 był pracownikiem Państwowego Instytutu Geologicznego w Krakowie. Współpracował z Zakładem Sozologii Polskiej Akademii Nauk od lutego 1988 do listopada 1992. W tym okresie współopracowywal Encyklopedyczny Słownik Sozologiczny. Opublikował 99 prac naukowych, głównie z zakresu Karpat Polskich.

Stanisław Węcławik zamieszkiwał przy ul. Marczyńskiego 19 w Krakowie[5]. Zmarł w swoje 67 urodziny 23 października 1994. Został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie w grobowcu rodzinnym, kw. CCXVII-2-14 (w tym miejscu spoczęła też jego siostra Wiesława).

Jego kolegą szkolnym z Sanoka, studenckim w Krakowie oraz współpracownikiem naukowym na AGH (m.in. razem publikowali) był Kazimierz Bogacz. Rok po jego śmierci Stanisław Węcławik w publikacji Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku) z 1980 opublikował artykuł pt. Kazimierz Bogacz (1926–1979). Wspomnienia pośmiertne[6], stanowiący jego biogram; w tej samej publikacji Stanisław Węcławik zawarł biogram innego geologa pochodzącego z Sanoka, Józefa Premika, pt. Józef Premik (1890–1963)[7] oraz artykuł wspomnieniowy pt. Pierwsze wielkie wychowanków spotkanie[8]. W 1984 ukazała się osobna publikacja pt. Kazimierz Bogacz (1926-1979) autorstwa Stanisława Węcławika[9]. W 1995 ukazał się biogram Stanisława Węcławika, opublikowany w Przegląd Geologicznym (nr 12), który przygotowali U. Jozefko, J. Pilch i R. Skrzypczak[10].

Publikacje

  • Budowa geologiczna płaszczowiny magurskiej między Uściem Gorlickim a Tyliczem (1969)
  • Wysowa Zdrój: przewodnik informator (1976)
  • Kompleksowa metodyka badań ochrony surowców balneologicznych przed oddziaływaniem przemysłu (1991)

Przypisy

  1. Skierbieszów. skierbieszow.com.pl. [dostęp 2014-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 sierpnia 2014)].
  2. Edward Zając, Szpital Powszechny w Sanoku, Szpital Specjalistyczny w Sanoku, s. 35.
  3. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2021-03-18].
  4. Atlas Wód Mineralnych Muszyny, Krynicy i Tylicza.
  5. Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 150.
  6. Stanisław Węcławik: Kazimierz Bogacz (1926–1979). W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 101-105.
  7. Stanisław Węcławik: Józef Premik (1890–1963). W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 106.
  8. Stanisław Węcławik: Pierwsze wielkie wychowanków spotkanie (Realia i impresje). W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 120-132.
  9. Kazimierz Bogacz (1926-1979) (ang.). worldcat.org. [dostęp 2014-08-04].
  10. Stanislaw Weclawik (1927-1994) (ang.). worldcat.org. [dostęp 2014-08-04].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tomb of Węcławik family at Batowice Cemetery 1.jpg
Autor: Ilustracja, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grobowiec rodziny Węcławik na Cmentarzu Batowickim